Προκαλείται κυρίως λόγω αλλαγής διατροφικών συνηθειών και νερού.
Την περίοδο των διακοπών την έχουμε στο μυαλό μας ως την πιο ειδυλλιακή του χρόνου. Στην πράξη όμως η αλλαγή συνηθειών αλλά και διατροφής, καθώς και η συχνή έκθεση σε φαγητά των οποίων δεν έχουμε εμείς την ευθύνη παρασκευής, την καθιστά την πιο πιθανή περίοδο για εκδήλωση γαστρεντερίτιδας!
Ειδικά στα νησιά, όπου το σύστημα υδροδότησης σπάνια είναι καλό, το πρόβλημα εμφανίζεται συχνά στους παραθεριστές που βλέπουν τα όνειρά τους για στιγμές ξεγνοιασιάς στην παραλία να μετατρέπονται σε εφιάλτη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ή στο πλησιέστερο κέντρο υγείας.
Τα μικρόβια (μικρόβια και ιοί) μεταφέρονται στις τροφές (από μολυσμένα χέρια, μολυσμένες επιφάνειες) και εκεί με την ανάπτυξη συγκεκριμένων θερμοκρασιών αρχίζουν να παράγουν ουσίες που ονομάζονται εξωτοξίνες. Η είσοδος των εξωτοξινών στον ανθρώπινο οργανισμό μέσα από την τροφή οδηγεί σε τροφική δηλητηρίαση ή αλλιώς οξεία γαστρεντερίτιδα.
Πώς εκδηλώνεται: Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), η μικροβιακή διάρροια εμφανίζεται με ενοχλητικά συμπτώματα που μπορεί να ποικίλλουν, από ήπιο κολικοειδή πόνο και διαρροϊκές κενώσεις μέχρι έντονο κοιλιακό πόνο, πυρετό, εμέτους και αιμορραγικές διάρροιες. Οι εντεροπαθογόνοι ιοί προκαλούν αντίστοιχα συμπτώματα, αν και ειδικά με τους νοροϊούς οι έμετοι είναι περισσότερο συχνοί. Η μικροβιακή διάρροια διαρκεί 3-5 ημέρες (χωρίς αγωγή), ενώ η ιογενής 2-3 ημέρες. Η αφυδάτωση στους υγιείς ενήλικες παρουσιάζεται συχνότερα όταν η γαστρεντερίτιδα συνδυάζεται με εμέτους.
Θεραπεία: Η πιο άμεση αντιμετώπιση των συμπτωμάτων μπορεί να μειώσει σημαντικά τον χρόνο της ταλαιπωρίας, οπότε αν είναι δυνατόν, ζητήστε αμέσως τη συμβουλή γιατρού. Το πιθανότερο είναι ότι θα σας προτείνει τα παρακάτω:
Αντιδιαρροϊκά φάρμακα: Τα φάρμακα αυτά προκαλούν συμπτωματική ανακούφιση. Η λοπεραμίδη και η διφαινοξυλάτη μειώνουν την κινητικότητα του εντέρου και επομένως και τον αριθμό των κενώσεων, ενώ η λοπεραμίδη μειώνει επίσης και την εκκριτικότητα των εντερικών κυττάρων.
Θεραπεία ενυδάτωσης από το στόμα: Η αναπλήρωση των υγρών και των ηλεκτρολυτών είναι βασικής σημασίας, ειδικά σε παιδιά και σε ενήλικες των οποίων η υγεία είναι επιβαρυμένη. Η αναπλήρωση των υγρών πρέπει να γίνεται με ασφαλή υγρά, ενώ σε πιο σοβαρές περιπτώσεις συστήνεται η χρήση διαλύματος ηλεκτρολυτών. Τέτοια διαλύματα μπορούν να παρασκευαστούν και με έτοιμα μείγματα ηλεκτρολυτών σε σκόνη σε φακελάκια που πωλούνται ευρέως σε φαρμακεία.
Αντιβιοτικά: Οταν εκδηλώνεται μαζί με τα υπόλοιπα συμπτώματα και πυρετός που επιμένει, οι γιατροί προχωρούν στη χορήγηση αντιβιοτικών, αφού προηγουμένως έχει γίνει καλλιέργεια κοπράνων. Αν και η αποτελεσματικότητα του χορηγούμενου αντιβιοτικού εξαρτάται από τον αιτιολογικό μικροβιακό παράγοντα και την αντοχή του στα αντιβιοτικά, τα αντιβιοτικά πρώτης εκλογής στην εμπειρική θεραπεία είναι οι φθοριοκινολόνες (σιπροφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη) σε δόσεις 500 mg x1 ή x2 και για 1-2 ημέρες.