Η ζωή της Ελένης Κυπραίου (που εκφώνησε το παρθενικό δελτίο ειδήσεων το 1966) στον παράδεισο που έχει φτιάξει στην Περιβόλα
Στις 18.30 της 23ης Φεβρουαρίου του 1966 με τη φράση «Καλησπέρα σας, από σήμερα…» εγκαινίασε την πρώτη επίσημη τηλεοπτική εκπομπή του τότε ΕΙΡ… Η Ελένη Κυπραίου υπήρξε μια επιτυχημένη δημοσιογράφος, μια κοσμογυρισμένη κυρία. Ακόμη και σήμερα, παρά τα 77 της χρόνια, η κάθε της ημέρα είναι μια ζωντανή περιπέτεια… Οχι πια στην τηλεόραση, αλλά σε ένα κτήμα γεμάτο φιστικιές στην Αίγινα!
Η «Espresso» τη συνάντησε στον επίγειο παράδεισό της, στο κτήμα της στην Περιβόλα, εκεί όπου ζει τα τελευταία χρόνια παρέα με τα δύο πανέμορφα σκυλιά της. Η Ελένη Κυπραίου μας υποδέχτηκε με θέρμη και μας καλωσόρισε προσφέροντάς μας εκλεκτά εδέσματα που έφτιαξε η ίδια από την παραγωγή της, από φιστίκι και φιστικέλαιο. Εκτός από τις πρωτιές που κατέχει ως η πρώτη γυναίκα παρουσιάστρια της ελληνικής τηλεόρασης και η πρώτη δημοσιογράφος παγκοσμίως που καθιέρωσε καθημερινό άρθρο για τα διεθνή θέματα, η Ελένη Κυπραίου είναι πλέον και η πρώτη αγρότισσα που παράγει στη χώρα μας φιστικέλαιο από φιστίκια Αιγίνης!
Μόλις έχει έρθει από το βουνό, τους Κατόπηδες, όπου είχε ανέβει με το τρακτέρ της για να κάνει κάποιες εργασίες. «Εχω γυρίσει τον κόσμο όλο, όμως σαν την Αίγινα πουθενά… Από το 2005, οπότε τελείωσα με τη δημοσιογραφία, έχω έρθει εδώ και ζω την απόλυτη ευτυχία. Πλέον είμαι επαγγελματίας εργάτης γης!» λέει και συνεχίζει: «Εχω 750 δέντρα, τα οποία φροντίζω μόνη μου με πολλή αγάπη. Κι αυτά μου δίνουν τον καρπό τους, το εξαιρετικό φιστίκι τους. Δουλεύω ασταμάτητα 365 ημέρες τον χρόνο και όμως δεν κουράζομαι… Στην καλλιέργεια μετράει η αλήθεια. Μου αρέσει να παλεύω τίμια και αυτό το έχω μόνο με τη γη. Αυτή σε καθοδηγεί και εσύ το σέβεσαι… Αυτό δεν το βρίσκεις με τους ανθρώπους».
Ο δραστήριος χαρακτήρας της όμως δεν την άφησε να επαναπαυθεί μόνο στην καλλιέργεια φιστικιού. Εδώ και περίπου ένα χρόνο παράγει και φιστικέλαιο, το οποίο γίνεται ανάρπαστο. «Κάνω φιστικέλαιο και φιστικοβούτυρο. Ναι, πλέον έχω και αυτή την πρωτιά!» λέει γελώντας και προσθέτει: «Είχα ακούσει τη διάλεξη μιας γεωπόνου για το φιστικέλαιο και τη μεγάλη του αξία. Και είπα «γιατί όχι;». Απευθύνθηκα στο Χημείο του Κράτους για να μάθω τα συστατικά του, πώς γίνεται, αλλά δεν το γνώριζαν καν. Ετσι άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ, να αναζητώ το μυστικό… Και το βρήκα. Παρήγγειλα το ειδικό μηχάνημα από τη Σουηδία και πλέον έχω το δικό μου φιστικέλαιο. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στα πρώτα στάδια. Εχω μικρή παραγωγή… Το δίνω σε έναν έμπορο εδώ στην Αίγινα. Ομως στο μέλλον εύχομαι να είναι στα ράφια όλων των καταστημάτων σε όλη τη χώρα – και όχι μόνο».
Οπως μας εξήγησε, «αν και στο εξωτερικό το φιστικέλαιο είναι πασίγνωστο, στην Ελλάδα είναι παντελώς άγνωστο. Ομως θα το κάνω γνωστό! Είναι δύσκολο, γιατί για να βγει ένα λίτρο χρειάζονται 10 κιλά φιστίκια. Αλλά θα τα καταφέρουμε… Στα σούπερ μάρκετ υπάρχει φυστικοβούτυρο από το εξωτερικό, το οποίο είναι φτιαγμένο από φιστίκι αράπικο. Πλέον σε λίγο καιρό θα είναι και το ελληνικό φιστικοβούτυρο από φιστίκι Αιγίνης»!
Τα ελληνικά θέματα μου προκαλούν πλέον μια αηδία
Αν και η Ελένη Κυπραίου έχει δουλέψει αμέτρητες ώρες στην ελληνική τηλεόραση και στις εφημερίδες, πλέον δεν σκέφτεται ούτε στιγμή να επιστρέψει: «Η τηλεόραση δεν μου λείπει καθόλου. Μάλιστα βλέπω… εφιάλτες ότι κάνω εκπομπή! Δεν διαβάζω εφημερίδες και ενημερώνομαι μόνο μέσω ίντερνετ γι’ αυτά που θέλω» λέει. «Ζούμε στον πιο ωραίο και πιο πλούσιο τόπο στον κόσμο και είμαστε σε αυτή την κατάντια…»
Θα ξαναρχίσει να γράφει
«Δεν ασχολούμαι πλέον, γιατί τα ελληνικά θέματα μου προκαλούν αηδία, γιατί δεν μπορώ να ανεχθώ τη μιζέρια και τη μεμψιμοιρία της ελλαδικής κακοπολιτείας. Από τότε που κατάλαβα πώς λειτουργούν τα διεθνή, στο κυνήγι δηλαδή του χρήματος και της εξουσίας των διεστραμμένων ανθρωπόμορφων, σταμάτησα να ασχολούμαι και με αυτά».
Τώρα όμως, με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, το μικρόβιο μπήκε και πάλι στις φλέβες της. «Με την Ουκρανία κουρδίστηκα για να γράψω. Αλλά θα δούμε…» λέει.
«Εκείνη την εποχή έκανα τα πάντα στην τηλεόραση»
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1966, στις 6.30 το απόγευμα, ήταν αυτή που σήκωσε την αυλαία της κρατικής τηλεόρασης. «Ημουν η μοναδική υπάλληλος του τότε ΕΙΡ. Δεν υπήρχε άλλος. Εγώ τα έκανα όλα, έφτιαχνα τις εκπομπές και τις παρουσίαζα, έλεγα τις ειδήσεις, τα πάντα! Αφού ήταν να γεννήσω την κόρη μου και μου έλεγαν: “Δεν μπορείς να το… αναβάλεις;”!»
Ερχεται η χούντα, τη διώχνει σε πρώτη φάση, μετά την ξαναπαίρνει και το ίδιο βιολί επαναλαμβάνεται με όλες τις κυβερνήσεις που συνάντησε στον δρόμο της. «Και η Ν.Δ. μ’ έδιωξε, και το ΠΑΣΟΚ -δύο φορές-, όλοι με είχαν διώξει. Ηθελαν όλοι τούς δικούς τους» λέει και προσθέτει: «Με τη χούντα δεν έχω τελειώσει… Με έδιωξε το 1972 και έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Με βάση τον νόμο περί αποκατάστασης των διωγμένων επί χούντας προσέφυγα στην ελληνική Δικαιοσύνη. Και εκκρεμεί η υπόθεση στο συμβούλιο της Επικρατείας… Περιμένω!»
Από το πιάνο και τα γαλλικά με τρακτέρ στις καλλιέργειες
Η ζωή της Ελένης Κυπραίου θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Γεννήθηκε το 1937 και πέρασε τα πρώτα της χρόνια στη Βηρυτό του Λιβάνου, όπου ο πατέρας της διατέλεσε πρεσβευτής για μια δεκαετία. Από μικρή μυείται στη μουσική -πιάνο, τραγούδι- χάρη στη βιολοντσελίστα μητέρα της, την πρώτη καθηγήτρια του Σκαλκώτα. Μα η σχέση της με τις τέχνες δεν σταματάει εκεί. Στα 17 παρουσιάζει την πρώτη της έκθεση ως ζωγράφου, ενασχόληση που θα κρατήσει μέχρι τα 23 της. Ακολουθούν οι σπουδές της, μουσική στο Ωδείο της Λυών, φιλολογία στη Σορβόννη, υποκριτική σε δραματικές σχολές του Παρισιού.
Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Χρήστο Φιλιππίδη, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες. Εργάστηκε σε μεταφράσεις στο Παρίσι (1955-1957), καθώς και σε μεταφράσεις κινηματογραφικών έργων για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, και συνέχισε μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα στην Ελληνική Ραδιοφωνία (1957-1966), στην τηλεόραση (1966-1972) και στο Εθνικό Θέατρο (1958-1966). Υπήρξε επίσης συνεργάτιδα της τότε ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων).
Εχει γράψει πέντε τόμους της τηλεοπτικής εκπομπής «Τέχνη και Λόγος», καθώς και τα δοκίμια «Αντίδραση και παράκληση». Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Με το Εθνικό Θέατρο έχει περιοδεύσει σε πολλές χώρες και εκπροσώπησε την Ελληνική Ραδιοφωνία στο Παρίσι το 1964, όπου έλαβε στον εκεί διεθνή διαγωνισμό το Α’ βραβείο ραδιοφωνικής εκπομπής. Ομιλεί αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά.
Σαν πίνακες
Τι σχέση μπορεί να έχει το κορίτσι που ζωγράφιζε στα 17 του με τη γυναίκα που δηλώνει επαγγελματίας εργάτης γης; «Είναι το ίδιο. Αν δεις πώς βγαίνουν τα χωράφια μου μέσα από τα χέρια μου, σαν πίνακες ζωγραφικής είναι!» λέει γελώντας και καταλήγει: «Σήμερα είμαι μόνιμος κάτοικος Αίγινας και το μόνο που εύχομαι είναι να μην τσακιστώ σε καμιά πλαγιά με το τρακτέρ και τραυματίσω τη μέση μου. Θέλω να είμαι γερή, γιατί ακόμη δεν έχετε δει τίποτα από εμένα!»
Γιούλη Σταρίδα
Φωτό: Βαγγέλης Μασιάς