Άπλωσαν σκοινιά γύρω από την εκκλησία του Αγίου Μηνά στην Επισκοπή Ηρακλείου, καθώς και στην εικόνα που βρίσκεται στο κέντρο του ναού για να ξορκίσουν το κακό και να διαλύσουν τον κορονοϊό, που έχει σκορπίσει τον θάνατο στα μήκη και τα πλάτη της Γης!
Οι πιστοί ζητούν από τον Αγιο να προστατεύσει τις οικογένειές τους και τον τόπο τους, ενώ καλούν όλους όσοι θέλουν να προσευχηθούν να το κάνουν, αλλά ακολουθώντας τους κανόνες δημόσιας υγείας.
Το βράδυ της Παρασκευής, που εψάλη ο Ακάθιστος Υμνος, μέλη του συλλόγου γυναικών Εργάνη ανέλαβαν να εκπληρώσουν τον περισχοινισμό της εκκλησίας του χωριού. Μάλιστα, σύμφωνα με το cretalive.gr, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμία να συμμετάσχουν στη διαδικασία, κάτι που όμως δεν ήταν δυνατόν να γίνει λόγω των έκτακτων περιοριστικών μέτρων, τα οποία απαγορεύουν τις συναθροίσεις για τη μη εξάπλωση του κορονοϊού. Το… τελετουργικό, λοιπόν, έγινε από λιγοστά άτομα το βράδυ της Παρασκευής (συγκεκριμένα, ένας άντρας με τη βοήθεια κάποιων γυναικών ανεβοκατέβαινε σε σκάλα και έδενε με σκοινιά το εξωτερικό τμήμα του ναού), ώστε «να μην είναι μόνη της και η Παναγία τέτοια μέρα», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά οι ντόπιοι.
Το έκαναν παλιά
Μάλιστα, όπως αποκάλυψαν, μία γιαγιά προέτρεψε τις γυναίκες του συλλόγου να ζητήσουν τη βοήθεια του Αγίου Μηνά. Όπως τους είπε η Κατίνα Νοικοκυράκη, το «ζώσιμο» το έκαναν παλιά η μητέρα της και ο θείος της, που ήταν νεωκόρος στην εκκλησία αυτή: «Έζωναν τον Αγιο και το κακό έφευγε… Πρέπει να προσέχουμε και να τηρούμε όσα μας λένε οι ειδικοί, αλλά να μην ξεχνάμε την πίστη μας» είπε στο cretalive.gr, προσθέτοντας ότι ο περισχοινισμός γίνεται από ειδικό νήμα, τρεις φορές επί 40 ημέρες.
Η κυρία Κατίνα ανέφερε ότι στα παλιά χρόνια το νήμα αυτό φτιαχνόταν από βάμβακα άριστης ποιότητας, που ύφαιναν οι γυναίκες στα σπίτια τους, και η περίδεση ξεκινούσε και κατέληγε στην πόρτα της εκκλησίας. Έπειτα, μάζευαν το νήμα και με αυτό έφτιαχναν τα φιτίλια για τα κεριά και τις λαμπάδες.
Σημειώνεται ότι τα πιο παλιά χρόνια ο περισχοινισμός των ναών, ακόμα και ολόκληρων χωριών, αποτελούσε μια πρακτική προστασίας από το κακό, που άλλοτε ήταν η ανομβρία και άλλοτε κάτι χειρότερο, όπως αρρώστιες ή θανατικό. Το 1918, που η πανδημία της ισπανικής γρίπης είχε σκορπίσει τον θάνατο σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, οι Κρητικοί είχαν «δέσει» ολόκληρες κοινότητες!