❱❱ Επιστροφή του Πάνου Κοκκινόπουλου στην τηλεόραση με τη σειρά «Ου φονεύσεις», που προβάλλεται στο OpenΑπό τη
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Ο Πάνος Κοκκινόπουλος επέστρεψε στη μικρή οθόνη μέσα από τη συχνότητα του Οpen, με την εξαιρετική δουλειά του «Ου φονεύσεις». Ο σπουδαίος σκηνοθέτης, σε μια συνέντευξη-ποταμό, μιλά στην «Espresso» για την απόφασή του να συνεργαστεί με το νεοσύστατο κανάλι, αλλά παράλληλα σχολιάζει τα χάλια της ελληνικής τηλεόρασης και την ελληνική κοινωνία που ζει την «ώρα μηδέν»!
«Χρειάστηκε ένα τηλεφώνημα της Αλκηστης Μαραγκουδάκη για να κλείσει η δουλειά! Ηταν η πιο γρήγορη συμφωνία για εμένα και τη συνεργάτιδά μου και παραγωγό Μπέσυ Βουδούρη. Μη σας κάνει εντύπωση. Πώς να αρνηθώ στην Αλκηστη, όταν μ’ εκείνη είχα ξεκινήσει το 1992 την “Ανατομία ενός εγκλήματος” στον ΑΝΤ1; Τότε εκείνη ήταν διευθύντρια προγράμματος» μας λέει και συμπληρώνει: «Μέχρι σήμερα έχουμε γυρίσει 10 επεισόδια και κάθε γύρισμα που ολοκληρώνεται είναι σαν μια μικρή γιορτή. Σαν να κάνουμε γενέθλια. Γιατί συναντιόμαστε σε κάθε επεισόδιο με παλαιότερους ηθοποιούς, με νέα πρόσωπα και δημιουργούμε δημιουργικούς δεσμούς» μας λέει και επισημαίνει κάτι εντυπωσιακό:
«Με το ίδιο πάθος»
«Είναι πολύ σημαντικό να σε τιμούν και στο νέο σου τηλεοπτικό εγχείρημα, σε ένα κανάλι που σιγά σιγά διεκδικεί ένα μερίδιο από την πίτα της τηλεθέασης και της διαφήμισης, σπουδαίοι ηθοποιοί του θεάτρου που σπάνια εμφανίζονται στη μικρή οθόνη και ξαναδουλεύουμε μαζί με το ίδιο πάθος. Δεν υπάρχει ο φόβος της αποτυχίας, αλλά η χαρά της ερεθιστικής δημιουργικότητας. Και είναι το ίδιο παράξενο που στις πιο σκληρές και βίαιες σκηνές ζω και ξαναζώ το ίδιο. Τόσο οι τεχνικοί όσο οι ηθοποιοί κι εγώ γελούμε με την καρδιά μας, μέσα στα αίματα, στα όπλα, στα μαχαίρια, σαν να θέλουμε να ξορκίσουμε το κακό από αυτόν τον κόσμο».
Στη συνέχεια της κουβέντας μας ο δημιουργός σχολιάζει και την ελληνική τηλεόραση. «Τα τελευταία χρόνια έχει τα χάλια της. Ελειπαν οι ελληνικές σειρές. Και όταν δεν υπάρχουν ελληνικά σίριαλ, απουσιάζει το μισό κομμάτι της ελληνικής τηλεόρασης που είναι η δημιουργική ψυχαγωγία. Τα realities είναι σαν μια μεγάλη φούσκα, κάνουν μπαμ και σκάνε. Δεν θυμάστε το “Big Brother”; Ε, από το πρώτο “Big Brother” θυμόμαστε μόνο τον νικητή, τον Τσάκα. Από το πρώτο “Survivor” στις μέρες μας θυμόμαστε μόνο τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Η πρώτη βερσιόν του εκάστοτε reality έχει μεγάλη θεαματικότητα συγκυριακά και μετά η σίκουελ εκδοχή του φθίνει και κανείς δεν θυμάται κανέναν» αναφέρει.
Αναφερόμενος όμως στα realities μόδας, ο σκηνοθέτης είναι πιο αυστηρός: «Οι παραγωγές αυτές πλασάρουν κρέας. Κρίμα για τη γυναίκα και τους αγώνες που έχει δώσει για να ξεφύγει από αυτό. Δεν με ξενίζει καθόλου όμως. Ο πολιτισμός στην Ελλάδα αργοπεθαίνει και μη σας πω ότι σε αρκετές χώρες του εξωτερικού αυτό που λέμε κουλτούρα, παιδεία, πνευματικότητα έχει πεθάνει εντελώς. Υπάρχουν σήμερα διάσημα μοντέλα στην Ελλάδα; Είναι σαν να λέμε αστροναύτης… Ελληνας! Εδώ κλείνουν καταστήματα σε Κολωνάκι, Γλυφάδα, Κηφισιά. Ολοι αγοράζουν ρούχα από οικονομικές αλυσίδες ενδυμάτων. Μεταξύ μας, ποια μοντέλα; Οι περισσότερες κοπέλες δουλεύουν ως υποδοχή σε μπουζούκια και εστιατόρια».
