Πώς οι νεκροί αποχαιρετούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα
Είναι μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα και η Ελι Μπλακ ξυπνά γύρω στις 3.00 τα ξημερώματα. Οπως ανοίγει τα μάτια της, το βλέμμα της καρφώνεται σε μια αντρική φιγούρα στην άκρη του κρεβατιού της. Είναι ο πατέρας της, ο οποίος ανασηκώνει το καπέλο του, κάνει μια μικρή υπόκλιση και εξαφανίζεται. Το επόμενο πρωί πληροφορείται ότι εκείνος πέθανε το ίδιο βράδυ. Απλή σύμπτωση; Το εντελώς αντίθετο, σύμφωνα τουλάχιστον με τη συγγραφέα Πατρίσια Πίρσον, η οποία στο νέο βιβλίο της με τίτλο «Opening Heaven’s Door» παραθέτει μια σειρά από μαρτυρίες ανθρώπων που ήρθαν σε επαφή με αγαπημένα τους πρόσωπα που είχαν πεθάνει, συνοδευόμενες από σχετικές επιστημονικές απόψεις και έρευνες.
Κάποιο «σήμα»
Οπως αναφέρει, έρευνα που έγινε σε Ουαλία, Ιαπωνία, Αυστραλία και ΗΠΑ έδειξε ότι το 40-53% των ανθρώπων λαμβάνει κάποιου είδους σήμα ή επίσκεψη, όταν κάποιο κοντινό του άτομο φεύγει από τη ζωή. Από την πλευρά του, ο ψυχολόγος Ερλέντουρ Χάραλντσον σε έρευνα που δημοσίευσε το 2012 και στην οποία καταγράφει πάνω από 340 περιστατικά επαφών με νεκρούς, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τον πατέρα ή τη μητέρα τους, γεγονός που υποδεικνύει ότι το γονεϊκό ένστικτο της επικοινωνίας και της προστασίας συνεχίζεται και μετά θάνατον. Σχεδόν το 25% των ερωτηθέντων είδε ή άκουσε το νεκρό πρόσωπο την ίδια ώρα ή μέρα που έφυγε από τη ζωή, τη στιγμή που το 86% εξ αυτών δεν γνώριζε καν την είδηση του θανάτου.
Το ήμισυ όλων αυτών των τηλεπαθητικών εμπειριών φαίνεται μάλιστα πως συμβαίνει στα όνειρα. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του μουσικού Ρόρι Μακ Τζιλ, ο οποίος ανέφερε στην Πίρσον ότι τη νύχτα του θανάτου του πατέρα του είδε πολύ ζωντανά στον ύπνο του πως σκαρφάλωσε στο κρεβάτι του πατέρα του και τον κράτησε στα χέρια του. «Στη στιγμή όμως βρέθηκα και πάλι μόνος μου στο δωμάτιο. Είχε φύγει και το κρεβάτι του ήταν στρωμένο» αναφέρει χαρακτηριστικά. Την επόμενη μέρα πληροφορήθηκε από τη μητέρα του ότι ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή στη διάρκεια της νύχτας.
Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η μαρτυρία του αστροναύτη Τζέρι Λίνεγκερ, ο οποίος το 1997 «συναντήθηκε» με τον πατέρα του, την ώρα που εργαζόταν στον διαστημικό σταθμό Mir, χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Ο πατέρας του είχε πεθάνει επτά χρόνια νωρίτερα, ωστόσο στη συζήτηση που είχαν αναφέρθηκε με περηφάνια στο γεγονός ότι ο γιος του είχε πραγματοποιήσει το όνειρό του να ταξιδέψει στο Διάστημα. Αργότερα ωστόσο επέλεξε να ερμηνεύσει την παρουσία του πατέρα του ως τίποτα περισσότερο από μια προβολή της φαντασίας του.
Πέντε μήνες μετά
Η οπτική αντίληψη της παρουσίας ενός νεκρού προσώπου φαίνεται πως είναι και η πιο σπάνια. Σε αντίθεση ωστόσο με την αντίληψη που έχουμε για τα φαντάσματα, αυτές οι παρουσίες μπορούν να αλληλεπιδράσουν σωματικά με τους γύρω τους. Η συγγραφέας Νάνσι Κόγκσχαλ, για παράδειγμα, αισθάνθηκε την παρουσία του συντρόφου της δύο φορές, ενώ ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, πέντε μήνες μετά τον θάνατό του, το 2002. «Ενιωσα κάποιον να ξαπλώνει δίπλα μου και αισθάνθηκα το βάρος του στο κρεβάτι. Τη δεύτερη φορά η πίεση στο στρώμα ήταν τόσο μεγάλη που γύρισα και ρώτησα αν είναι κανείς εκεί» αναφέρει.
Παρόμοια ήταν η εμπειρία που έζησε το 1994 η διαφημίστρια Κάρεν Σάιμονς οδηγώντας το αμάξι του πατέρα της, δύο μήνες μετά τον θάνατό του. Τον ένιωσε να κάθεται στη θέση του συνοδηγού, ακούγοντας μάλιστα και τη χαρακτηριστική ανάσα του. Οδήγησε «δίπλα» του για περίπου 10 χιλιόμετρα, μέχρι που ξαφνικά σταμάτησε να τον νιώθει εκεί.
Πετρίνα Καλαμβοκίδη