Οι νυχτερίδες, εκτός από ιούς που μας έχουν βασανίσει, μπορεί να έχουν την απάντηση και σε ένα σημαντικό πρόβλημα, αυτό της κώφωσης.
Συγκεκριμένα, επειδή διαθέτουν σύστημα ηχοεντοπισμού όταν πετούν στο σκοτάδι, διαθέτουν ειδικά γονίδια που προστατεύουν τα τριχοειδή κύτταρα του κοχλία τους, ώστε να μην κουφαίνονται από τις υπερηχητικές στριγκλιές τους. Τα συγκεκριμένα ερευνητικά ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Genetics and Genomics», μπορεί, όπως φιλοδοξούν οι ειδικοί, να οδηγήσουν σε θεραπείες για συγκεκριμένα είδη κώφωσης στους ανθρώπους.
Ο Πενγκ Σι, μηχανικός Βιοϊατρικής στο Ινστιτούτο Ζωολογίας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών στο Κουνμίνγκ, προσκόλλησε ηλεκτρόδια στα κεφάλια πέντε ειδών ηχοεντοπιστικών νυχτερίδων, καθώς και σε νυχτερίδες χωρίς αυτόν τον μηχανισμό και σε ποντίκια σε εργαστήριο. Τα ζώα εκτέθηκαν σε ήχους 120 ντεσιμπέλ, που ισοδυναμεί με τον θόρυβο του αλυσοπρίονου, για δύο ώρες. Το πείραμα επαναλήφθηκε στα θηλαστικά μία εβδομάδα αργότερα. Ενώ τα ποντίκια και οι νυχτερίδες χωρίς το σύστημα ηχοεντοπισμού έδειξαν σημάδια απώλειας ακοής και είχαν απολέσει σημαντική ποσότητα των τριχοειδών κυττάρων του κοχλία, οι νυχτερίδες με το φυσικό σύστημα ηχοεντοπισμού δεν εμφάνισαν κάποιο πρόβλημα.
Από γενετικά τεστ που έγιναν στη συνέχεια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι και στα πέντε είδη νυχτερίδων ηχοεντοπισμού «διάφορα γονίδια που προστατεύουν τα τριχοειδή κύτταρα του κοχλία υπερεκφράζονταν, ειδικά το γονίδιο ISL1 που διαπιστώθηκε ότι βελτίωνε σημαντικά την επιβίωση των τριχοειδών κυττάρων του κοχλία». Αν και αυτό δεν σημαίνει πολλά για τους ανθρώπους με εκ γενετής θέματα ακοής, οι ερευνητές λένε ότι μπορεί τελικά αυτή η διαπίστωση να οδηγήσει σε μεθόδους που θα προλαμβάνουν ή θα βελτιώνουν την απώλεια ακοής που έχει προκληθεί από θορύβους.
