❱❱ Ο δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης δηλώνει με ειλικρίνεια ότι κάνει ψυχοθεραπεία στους πολίτες του δήμου του
❱❱ Το κεφάλαιο περιφέρεια Αττικής, που «ξεδιπλώνεται» μπροστά του, και ο ρόλος ζωής της συζύγου τουΤΕΤ Α ΤΕΤ ΜΕ ΤΗ ΒΙΒΙΑΝ • Από τη Βίβιαν Μπενέκου
«Παραμένω αυτοδιοικητικός» λέει με νόημα, απαντώντας στην ερώτησή μας αν θα διεκδικήσει την Περιφέρεια Αττικής. Ο Ανδρέας Παχατουρίδης, ο δήμαρχος Περιστερίου που σαρώνει τις εκλογικές πρωτιές δεκαεφτά συναπτά έτη τώρα, παραδέχεται -εμμέσως πλην σαφώς- ότι ο αυτοδιοικητικός κύκλος έχει και συνέχεια για εκείνον.
Ο δήμαρχος Περιστερίου και ψυχοθεραπευτής των δημοτών του απεχθάνεται τους σταρ στην πολιτική, προτιμά τους εργάτες που είναι πλάι στον κόσμο και στα προβλήματά του, βάζει την πόλη για ύπνο και ύστερα κοιμάται, αλλά για όλα αυτά πληρώνει τίμημα: έχει στεγνώσει την ψυχή του, παραδέχεται ο ίδιος ανοίγοντας την καρδιά του στην «Espresso».
Περιστέρι και Παχατουρίδης μοιάζουν συνώνυμα. Πώς το έχεις καταφέρει αυτό, δήμαρχε;
Αυτό που ξεχωρίζει ο δημότης και ο επισκέπτης είναι ότι η ομορφιά απλώνεται, κι αυτό προϋποθέτει μεράκι. Η διαφορά της κεντρικής πολιτικής σκηνής με την Αυτοδιοίκηση είναι ότι η Αυτοδιοίκηση είναι μεράκι. Το 80% της επιτυχίας του αυτοδιοικητικού είναι ότι δίνει το «παρών». Είναι εκεί. Οι παρατηρήσεις των πολιτών μου είναι το «λίπασμα» της επιτυχίας. Κι, όπως όλοι ξέρουν, εγώ ξεκινάω 6.30 το πρωί και δεν θα είναι υπερβολή να πούμε ότι βάζω την πόλη για ύπνο και μετά πάω στο κρεβάτι μου. Αυτό σημαίνει ότι το έργο για την πόλη και την κοινωνία δεν σταματά ποτέ. Ιδιαίτερα σήμερα, που ο Ελληνας βιώνει δύσκολες καταστάσεις και δεν υπάρχει 
άνθρωπος που να μη χρωστά. Κάπου χρωστάμε όλοι. Τελευταία ακούμε ότι οι αριθμοί πηγαίνουν καλύτερα… Τα αποτελέσματά τους, όμως, θα αργήσουν να φανούν στην καθημερινότητα του πολίτη και στο πορτοφόλι του. Εμείς ερχόμαστε να διαχειριστούμε αυτόν τον συσσωρευμένο θυμό και την απόγνωση της κοινωνίας. Στην ουσία, εγώ δεν είμαι δήμαρχος, ψυχοθεραπευτής είμαι. Ψυχοθεραπεία στον κόσμο κάνω.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του κόσμου, όπως σου απευθύνεται;
Η ανεργία είναι το μεγαλύτερο σαράκι. «Ξυπνάω το πρωί, δήμαρχε, και ντρέπομαι να γυρίσω το βράδυ στο σπίτι μου» έρχονται και μου λένε. Σκάνε από μέσα τους οι άνθρωποι. Μπροστά τους στέκεσαι μικρός και αδύναμος. Η Αυτοδιοίκηση έχει λειτουργήσει αυτά τα χρόνια σαν το αμορτισέρ της κοινωνίας. Είναι αυτή που έχει δεχτεί τους κραδασμούς και έχει κρατήσει το όχημα της κοινωνίας εντός των ορίων του δρόμου. Αυτό οφείλεται στους καλούς αυτοδιοικητικούς. Στο λεκανοπέδιο η συντριπτική πλειονότητα είναι πολύ καλοί.
Ποιοι είναι οι σταρ της Αυτοδιοίκησης;
Οχι, δεν υπάρχουν σταρ. Εγώ δεν ξεχωρίζω αυτούς που είναι μπροστά. Ξεχωρίζω αυτούς που είναι δίπλα, και τέτοιοι είναι πολλοί. Δεν θα πω ονόματα για να μην αδικήσω κανέναν.
Πόσα χρόνια μετράς στον Δήμο Περιστερίου;
Πάμε για τον 17ο συνεχή χρόνο. Αγαπάμε τους μετριόφρονες, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να τα λέμε με το όνομά τους. Εχω την πολύ μεγάλη ευθύνη σε τέσσερις συνεχόμενες εκλογές και σε κάθε τετραετία να μου δίνουν οι συμπολίτες μου ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό. Οταν σε αγαπάει ο κόσμος, σου εναποθέτει ευθύνη. Η αγάπη είναι ευθύνη.
Το δικό σου μυστικό ποιο είναι;
Πρέπει να είσαι καψουράκος με αυτό που κάνεις. Αρρωστάκι… Να αγαπάς αυτό που κάνεις. Η επιτυχία είναι το άθροισμα πολλών επιμέρους προσπαθειών, που επαναλαμβάνονται κάθε μέρα. Εγώ είμαι τελειομανής. Αυτή είναι η αδυναμία μου, την οποία πληρώνω.
Πώς πληρώνεται αυτό;
Στεγνώνεις την ψυχή σου. Μια κυρία μού είπε το εξής κάποια στιγμή: «Θα έδινα και την ψυχή μου για να έχω το δικό σας αποτέλεσμα στον δήμο». Και της απαντώ: «…Κι εγώ αυτό κάνω. Δίνω την ψυχή μου.
Ποιο είναι το επόμενο πολιτικό σου βήμα; Περιφέρεια, Βουλή;
Δεν σχεδιάζω μακροχρόνιες κατακτήσεις. Αυτή τη στιγμή δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο παρά την υποχρέωση που έχω για τους επόμενους 18 μήνες στον δήμο. Και επειδή κι εγώ ακούω διάφορα, ότι θα πάω για βουλευτής και ότι θα κατέβω στην κεντρική πολιτική σκηνή, αυτό που μπορώ εγώ να σου πω είναι ότι θα παραμείνω αυτοδιοικητικός.
Γιατί λες «όχι» στη Βουλή;
Θα παραμείνω αυτοδιοικητικός, γιατί πιστεύω ότι στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν θα ήμουν καλός. Η Αυτοδιοίκηση μου δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας. Μου δίνει τον καμβά και όλα τα χρώματα, και με αφήνει με ελεύθερο θέμα να ζωγραφίσω.
Αυτοδιοίκηση είναι και η Περιφέρεια Αττικής, όμως. Θα κατέβεις υποψήφιος για την Περιφέρεια;
Ασφαλώς και είναι Αυτοδιοίκηση. Κι εγώ λέω ότι θα παραμείνω αυτοδιοικητικός. Και, μάλιστα, με την ίδια συνταγή: Με τη συνταγή που ξεκίνησα. Εχω τη μεγάλη χαρά, τη μεγάλη τιμή να δουλεύω για μια πόλη που θεωρείται από τις πιο δημοκρατικές και φιλοπρόοδες στην Ελλάδα, κι όταν αυτή η πόλη σού δίνει, από την πρώτη Κυριακή, σχεδόν 65%, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει κόμμα που να έχει τέτοιο ποσοστό. Εμείς εδώ έχουμε ενώσει την κοινωνία και έχουμε προχωρήσει χωρίς διακρίσεις και διαιρέσεις. Ολοι ξέρουν ότι το Περιστέρι δεν έχει κομματάρχη δήμαρχο. Οι συμπολίτες μου ψηφίζουν με κριτήρια πόλης κι όχι με κριτήρια κόμματος. Κανένα κομματικό αμπάρι δεν θα με βάλει μέσα, κι ας τους εκτιμώ και τους σέβομαι όλους. Εγώ κατεβάζω στις εκλογές μόνο την «Εθνική Περιστερίου».
Ενας πολιτικός που κατεβάζει την «Εθνική του» και παίρνει 65% είναι ένας «πολύφερνος γαμπρός» για τα κόμματα. Δεν έχουν γίνει προσεγγίσεις;
Σωστά, αλλά εγώ είμαι ένας «γαμπρός» που δεν θέλω… προίκα από τη «νύφη». Την «προίκα» την αναζητώ από την κοινωνία. Φυσικά δεν θα την απορρίψω, αν έχει «προίκα», αλλά, εάν υποθέσουμε ότι είμαι «γαμπρός», προικοθήρας κομματικός δεν θα γίνω, και προσεγγίσεις κάνω μόνο με την κοινωνία.
Δεν έχεις βάλει προσκόμματα στη δουλειά σου;
Εάν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η κεντρική πολιτική σκηνή δεν αγαπάει την Αυτοδιοίκηση και αυτό είναι διαχρονικό. Της δίνει εξουσία κι αρμοδιότητες, αλλά όχι τους ανάλογους πόρους. Κι όμως, εμείς είμαστε αυτοί που καθαρίζουμε την μπουγάδα στην κοινωνία. Καθαρίζουμε τα θυμωμένα χνότα από το προφίλ, από την τζαμαρία της κοινωνίας. Κάθε μέρα το κάνουμε αυτό. Ολη μέρα είμαστε με το στουπί στην κωλότσεπη… Εργάτες…
Πετυχημένος υπουργός υπάρχει στην κυβέρνηση;
Πετυχημένοι για μένα είναι αυτοί που στέκονται δίπλα στον πολίτη. Οι ανθρώπινοι. Εχω ακούσει ότι ο Αλέκος Φλαμπουράρης ασχολείται με τα προβλήματα της καθημερινότητας. Δεν τον γνωρίζω καθόλου, αλλά ακούω ότι είναι ανθρώπινος και στέκεται κοντά στους πολίτες.
Είσαι δεξιός ή αριστερός;
Θέλω να υπερβώ την αντίθεση ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Δεν δέχομαι να εγκλωβιστώ στη διαμάχη μιας άλλης εποχής. Αν ως φιλελευθερισμό εννοούμε την αξιοπρέπεια, την αξιοκρατία, την εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και ό,τι πρέπει καθένας να βρίσκει στη χώρα όπου ζει, μια ζωή με τις δικές του προσδοκίες, τότε δέχομαι τον χαρακτηρισμό φιλελεύθερος ή δεξιός. Αλλά αν, από την άλλη, είναι αριστερό το να θεωρείς ότι το χρήμα δεν είναι το παν στη ζωή και ότι οι πιο οικονομικά αδύναμοι πρέπει να προστατεύονται χωρίς διακρίσεις, τότε δέχομαι πρόθυμα να χαρακτηριστώ αριστερός.
Γιατί πολλοί σε τοποθετούν δεξιά;
Αυτοί που με τοποθετούν δεξιά είναι αριστεροί. Και η πλειονότητα αυτών που με τοποθετούν αριστερά είναι δεξιοί. Αυτό δείχνει ότι είμαι στον σωστό δρόμο.
Δηλαδή, θα κατέβεις ανεξάρτητος;
Επειδή ακούω πολλούς που δηλώνουν ανεξάρτητοι και λένε «κατεβαίνω με ανεξάρτητο συνδυασμό», εγώ δεν θα την έλεγα ποτέ αυτή τη λέξη. Αυτοί που χρησιμοποιούν τη λέξη «ανεξάρτητος» κάτι θέλουν να κρύψουν. Δεν μπορεί οι χθεσινοί κομματικοί θαλαμοφύλακες να βγαίνουν τώρα και να λένε «είμαι ανεξάρτητος»… Εγώ δεν έχω να πω τίποτε. Δείχνω μια αυτοδιοικητική πορεία 17 ετών. Ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Εχω μόνο την ιδεολογία της κοινωνίας. Το πιο πλειοψηφικό κόμμα είναι η παράταξη της κοινωνίας.
Μου είπες ότι στέγνωσες την ψυχή σου. Τι σημαίνει αυτό για την προσωπική σου ζωή;
Καλός δήμαρχος και καλός πατέρας δεν γίνεται. Σε όλα τα επαγγέλματα ισχύει αυτό. Εχω τρία παιδιά, 32, 27 και 26 ετών, και ζουν στο εξωτερικό. Τα δύο είναι στην Ιρλανδία και το άλλο στο Λονδίνο. Ηταν δυόμισι χρόνια άνεργα, μετά τα πανεπιστήμια, τα μάστερ κ.λπ. Δεν βρήκαν καμιά δουλειά εδώ και στο μεταξύ ξέρουν ότι έχουν έναν μπαμπά που δεν υπάρχει περίπτωση να σηκώσει το τηλέφωνο και να πει «κύριε υπουργέ, βάλτε τα κάπου».
Υπέροχα παιδιά, και αυτή η ομορφιά των παιδιών μου δεν οφείλεται σε μένα, αλλά στη μάνα τους και στην κάθε μάνα. Καταλαβαίνω πως κάποιες όμορφες οικογενειακές στιγμές έχουν χαθεί από τη ζωή μου. Δυστυχώς, το δημόσιο καθήκον ήταν τέτοιο, που παρέβλεπα κάποια πράγματα.
Χρειάζεται πλήρης αφοσίωση, δηλαδή, σε ό,τι κάνεις;
Ναι. Αυτό που έκανε και η γυναίκα μου στα παιδιά: Αφοσιώθηκε. Χωρίς αφοσίωση δεν γίνεται τίποτε. Και πίσω από έναν καλό δήμαρχο, δεν ξέρω ποιος είναι αυτός, κρύβεται μια αφοσίωση προς την πόλη του.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:
«Συνομιλώ» με πλατείες και πεζοδρόμια
Ο έρωτας έχει παίξει ρόλο στη ζωή σου;
Δεν θεωρούμαι ανέραστος. Καταρχάς, πιστεύω ότι το ωραίο στη ζωή μας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Είναι στοιχείο της καθημερινής μας ευτυχίας. Πάντως, όταν είσαι τελειομανής, όπως εγώ, αυτοί που βρίσκονται δίπλα σου δεν περνάνε καλά.
Αρα μένεις μόνος σου, γιατί όποιος δεν περνάει καλά, φεύγει:
Βέβαια. Ετσι είναι. Ξέρω από πρώτο χέρι, Βίβιαν, πολλούς πετυχημένους δυστυχείς. Θυσιάζεσαι. Καταθέτεις ψυχή. Δεν γίνεται αλλιώς. Πολλές φορές κοιμάμαι εδώ, στο γραφείο, σε ένα δωματιάκι που έχω. Είκοσι τέσσερις ώρες το 24ωρο είμαι εδώ. Και όταν κυκλοφορώ στην πόλη, βλέπω τα πράγματα να έχουν ψυχή. Μου μιλάνε. Μια πλατεία, ένα πεζοδρόμιο… όλα μιλάνε. Εγώ συνομιλώ μαζί τους.
Υπάρχει τραγούδι που να σε αντιπροσωπεύουν οι στίχοι του;
«Το δίχτυ», Νίκος Γκάτσος. «Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ… Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι…»
Πότε θα κλείσεις τον κύκλο;
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι από την πολιτική και από τη γυναίκα φεύγεις πρώτος. Πριν σε διώξει. Αν είναι να σε διώξει και να τρέχεις πίσω να την κυνηγάς, δεν έχει νόημα.
