Ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος υπήρξε ζεν πρεμιέ τη δεκαετία του ’90. Ο ρόλος του Τίμου Δράκου στη θρυλική «Λάμψη» εκτόξευσε στα ύψη τις «μετοχές» και ήταν περιζήτητος για συνεργασίες αλλά και στο γυναικείο πληθυσμό.
- Από τη Βάσω Λιόκαυτου
Σήμερα γίνεται 60 χρονών και συνεχίζει να είναι ένας γοητευτικός άντρας. «Την περίοδο της Λάμψης ήταν μια θαυμάστρια που είχε μάθει που είναι το σπίτι μου και χτύπαγε τα κουδούνια. Κάποια στιγμή, μπαίνοντας στο πατρικό μου την βρήκα μέσα. Είχε χτυπήσει στη μάνα μου και της είχε πει ότι ήταν φίλη μου, μπήκε μέσα και με περίμενε. Έπαθα σοκ». Ενώ είχε μιλήσει και για τη μάχη του με την κατάθλιψη.
«Υπήρξαν περίοδοι που είχα κατάθλιψη, ζήτησα τη βοήθεια ψυχιάτρου, κράτησε δυο χρόνια όλο αυτό. Η διάγνωση ήταν ψευδοκατάθλιψη σε έδαφος ήπιου αλκοολισμού. Δεν έχω κάνει ναρκωτικά». Ακολούθησαν σημαντικές συνεργασίες αλλά κάποια στιγμή τα παράτησε όλα και πήγε στη Ζάκυνθο και έμεινε μόνιμα για πολύ καιρό.
Δείτε περισσότερα flashback και special θέματα πατώντας εδώ
Πλέον επέστεψε ζει στην Αθήνα και είχε παίξει στη σειρά του Ανδρέα Γεωργίου «8 Λέξεις» και συνεχίζει τη ζωή του από εκεί που την είχε αφήσει. «Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές. Δεν ήξερα αν θα βγει η μέρα. Στη Ζάκυνθο δούλεψα τα καλοκαίρια στον τουρισμό, σε ρεσεψιόν ξενοδοχείου, σε μπαρ. Με αναγνώριζαν και έβλεπα στα μάτια τους “γιατί ρε παιδί μου εσύ;”, αλλά από την άλλη “ναι έτσι πρέπει να κάνεις παιδί μου”. Οι 8 λέξεις είναι η εξέλιξη της σαπουνόπερας, όπως θα θέλαμε να την κάνουμε τότε».
Ο Ανδρέας, ο οποίος είναι γιος του επίσης ηθοποιού, θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου Βασίλη Ανδρεόπουλου -«έφυγε» από τη ζωή το 2011-, έχει στο βιογραφικό του σημαντικές δουλειές, όπως «Η δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, που ανέβηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, η κινηματογραφική επιτυχία «Το κορίτσι της Μάνης» αλλά και η ταινία «Ο χειμώνας» του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, η οποία βραβεύτηκε σε κινηματογραφικά φεστιβάλ της Ελλάδας και της Κύπρου.
Όσο για την προσωπική του ζωή παραμένει ορκισμένος εργένης. «Μετάνιωσα που δεν έκανα οικογένεια και παιδιά. Θα ήθελα να ήμουν περισσότερο ευγνώμων για κάποια πράγματα. Έχω υπάρξει αγενής και αχάριστος. Μικρότερος είχα καβαλήσει το καλάμι αλλά δεν το καταλάβαινα μέσα από τέτοιο πανζουλισμό από επιτυχία που ζούσα. Η περίοδος της “Λάμψης” ήταν μια τέτοια φάση».
