Μια πλωτή πόλη με 16.000 κατοίκους δίπλα στο Αμστερνταμ.
Το Αμστερνταμ επεκτείνεται προς τη θάλασσα με μια πλωτή γειτονιά! Το Ijburg είναι ένας οικισμός που αποτελείται από τέσσερα τεχνητά νησιά τα οποία στεγάζουν 16.000 ανθρώπους. Πρόκειται για… ναυτικούς από άποψη που εκτιμούν τα θετικά της ζωής στη θάλασσα σε βαθμό που να μην τους πειράζει ότι πρέπει κάποιες φορές να κάνουν ισορροπία για να κινηθούν στα σπίτια τους, τα οποία επηρεάζονται από τον κυματισμό!
«Εκτιμάμε πολύ το γεγονός ότι ζούμε στο νερό. Νιώθουμε πιο κοντά στη φύση αλλά και κοντά στους γείτονές μας. Αυτό αλλά και το ότι υπάρχουν κανόνες στον οικισμό μας που πρέπει να ακολουθούμε, ακριβώς επειδή έχει την ιδιοτυπία να βρίσκεται πάνω στο νερό, μας κάνει -αντίθετα με τους κατοίκους του υπόλοιπου Αμστερνταμ- να έχουμε πιο έντονο το αίσθημα της δεμένης κοινότητας» σχολιάζει ο Ρόελοφ Σομελιέ που ζει σε ένα από τα πλωτά σπίτια της γειτονιάς Waterbuurt, η οποία διαθέτει μια «εσωτερική θάλασσα», τη Ijmeer.
Και είναι τόσο πιο ανθρώπινος αυτός ο τρόπος ζωής που… νικάει ακόμα και τη ναυτία! Μέχρι στιγμής μόνο μία οικογένεια αναγκάστηκε να αφήσει αυτή την πλωτή πολιτεία επειδή δεν άντεχε τη μικρή αστάθεια που προκαλεί στα σπίτια το νερό.
Από τα ενενήντα σπίτια του Waterbuurt, τα πενήντα πέντε είναι κατασκευασμένα από την αρχιτεκτόνισσα Μάρλιες Ρόμερ. Η βασική της ιδέα ήταν να δημιουργήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ανοίγματα στα πλωτά σπίτια, με μεγάλες τζαμένιες επιφάνειες αλλά και αυλές που δίνουν την αίσθηση καταστρώματος. «Αυτό όμως που ξεχωρίζει πραγματικά σε αυτά τα σπίτια είναι το “υποβρύχιο”, ένα μεγάλο δωμάτιο που είναι κατασκευασμένο κάτω από την επιφάνεια του νερού. Είναι από μπετόν και βρίσκεται 1,5 μέτρο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, βοηθώντας έτσι στο να κρατάει η κατασκευή την ισορροπία της ενώ επιπλέει. Επρεπε επίσης να καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες με τον δήμο για να φτάσει η ύδρευση, το γκάζι και το ηλεκτρικό στη συνοικία μας. Ηταν ένας μακρύς δρόμος, αλλά τελικά φτάσαμε στον στόχο», σχολιάζει μιλώντας στο γαλλικό περιοδικό «Paris Match» η αρχιτεκτόνισσα.
Αν και όπως υπογραμμίζει δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος σε επίπεδο μόνωσης, «τουλάχιστον όχι σε λιγότερο από τριάντα με πενήντα χρόνια», κάποιοι ιδιοκτήτες πλωτών σπιτιών έχουν τοποθετήσει σύστημα ειδοποίησης για τυχόν διαρροή υγρασίας μέσα στις οικίες. Και πάλι, όμως, η αίσθηση ότι βρίσκονται πάνω στο καθαρό νερό με καθημερινές εικόνες πριβέ ενυδρείου τούς κάνει να ξεχνούν τέτοιου είδους ανησυχίες. Γενικά είναι από τους προνομιούχους, αφού ακόμα και όταν ανέβει η στάθμη της θάλασσας, όπως προειδοποιούν οι ειδικοί, τα δικά τους σπίτια θα είναι στην κυριολεξία στον αφρό! Αυτό είναι πολύ μεγάλη υπόθεση σε μια πόλη που έχει πολλές «πληγές» από μεγάλες πλημμύρες. «Η θάλασσα μπορεί να γίνει επιτέλους φίλη μας» σχολιάζει σχετικά ο Φριτς Παλμπούμ, ο πολεοδόμος που είχε την επίβλεψη της δημιουργίας του Ijburg.
Το «ναυπηγείο» των θαλάσσιων κατοικιών
Αυτά τα σπίτια (που είναι πολύ ελαφριά) συναρμολογούνται στο ναυπηγείο του Ουρκ, το οποίο βρίσκεται περίπου εβδομήντα χιλιόμετρα από το Αμστερνταμ. Από εκεί ξεκινάει το μεγάλο τους ταξίδι με τη βοήθεια δύο ρυμουλκών κατά μήκος της λίμνης Ijssel και μέχρι την «κλειστή θάλασσα», Ijmeer. Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή της οικονομικής κρίσης οι νέες αφίξεις σπιτιών είναι πιο σπάνιες στην πλωτή πολιτεία, ενώ κάποια στέκουν μισοτελειωμένα, σαν κουφάρια. Πάντως, η τιμή των πλωτών σπιτιών δεν είναι πολύ πιο ακριβή απ’ ό,τι αυτή των συμβατικών σπιτιών στο Αμστερνταμ. Ενδεικτικά, ένα σπίτι 110 τ.μ. κοστίζει 265.000 ευρώ, ενώ -όπως και όλοι οι Ολλανδοί- οι ιδιοκτήτες τους νοικιάζουν τη γη πάνω στην οποία βρίσκεται η κατοικία τους για πενήντα χρόνια έναντι 85.000 ευρώ. Και πάλι όμως οι κάτοικοι της «πλωτής πολιτείας» θεωρούν εαυτούς ωφελημένους αφού γλιτώνουν το κόστος συντήρησης και αντικατάστασης της πυλωτής που βαραίνει όλους τους άλλους κατοίκους του Αμστερνταμ.
Το έδαφος στην Ολλανδία μοιάζει με σφουγγάρι, γι’ αυτό όλα τα κτίρια (ειδικά του Αμστερνταμ), ακόμα και αυτά που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα, είναι βασισμένα πάνω σε δοκούς στήριξης μήκους περίπου 20 μέτρων οι οποίοι πρέπει να αλλάζουν χρόνο παρά χρόνο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ