Οι έρευνες που έχουν γίνει για την περίφημη συχνότητα των 111 Hz και το μαλτέζικο «Υπόγειον» που φτιάχτηκε από έναν λαό που αντιμετώπιζε ελάχιστα προβλήματα υγείας
Οι έρευνες που έχουν γίνει για την περίφημη συχνότητα των 111 Hz και το μαλτέζικο «Υπόγειον» που φτιάχτηκε από έναν λαό που αντιμετώπιζε ελάχιστα προβλήματα υγείας
Από τον
Απόστολο Αντωνάκη
Τι εννοούσε άραγε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής όταν έγραφε με νόημα «Στην αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος»; Επίσης, στις «Ουπανισάδες» (ένα ιερό κείμενο των Hindu) αναγράφεται ότι η θεία, σφαιρική συνείδηση εκδηλώθηκε πρώτα ως ήχος «ομ», που εκφράζει τη δόνηση του υπέρτατου νου.
Τα πάντα έχουν τη δική τους συχνότητα. Ο Πυθαγόρας δημιούργησε μουσική κλίμακα του εννεάγραμμου με ένα σημείο Α (ακριβώς δίπλα από το μεσαίο Γ), που αντηχεί στη συχνότητα των 111 Hertz, η οποία φτάνει στα αυτιά του καθενός σαν μια χαμηλή ανδρική φωνή.
Ισως αυτό το σημείο περιέχει πολλές αποχρώσεις, όπως το λευκό φως που περιέχει όλα τα χρώματα. Ισως να είναι μια έκφραση ενός κοσμικού «σ’ αγαπώ», που είναι μέσα σε όλους μας. Ο Poul Devereux (μεγάλη φωτό), καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Cambridge και ειδικός στην αρχαιοακουστική, έχει επισκεφθεί αρχαιολογικούς χώρους και ναούς αναλύοντας την τελετουργική χρήση του ήχου στους συγκεκριμένους χώρους. Εχει ανακαλυφθεί ότι τα αναχώματα σε τάφους στην Ιρλανδία, που ονομάζονται Cairns, παρόλο που είναι κατασκευασμένα από διαφορετικά υλικά και είναι διαφορετικών μεγεθών, έχουν όλα απήχηση σε μια συγκεκριμένη συχνότητα, εκείνη των 111 Hz.
Ο ίδιος ο καθηγητής έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερο βάθος τη μελέτη του και να διερευνήσει τι συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν εκτίθεται στη συχνότητα των 111 Hz.
Εκτίμησή του είναι ότι ακριβώς στα 111 Hz ο εγκέφαλος σβήνει τον προμετωπιαίο φλοιό, απενεργοποιώντας το κέντρο ομιλίας, και, λειτουργώντας ως διακόπτης που επηρεάζει το τμήμα που θεωρείται υπεύθυνο για τη διαίσθηση, τη δημιουργικότητα και την ολιστική επεξεργασία, προκαλεί με αυτόν τον τρόπο μια κατάσταση διαλογισμού ή έκστασης.
Τα αποτελέσματα μιας άλλης έρευνας που πραγματοποίησε ο καθηγητής Robert Jahn, που έχει δοκιμάσει την ακουστική συμπεριφορά σε μεγαλιθικούς χώρους στο Ηνωμένο Βασίλειο, δείχνουν ότι οι οι συγκεκριμένοι χώροι υπέστησαν μια ισχυρή απήχηση σε έναν ήχο συχνότητας μεταξύ 95 και 120 Hz. Τα μαλτέζικο «Υπόγειον» είναι ένας ναός που λαξεύτηκε σε βράχο κατά το 3600-2500 π.Χ. και καλύπτει έκταση 500 m2, με το μικρότερο δωμάτιο να είναι περίπου 11 μέτρα κάτω από το έδαφος, ενώ καταλήγει σε έναν ναό πάνω από το έδαφος, που είναι μία από τις παλαιότερες επιδαπέδιες δομές στη γη.
Ο καθηγητής Jahn έκανε δοκιμές με τις οποίες ανέλυσε τον ήχο στο εσωτερικό του Επιμελητηρίου (στα ενδότερα του υπόγειου τμήματος) και ανακάλυψε το ίδιο μοτίβο συντονισμού που έχει βρει και σε ναούς όπου εφαρμόστηκε η ηχητική συχνότητα των 111 Hz. Επτά χιλιάδες χρόνια πριν, 1.000 χρόνια πριν από τις αιγυπτιακές πυραμίδες, στη Μεσόγειο, στη Μάλτα, ένας καταπληκτικός πολιτισμός φάνηκε να ανθεί ενστερνιζόμενος την ειρήνη και την αρμονία για 2.500 χρόνια.
Μέσα στα ερείπια της εποχής του που παρέμειναν να τον θυμίζουν δεν βρέθηκε καμία απόδειξη ύπαρξης όπλων ή αμυντικής αρχιτεκτονικής. Η ανάλυση των οστών δείχνει επίσης ότι επρόκειτο για έναν υγιή πληθυσμό.
Η θρησκευτική λατρεία του φαίνεται να συμπεριελάμβανε τελετουργίες που επιβεβαιώνουν τη ζωή στη γη και τη φύση και ήταν προσανατολισμένη στη λατρεία του ύψιστου θεού. Βίωναν το θείο και ως θηλυκό και ως αρσενικό, συντονίζοντας τη ζωή με τους φυσικούς ρυθμούς και τους κύκλους του Ηλιου, της Σελήνης και της Γης, αλλά και με την αλλαγή των εποχών. Αυτοί οι νεολιθικοί άνθρωποι σίγουρα δεν ήταν άγριοι και απολίτιστοι.
Ετσι, πριν από 7.000 χρόνια, ένας πολιτισμός που εγκαταστάθηκε στη Μάλτα και έχτισε τους μεγαλιθικούς ναούς είχε εκ των προτέρων γνώση όχι μόνο της αρχιτεκτονικής αλλά και των τελετουργιών του ήχου.
Είναι πιθανό ο τελετουργικός ήχος να είχε χρησιμοποιηθεί προκειμένου να οδηγήσει «συμμετέχοντες» σε κατάσταση έκστασης και διαλογισμού ή ακόμη και στην αύξηση της συναισθηματικής και της κοινωνικής νοημοσύνης.
Σήμερα, διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η μακροχρόνια πρακτική του διαλογισμού μπορεί να σμιλεύει τον εγκέφαλο «δημιουργώντας» έτσι συναισθηματικά ισορροπημένα και δημιουργικά άτομα.
Μυστικά από τα έγκατα της γης
Στο «Υπόγειον» μπορεί κανείς να συνδεθεί ξανά νοερά με αυτόν τον πολιτισμό που χρησιμοποιούσε απόηχους ως ψαλμωδία απόκοσμη, κουδουνισμούς, ηχητικές μπάλες και τύμπανα για να φτάσει σε αλλαγμένες καταστάσεις της συνείδησης.
Αυτές οι ιερές μουσικές τελετουργίες βρήκαν τη θέση τους σε θρησκείες σε όλο τον κόσμο: Στους χριστιανικούς ψαλμούς, στις θιβετιανές ή βουδιστικές ψαλμωδίες και στα ινδουιστικά λατρευτικά τραγούδια.
Ο ήχος αντηχούσε μέσα από τα ερείπια εντός του «Υπογείου» και οι άνθρωποι από όλο τον τότε γνωστό κόσμο μπορεί να είχαν χρησιμοποιήσει το νησί ως κέντρο μυστικιστικών πρακτικών τους – ένας χώρος όπου οι προσκυνητές έρχονταν να προσκυνήσουν την αγαπημένη θεά τους ή να βιώσουν τη θεία επίγνωση.
