Σινδόνη, στεφάνι από αγκάθια, καρφιά και άλλα άγια κειμήλια εντυπωσιάζουν την ανθρωπότητα από το πρώτο κιόλας Πάσχα. Κι ας υποστηρίζουν κάποιοι πως ίσως να μην είναι αυθεντικά. Για αιώνες η πίστη στη δύναμη αντικειμένων που σχετίζονται με τη Θεία Σταύρωση έχει οδηγήσει ανθρώπους στην αφοσίωση, στην εμμονή, ακόμα και σε πολέμους. Λέγεται, για παράδειγμα, πως ο Χίτλερ ξεκίνησε το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προκειμένου να έρθει στα χέρια του η λόγχη με την οποία οι Ρωμαίοι κάρφωσαν τα πλευρά του Ιησού. Πίστευε πως έτσι θα γινόταν παντοτινός ηγέτης της ανθρωπότητας. Αληθινά ή ψεύτικα τα αντικείμενα που σχετίζονται με τον Χριστό έχουν την ιστορία τους. Αξίζει να τη μάθουμε.

Το Αγιο Δισκοπότηρο: Θεολόγοι, ιστορικοί και διάφοροι άλλοι πιστεύουν διαφορετικά πράγματα για το πού βρίσκεται το ποτήρι από το οποίο ήπιε ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο. Λέγεται πως όποιος πιει από το Αγιο Δισκοπότηρο εξασφαλίζει την αιώνια ζωή. Οι ιστορίες που το περιβάλλουν είναι πολλές κι αυτό συμβαίνει μάλλον επειδή δεν έχει βρεθεί ποτέ. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Ναΐτες Ιππότες το πήραν στη Σκωτία και τα υπολείμματά του είναι θαμμένα σε ναό της πόλης Ροζλίν, νότια του Εδιμβούργου. Αλλοι πάλι λένε πως βρίσκεται στην Αγγλία.

Ο σταυρός: Τα πρώτα κομμάτια του εμφανίστηκαν τον 4ο αιώνα. Τα βρήκε κατά την παράδοση η Αγία Ελένη, μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, στον Γολγοθά. Ωστόσο, γρήγορα τα κομμάτια του σταυρού έγιναν τόσο πολλά ώστε ο φιλόσοφος Ερασμος είπε κάποτε ότι μάλλον ο Ιησούς σταυρώθηκε σε ολόκληρο δάσος κι όχι στο ξύλο ενός δέντρου που έγινε σταυρός. Σήμερα λέγεται πως αυθεντικά κομμάτια του σταυρού υπάρχουν σε ναούς στη Ρώμη, το Παρίσι και την Ισπανία.

Τα καρφιά: Η Αγία Ελένη βρήκε επίσης τα τέσσερα καρφιά που είχαν χρησιμοποιηθεί στη Σταύρωση. Και αυτά, όμως, ως εκ θαύματος φαίνεται πως πολλαπλασιάστηκαν. Κατά την παράδοση, δύο από τα καρφιά τοποθετήθηκαν στην περικεφαλαία του Μεγάλου Κωνσταντίνου και τα άλλα δύο ρίχτηκαν στην Αδριατική για να ηρεμήσει η φουρτούνα στη θάλασσα. Σήμερα υπάρχουν περίπου τριάντα καρφιά, που θεωρείται πως ήταν αυτά της Σταύρωσης.


Ακάνθινο στεφάνι: Το έβαλαν οι Ρωμαίοι στο κεφάλι του Ιησού για να τον κοροϊδέψουν. Για πρώτη φορά μάθαμε για την ύπαρξή του στα γραπτά του St Paulinus of Nola, στα οποία ο επίσκοπος υποστήριζε πως το στεφάνι βρέθηκε αρχικά στην Ιερουσαλήμ και μετά μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το Μεσαίωνα, αγκάθια που φέρονται να προέρχονται από το στεφάνι άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορες εκκλησίες. Σήμερα τέτοια αγκάθια υπάρχουν σε Ιταλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία, Αγγλία και Γαλλία.


Ο μανδύας: Η Βίβλος γράφει ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες δεν έκοψαν σε κομμάτια το μανδύα που φορούσε ο Ιησούς στο σταυρό, αλλά τσακώνονταν ποιος θα τον κρατήσει. Τον βρήκε η Αγία Ελένη, που τον έστειλε στο ναό της Αγίας Τριάδας στη Γερμανία, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα. Δεν έχει ποτέ υποβληθεί σε χρονολόγηση, ενώ παρουσιάζεται σπάνια. Η τελευταία φορά ήταν το 1996 ενώπιον ενός εκατομμυρίου πιστών.

Η Ιερά Σινδόνη του Τορίνου: Ισως πρόκειται για το πλέον αμφιλεγόμενο αντικείμενο σε σχέση με τον Ιησού. Βρέθηκε πριν από 650 χρόνια. Κατά την παράδοση την έσωσαν οι σταυροφόροι και μέσω μιας διαδρομής στην Ευρώπη κατέληξε στο Τορίνο. Ολοι πίστευαν πως επρόκειτο για το σάβανο του Χριστού, ωστόσο η χρονολόγησή της με τη μέθοδο του άνθρακα έδειξε πως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Νεότερα τεστ, όμως, λένε πως το παραπάνω συμπέρασμα είναι λανθασμένο και πως η σινδόνη είναι περίπου 2.000 ετών.

Η λόγχη: Γνωστή και ως Λόγχη του Πεπρωμένου, χρησιμοποιήθηκε για να τρυπήσει τα πλευρά του Ιησού. Ο μύθος λέει πως όποιος την έχει γίνεται κυρίαρχος του κόσμου. Μεταξύ άλλων, την είχαν στην κατοχή τους ο Καρλομάγνος και ο Μέγας Ναπολέων. Μετά τον Χίτλερ φέρεται να θάφτηκε στη Νυρεμβέργη και στη συνέχεια να πέρασε στα χέρια του Αμερικανού στρατηγού Τζορτζ Πάτον. Σήμερα βρίσκεται σε μουσείο της Βιέννης.