Η εξομολόγηση της Μάγκι Γκίλενχαλ για τον δικό της προσωπικό εφιάλτη που την οδήγησε σε ψυχοθεραπεία
Είναι μια από τις πιο ντροπαλές και χαμηλών τόνων ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Ωστόσο η Μάγκι Γκίλενχαλ αποκαλύπτει ότι έχει μια πολύ πιο άγρια πλευρά, για την οποία δεν καυχιέται, και ότι βασανίζεται εδώ και χρόνια από κλειστοφοβία. Η 36χρονη ηθοποιός, που έχει προταθεί για Οσκαρ, σε συνέντευξή της στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» αποκάλυψε ότι προσπαθεί να διαχειρίζεται την κατάστασή της με ψυχοθεραπεία: «Η ψυχοθεραπεία ήταν πολύ διαφωτιστική. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητη μόνο όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Είναι ένα ωφέλιμο εργαλείο για εμένα, καθώς με βοηθάει να καταλαβαίνω το μυαλό μου και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί» δήλωσε η ίδια η ηθοποιός, που είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Τζον Πίτερ Σαρσγκάαρντ (έχουν αποκτήσει δύο παιδιά).
Οι… εκρήξεις
Η γλυκιά και χαμογελαστή ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στην ταινία «Dark Knight», όπως εξομολογείται, είναι στιγμές που έχει μεγάλες εκρήξεις. «Εχω πολύ άγρια ξεσπάσματα. Φωνάζω και ουρλιάζω, αλλά μετά περνάει σαν μια κακιά καταιγίδα» δήλωσε χαρακτηριστικά η Γκίλενχαλ, που δίνει επίσης εδώ και χρόνια μάχη με την κλειστοφοβία.
«Είμαι κλειστοφοβική. Μου πήρε πολλά χρόνια για να μπορώ να είμαι εντάξει στο μετρό και το κατάφερα γιατί έπρεπε να πηγαίνω την κόρη μου στο σχολείο. Δεν θέλω καν να ακούω για ασανσέρ» αποκαλύπτει. Οι φοβίες της όμως δεν αφορούν μόνο χώρους. Επεκτείνονται και στους ανθρώπους. «Η αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους, το να τους αφήνω να βλέπουν ποια είμαι πραγματικά είναι τρομακτικό. Ωστόσο έμαθα ότι το να προσπαθώ να είμαι πολύ “καλή” δεν δημιουργεί πραγματικό σύνδεσμο με τους άλλους. Πρέπει να είσαι πραγματικά. Να αφήνεσαι» τονίζει η Γκίλενχαλ.
Η κλειστοφοβία χαρακτηρίζεται από τον φόβο για τους περιορισμένους χώρους. Οπως κάθε άλλη φοβία, η σοβαρότητά της μπορεί να διαφέρει πολύ από άνθρωπο σε άνθρωπο. Οι πάσχοντες μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα όταν βρίσκονται σε μικρά δωμάτια, μέσα σε πλήθος, αλλά και σε διάφορες άλλες συνθήκες. Μερικοί μάλιστα δεν μπορούν να μπουν σε τρενάκια λούνα παρκ, επειδή πρέπει να βάλουν ζώνες ασφαλείας κτλ., ενώ ένα πολύ κλασικό πρόβλημα είναι όταν πρέπει να κάνουν αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Τα συμπτώματα κρίσης κλειστοφοβίας είναι η εφίδρωση, το τρέμουλο αλλά και το έντονο καρδιοχτύπι και η αίσθηση δυσκολίας στην αναπνοή. Κάποιοι φτάνουν να κλαίνε ή να ουρλιάζουν από τον πανικό, που τους ωθεί να κάνουν ακόμα και επικίνδυνα πράγματα για να ξεφύγουν από τον χώρο ή την κατάσταση που τους προκαλεί την κλειστοφοβία. Η αίσθηση που έχουν, όπως την έχουν περιγράψει, είναι ότι οι τοίχοι που υπάρχουν γύρω τους κλείνουν και απειλούν να τους συνθλίψουν! Για να αποφύγουν αυτήν την αίσθηση δεν είναι λίγοι οι ασθενείς που αρχίζουν να απομονώνονται και να αποφεύγουν διάφορες κοινωνικές συγκεντρώσεις, οπότε το πρόβλημά τους αρχίζει να υπονομεύει την ποιότητα ζωής τους. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για έναν κλειστοφοβικό είναι το ταξίδι. Η πτήση μπορεί να μειώνει τη διάρκεια του ταξιδιού, ωστόσο το στενό κάθισμα και οι πολλοί άνθρωποι γύρω μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή κρίση σ’ έναν άνθρωπο με κλειστοφοβία.
Η ψυχοθεραπεία, ειδικά η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία, έχει αρκετά θετικά αποτελέσματα. Σε περιπτώσεις που οι κρίσεις είναι έντονες και προκαλούν πια πρόβλημα στην καθημερινότητα του ασθενούς ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει αντικαταθλιπτικά ή αγχολυτικά. Το 2007 έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Cyber Psychology and Behavior» έδειξε ότι η συμμετοχή του ασθενούς σε σενάρια εικονικής πραγματικότητας μπορούν να αποδειχθούν θεραπευτικά. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εικονική πραγματικότητα στην οποία έμπαιναν άνθρωποι με κλειστοφοβία ήταν πιο αποτελεσματική στο να τους αποσπά την προσοχή κατά τη διάρκεια μιας μαγνητικής τομογραφίας απ’ ό,τι η μουσική.
Κατ. Νικολοπούλου