Πάρκινγκ παππούδων και γιαγιάδων το ίδρυμα – Η τραγική αδιαφορία παιδιών και συγγενών.
Ενα απόγευμα στο Γηροκομείο Αθηνών με «ξεναγό» τον γνωστό χορογράφο Δημήτρη Παπάζογλου, αφού στον χώρο φιλοξενείται η μητέρα του, δεν είναι σίγουρα η καλύτερη βόλτα στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης.
Το σκηνικό των πολυκαιρισμένων εγκαταστάσεων ενός από τα παλιότερα ιδρύματα φιλοξενίας ηλικιωμένων, από τη μια, αλλά και κάποια περιστατικά εγκαταλειμμένων γιαγιάδων και παππούδων από τα ίδια τα παιδιά τους (που τους «πέταξαν» εκεί), από την άλλη, σου δημιουργούν αναμφισβήτητα το συναίσθημα της θλίψης.
«Εδώ είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς κάποιοι το έχουν δει ως μια αποθήκη ψυχών και ένα… πάρκινγκ ανθρώπων.
Εχουμε πολλά άτομα που μας τα φέρνει η Αστυνομία, αφού στην εποχή μας έχει γίνει της μόδας -ίσως λόγω της κρίσης- να “πετάνε” κάποια άτομα, που συνήθως πάσχουν από άνοια, σε ένα πάρκο χωρίς την ταυτότητά τους, για να μην τα βρούμε και τα… επιστρέψουμε στους συγγενείς τους. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε εντοπίσει το συγγενικό περιβάλλον από μια αναλαμπή που είχε ο παππούς ή η γιαγιά και στην οποία θυμήθηκε το επίθετό του. Ισως το κάνουν για να τους παίρνουν τη σύνταξη» λέει στην «Espresso» ο διευθυντής του Γηροκομείου Κωνσταντίνος Κεραμίδας και συνεχίζει τις αποκαλύψεις του:
«Εχουμε περιπτώσεις όπου πάνω από το κρεβάτι των γερόντων που είναι ετοιμοθάνατοι ή μόλις έχουν πεθάνει τα παιδιά τους τσακώνονται για την περιουσία. Το χειρότερο όμως είναι όταν τους τηλεφωνούμε και τους αναγγέλλουμε τον θάνατο του γονιού τους και εκείνοι μας απαντούν ψυχρά κι αδιάφορα: “Θάψτε τον, δεν έχουμε λεφτά να πληρώσουμε”. Μάλιστα κάποιος του οποίου πέθανε η μητέρα, όταν του το ανακοινώσαμε, μας είπε να τη θάψουμε και μας έβρισε κιόλας. Ξέρετε πόσο απάνθρωπο ακούγεται αυτό;»
Σε αυτές τις περιπτώσεις, της τραγικής αδιαφορίας των στενών συγγενών, οι υπεύθυνοι του Γηροκομείου επωμίζονται τα έξοδα ταφής των αποθανόντων τροφίμων του. Ομως αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον κ. Κεραμίδα. «Το χειρότερο είναι το συναισθηματικό κομμάτι, καθώς στη διάρκεια της κηδείας είμαστε μόνο εγώ με τους δύο κοινωνικούς λειτουργούς του Γηροκομείου. Οι άνθρωποι αυτοί -επειδή είμαστε καθημερινά μαζί- είναι δεμένοι μαζί μας και ίσως και πιο πολύ από τους δικούς τους. Ειδικά στους μοναχικούς γινόμαστε η οικογένειά τους» τονίζει ο ίδιος.
Να πούμε ότι σήμερα στο Γηροκομείο Αθηνών λειτουργούν μόνο δύο πτέρυγες, το «Κονσόλειο», που χρειάζεται επειγόντως ανακαίνιση και φιλοξενεί 102 άτομα και η «Βασίλισσα Ολγα», η οποία ανακαινίστηκε πριν από περίπου δέκα χρόνια και φιλοξενεί 38 ανθρώπους. Επίσης στον χώρο βρίσκεται και η «Εστία Αθηνών» του Ιδρύματος Γουλανδρή, που είναι υπό εκκαθάριση και περιέρχεται στην Ελεήμονα Εταιρία Αθηνών, με 32 περίπου ηλικιωμένους. Οσο για το προσωπικό που εργάζεται σε όλους τους τομείς του Γηροκομείου, απαρτίζεται από 133 άτομα.
«Η οικονομική κρίση χτύπησε και το Γηροκομείο Αθηνών, αφού έχουν μειωθεί πολύ τα μισθώματα από τα ακίνητά του, ενώ είναι τεράστιες οι οφειλές από εκείνους που τα νοικιάζουν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ρευστότητα και το προσωπικό να είναι απλήρωτο από τον Σεπτέμβριο του 2010. Οι εργαζόμενοι έχουν ξεκινήσει κατασχέσεις στα ενοίκια για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενά τους και τόσο καιρό που δουλεύουν απλήρωτοι είναι ήρωες» συμπληρώνει ο διευθυντής του.
Η μητέρα του Παπάζογλου, η χήρα Ξενίδη και η νταντά του Γ. Παπαμιχαήλ
«Η μαμά μου είναι δύο χρόνια στο Γηροκομείο. Ταλαιπωρήθηκα πολύ με τις γυναίκες που κατά καιρούς είχα στο σπίτι για να τη φροντίζουν. Δεν της έδιναν τα φάρμακά της στη συγκεκριμένη ώρα και γενικά δεν υπήρχε τάξη στη ζωή της, την οποία χρειάζεται λόγω της ηλικίας της αλλά και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει» μας λέει ο Δημήτρης Παπάζογλου για την 87χρονη μητέρα του, τη γλυκύτατη κυρία Ελευθερία, η οποία φιλοξενείται στο «Κονσόλειο» και εκτός από τη φροντίδα του προσωπικού του, έχει στο πλευρό της τον γιο της, ο οποίος την επισκέπτεται πολύ συχνά.
«Ολοι έχουμε το κόμπλεξ ότι δεν πρέπει να πάω τον άνθρωπό μου στο γηροκομείο. Κι εγώ στην αρχή όταν σκεφτόμουν να φέρω εδώ τη μαμά μου είχα μεγάλες ψυχολογικές δυσκολίες. Αυτό, όμως, ισχύει όταν τα παιδιά χάνουν την επαφή με τον γονιό τους που φιλοξενείται σε ένα ίδρυμα. Εγώ όμως είμαι στο πλευρό της τακτικά και ειδικά τις Κυριακές έρχομαι και την παίρνω για να πάμε βόλτα» υποστηρίζει ο ίδιος.
Οπως τονίζει μάλιστα ο γνωστός χορογράφος, αν η μητέρα του δεν βρισκόταν στο Γηροκομείο Αθηνών, θα είχε φύγει από τη ζωή. «Εδώ η μαμά μου, λόγω της σωστής και οργανωμένης φροντίδας που υπάρχει, ρύθμισε και το σάκχαρό της, ενώ κάποια αναπνευστικά προβλήματα που της δημιουργήθηκαν αμέσως αντιμετωπίστηκαν με τους κατάλληλους γιατρούς. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχω μεγάλη εκτίμηση στο προσωπικό του Γηροκομείου.
Εχω δει με τα μάτια μου να καθαρίζουν επισταμένα τους παππούδες και τις γιαγιάδες που λερώνονται, όλοι τους είναι ήρωες! Επίσης πρέπει όλοι να κατανοήσουμε και να σκεφτόμαστε τους μεγάλους ανθρώπους μας, είτε αυτοί είναι γονείς μας είτε παππούδες και γιαγιάδες μας, γιατί κι εμείς θα γεράσουμε. Πρέπει να αγαπάμε και να σκεφτόμαστε τους ηλικιωμένους, γιατί κανένας δεν παραμένει ισόβια νέος».
Στο Γηροκομείο Αθηνών φιλοξενούνται η παλιά καλή ηθοποιός Μαργαρίτα Λαμπρινού, σύζυγος του αείμνηστου Σταύρου Ξενίδη, η αδελφή της Καίτης Γκρέυ και η γνωστή στο περιβάλλον της Αλίκης Βουγιουκλάκη, Νιτσά, που ήταν η νταντά του Γιάννη Παπαμιχαήλ.
Το παράπονο του χορογράφου και το βιβλίο που γράφει
Ο Δημήτρης Παπάζογλου είναι πολύ περήφανος που φέτος πρωταγωνίστησε στην αβάν γκαρντ παράσταση «Μαντάμ Τζοτζό» στο θέατρο Τόπος Αλλού.
Ωστόσο ο ταλαντούχος καλλιτέχνης, ο οποίος είχε συνεργαστεί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στα περισσότερα μιούζικαλ που έχει ανεβάσει η εθνική σταρ, καθώς και με τη Μαρινέλλα, την οποία χορογραφούσε επί σειρά ετών σε εμφανίσεις της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μας εξηγεί τους λόγους που το όνομά του δεν «παίζει» στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και δεν είναι πάνω πάνω στη λίστα των ανθρώπων οι οποίοι κλείνουν σήμερα τις καλλιτεχνικές δουλειές.
«Ημουν πολύ ευλογημένος που συνεργάστηκα με όλα αυτά τα “ιερά τέρατα”, γιατί πήρα πολλά από τη σοφία τους και την καθαρότητά τους.
Ομως η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν ποτέ κάτω από την ομπρέλα κανενός κόμματος και των λεγόμενων “κυκλωμάτων εξουσίας”. Ημουν και είμαι πολύ ανεξάρτητος κι αυτό τιμωρείται. Τώρα, αν δεν με ζητάνε, αυτό ίσως οφείλεται και στη δική μου συμπεριφορά, γιατί είμαι λίγο απόμακρος. Το γεγονός ότι θέλω να είμαι ανεξάρτητος μπορεί να το εισπράττει ο άλλος ότι είμαι υπερόπτης, απρόσιτος, δύσκολος και σταρ.
Πάντως δεν είχα ποτέ δημόσιες σχέσεις, γιατί έδινα σημασία στη δουλειά και μόνο» λέει ο Δημήτρης Παπάζογλου και συνεχίζει: «Απόδειξη ότι ποτέ δεν με φώναξαν στη Λυρική Σκηνή για να κάνω μια παράσταση, ούτε να χορογραφήσω κάποια εκδήλωση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή για άλλα πολιτιστικά δρώμενα υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού, ούτε καν και η ΕΡΤ για τη Γιουροβίζιον».
Δεν του αρέσει που σήμερα οι χορογράφοι έγιναν σκηνοθέτες για να έχουν το «πάνω χέρι», όπως είναι ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο Φωκάς Ευαγγελινός και η Σοφία Σπυράτου. «Πράγμα που σημαίνει ότι ο χορογράφος έρχεται σε δεύτερη μοίρα και το πιο στενόχωρο είναι πως φαίνεται σαν να αποποιούνται τον τίτλο τους, αφού στα προγράμματα των παραστάσεων που ανεβάζουν δίπλα στο όνομά τους βάζουν τον τίτλο του σκηνοθέτη. Εγώ όμως όταν, για παράδειγμα, έκανα τις δουλειές με τη Μαρινέλλα έβαζα δύο τίτλους στο πρόγραμμα: του σκηνοθέτη – χορογράφου» υποστηρίζει.
Για τους νέους καλλιτέχνες πιστεύει ότι αναλώνονται στο να μιμούνται τα πρότυπα των παλιών συναδέλφων τους, οι οποίοι άνοιξαν καλλιτεχνικούς δρόμους. «Εχουν μάθει να μιμούνται τα παλιά πρότυπα και θέλουν να γίνουν κάτι που δεν είναι. Ζούμε στην εποχή της μίμησης, όπου οι δεκανείς παρουσιάζονται σαν στρατηγοί κι αυτό οφείλεται στις δημόσιες σχέσεις. Πουλάμε τον μπρούντζο για χρυσό».
Στους τραγουδιστές που του αρέσουν συγκαταλέγονται η Ελενα Παπαρίζου, η Τάμτα, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, η Γιώτα Νέγκα, η Νατάσα Μποφίλιου και ο Νίκος Βέρτης. Οσο για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, που φέτος πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ «Annie» (το οποίο ο ίδιος είχε χορογραφήσει για την Αλίκη Βουγιουκλάκη), μας δήλωσε ότι «είναι ένας τραγουδιστής που θέλει να κάνει τον ηθοποιό στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του και για τον συγκεκριμένο ρόλο δεν τον βοήθησε και το physique του».
Αυτή την περίοδο ο Δημήτρης Παπάζογλου γράφει το βιβλίο της ζωής του, στο οποίο -όπως μας τόνισε- θα τα πει όλα έξω από τα δόντια.
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ