Οχι μόνο δεν φοβήθηκε καθόλου τον καρκίνο, αλλά τον… σνόμπαρε κιόλας. Δεν του έδωσε καμία σημασία, ακόμη κι όταν ο γιατρός τού επεσήμανε τον κίνδυνο να έχει κάνει μετάσταση η αρρώστια!
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος δεν λέει τυχαία, χρόνια τώρα, «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» στους Ελληνες τηλεθεατές. Κι αυτό διότι πάλεψε με τον καρκίνο και βγήκε νικητής!
Μιλώντας για την περιπέτεια που πέρασε σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο γνωστός ηθοποιός ανέλυσε αρχικά τη φιλοσοφία του για τη ζωή και τον θάνατο. «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο. Ούτε στον Θεό πιστεύω» είπε χαρακτηριστικά, καταλήγοντας στην άποψη πως «υπάρχει αυτό που ζούμε τώρα».
«Αμα πεθάνεις, δεν καταλαβαίνεις ότι πέθανες. Και, όταν είσαι ζωντανός, είσαι ζωντανός. Είναι η άποψή μου τέτοια, γιατί έχω και δυο τρία πολύ σοβαρά -τουλάχιστον φαινομενικά- ατυχήματα με τη μηχανή που έχω περάσει. Σε δύο απ’ αυτά ήμουν σίγουρος ότι “τελειώνω”. Και ήμουν απολύτως ψύχραιμος, έλεγα ”ωραία, μέχρι εδώ ήταν”… Για να τύχει τώρα το άλλο, το μαλ…μένο, να βουτήξει το τζιπ του μπαμπά του κρυφά τη νύχτα, να περάσει το κόκκινο και να πέσει πάνω μου εκείνη την ώρα, που ήμουν στη Βουλιαγμένης, και να με πετάξει κάτω, λέω ”ε, αυτό ήταν”» εξήγησε ο πρωταγωνιστής στο oneman.gr
Και συνέχισε μιλώντας για την αρρώστια του: «Δεν φοβήθηκα ούτε τότε που μου είπαν ότι ”άμα έχει περάσει και στα άλλα όργανα ο καρκίνος, έχεις τρεις μήνες ζωή”. Θυμάμαι, πήρα τον γιο μου τηλέφωνο, του λέω “κοίταξε να δεις, μέχρι εδώ, καλά ήμασταν, αυτό”… Τελικά, τη γλιτώσαμε. Αλλά δεν τραβάω κάνα ζόρι. Και τελικά, απ’ ό,τι μου είπαν οι γιατροί, το γεγονός ότι πήγα τόσο καλά σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν και σ’ αυτή τη συμπεριφορά. Στην αρχή ούτε αυτοί με πιστεύανε, μου λέγανε “νομίζαμε ότι το παίζεις, ρε”, και μετά, όταν με γνωρίσανε μέσα στο νοσοκομείο, είδανε και αυτοί ότι όντως δεν φοβόμουνα. Ελεγα “ο καρκίνος τη δουλειά του κι εγώ τη δικιά μου. Εγώ έχω δουλειές. Δεν με χέζετε τώρα, τι μ…κίες είναι αυτές;”. Δεν του έδωσα σημασία. Τον σνόμπαρα!»
