Κηδεύεται σήμερα η Μαίρη Βογιατζή-Τράγκα που για χρόνια έδινε μάχη με τη νόσο του Πάρκινσον.
Το τελευταίο αντίο στη μεγάλη κυρία του θεάτρου Μαίρη Βογιατζή-Τράγκα θα πουν συγγενείς και φίλοι σήμερα στις 12.00 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου (Μπουμπουλίνας και Μετσόβου, Μουσείο). Επιθυμία της οικογένειας της ηθοποιού και δασκάλας της υποκριτικής τέχνης είναι, αντί στεφάνων, τα χρήματα να δοθούν στο «Χαμόγελο του παιδιού», εντός του ιερού ναού. Η ταφή της θα γίνει σε οικογενειακό τάφο στο Πλατύστομο Φθιώτιδας έπειτα από επιθυμία της.
Η Μαίρη Τράγκα έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Δευτέρας, προδομένη από την καρδιά της και ύστερα από μεγάλη μάχη που είχε δώσει με τη νόσο του Πάρκινσον. Η δραματική σχολή που ίδρυσε θα συνεχίσει να λειτουργεί από την οικογένειά της, αφού αυτή ήταν μία από τις τελευταίες της επιθυμίες. Το ίδιο και το θέατρο «Εναστρον», το οποίο ήταν όνειρο ζωής του εκλιπόντα συζύγου της Θάνου Τράγκα και το οποίο ανέβαζε παραστάσεις των σπουδαστών της σχολής.
Η σπουδαία δασκάλα και ηθοποιός γεννήθηκε στον Πειραιά το 1937. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου του Μανώλη Καλομοίρη, με διευθυντή τον μετέπειτα σύζυγό της Θάνο Τράγκα. Εμφανίστηκε στη σκηνή το 1961 με τον θίασο Νέων της σχολής και σε πολλές μετέπειτα παραστάσεις.
Το 1962 ενώνει τη ζωή της με τον δάσκαλό της και το 1963 αποκτάει τη μονάκριβη κόρη της Χριστίνα. Από το 1964 μέχρι το 1983 έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση της δραματικής σχολής του Εθνικού Ωδείου. Η παρουσία της επεκτείνεται και στον λογοτεχνικό χώρο. Ερμηνεύει Νεοέλληνες και Βαλκάνιους ποιητές, σε συνεργασία με λογοτεχνικά σωματεία και συλλόγους. Μάλιστα το 1977 καλείται από τους λογοτέχνες της Αλβανίας να λάβει μέρος σε εκδηλώσεις ελληνοαλβανικής ποίησης. Είναι η πρώτη Ελληνίδα καλλιτέχνιδα που προσκλήθηκε από το επίσημο αλβανικό κράτος για ένα ρεσιτάλ απόδοσης Ελλήνων και Αλβανών ποιητών.
Τιμήθηκε με πολλά διπλώματα και χρυσά μετάλλια, όπως από την Πανελλήνια Ενωση Λογοτεχνών, το Ανώτατο Παγκόσμιο Πνευματικό Συμβούλιο, το Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς και τον Ερυθρό Σταυρό. Το καλλιτεχνικό της έργο, το πάθος της και η αφοσίωσή της για τη θεατρική εκπαίδευση θα μείνουν αξέχαστα στις γενιές των νέων ηθοποιών που διαπαιδαγώγησε και τους δίδαξε ήθος και αγάπη για την υποκριτική. Από το 1983 αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην οικογένειά της και τη σχολή, που ήταν και το μεγάλο της όνειρο, το οποίο θα συνεχίσουν οι κληρονόμοι της.
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
