Η Αντιγόνη Κουλουκάκου λίγες ημέρες μετά το χαμό του Νίκου Γαλανού θέλησε να γράψει δύο λόγια για εκείνον.
Επί τρία χρόνια συνεργάζονταν στη σειρά «Η γη της ελιάς» και ήταν πολύ κοντά. Η απώλειά του τη συγκλόνισε.
«Επιστροφή εκεί που όλα ξεκίνησαν. Ποτέ δεν συνειδητοποιώ αμέσως τι πραγματικά έχει συμβεί, δεν ξέρω αν είναι άμυνά μου ή απλώς το λογισμικό μου είναι έτσι φτιαγμένο. Πάντοτε έρχομαι αντιμέτωπη με τις ανοιχτές πληγές μου όταν επισκέπτομαι τα μέρη που μου θυμίζουν, είναι βαθιά συνδεδεμένα με τον άνθρωπο, το βίωμα είτε χαράς είτε λύπης.
Από μικρή είχα υιοθετήσει την πεποίθηση ότι στους γάμους και στις κηδείες είναι όλοι παρόντες και μετά μένουν αυτοί που πραγματικά αξίζουν, νιώθουν ή απλώς το ζευγάρι επιλέγει και οι οικείοι αντίστοιχα επιθυμούν. Το γεγονός ότι κάποιος έφυγε οριστικά δεν χωνεύεται ποτέ, το διαχειρίζεσαι απλά, μαθαίνεις να ζεις με την απώλεια. Ο Νίκος δεν είναι εδώ αλλά και είναι γιατί πολλά γύρω μου τον θυμίζουν, ειδικά στο γύρισμα.
Έτσι γνωριστήκαμε, ίσως ένας απ’ τους λόγους που επιλέχθηκα να ήταν και εκείνος. Οι φωτογραφίες και το βίντεο είναι απ’ τα πρώτα επεισόδια της Γης της Ελιάς. Και ήταν ο Νίκος απ’ την πρώτη στιγμή… μέντορας και φίλος, δεν θα έλεγα δάσκαλος γιατί σε όλα, είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά, μιλώντας μαζί του, οι κουβέντες του ήταν τρυφερές, με γενναιοδωρία και σοφία, ποτέ ως διδασκαλία με τη σημερινή έννοια αλλά ως διδαχή. Σου μετέδιδε γνώση χωρίς καν να το αντιληφθείς και με όλη του την αγάπη για τη ζωή.
Ναι, αν θέλω να τονίσω ένα πράγμα, θα ήταν ότι ο Νίκος αγαπούσε τη ζωή και αυτό του έδινε ανάσα για ζωή και μια αέναη νιότη. Δεν ξέρω αν έζησε αρκετά, εγώ θα ήθελα να ήταν ακόμα εδώ.. όπως θα ήθελα και ο μπαμπάς μου να ήταν εδώ, κι ας έχει φύγει 13 χρόνια. Σήμερα, όλα σε θυμίζουν. Σε ευχαριστώ, η μικρή μητέρα».
