Οι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς, παρά τις απανωτές επιθέσεις των Ρίχτερ, δεν χάνουν ούτε λεπτό το κουράγιο τους.
«Η Κεφαλλονιά άντεξε». Το σλόγκαν που επαναλαμβάνεται από όλα τα τοπικά μέσα του νησιού αλλά και από ξένα διαδικτυακά media, η φράση που ποστάρουν επιμόνως στις σελίδες τους στο facebook οι Κεφαλλονίτες δεν είναι όπλο στη φαρέτρα της παρηγοριάς. Ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.
Ενα πέρασμα από το Ληξούρι και τα χωριά της Παλικής, τον Αγιο Δημήτριο, τους Σουλλάρους και την Αγία Θέκλα, δείχνει ότι ο Εγκέλαδος «εκδικήθηκε» όσους τόλμησαν να τον αγνοήσουν προσθέτοντας παράνομα στα σπίτια τους δωμάτια και σοφίτες ή εμπιστεύτηκαν μηχανικούς που έκαναν πρόχειρη δουλειά με φτηνά υλικά και κακοτεχνίες. Δεν μπόρεσε όμως να πληγώσει ανεπανόρθωτα όσους τον «σεβάστηκαν». Τα κτίσματα που κατέρρευσαν ήταν παλιά (αρκετά μάλιστα παρέμεναν κλειδωμένα εδώ και χρόνια ή χρησιμοποιούνταν σαν αποθήκες και στάβλοι), με μάντρες από πέτρα και χώμα. Στις καινούργιες οικοδομές οι περισσότερες ρωγμές μοιάζουν επιφανειακές, ωστόσο η ένταση των δύο ισχυρών σεισμών που χτύπησαν την Παλική θα υποχρεώσει πολλούς κατοίκους να αγοράσουν καινούργια έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, πιάτα και γυαλικά.
Και οι Κεφαλλονίτες άντεξαν επίσης. Κατά την προσφιλή τους τακτική -αυτοί οι κάτοικοι είναι συνηθισμένοι να ζουν με τον Εγκέλαδο- βάζουν… στοιχήματα για τα «τριάρια» και «τεσσάρια» που ταρακουνούν κάθε τόσο την περιοχή, μαζεύουν γυαλιά και σπασμένα αντικείμενα από σαλόνια, κουζίνες και υπνοδωμάτια, και ξεγυμνώνουν στέγες με ξεχαρβαλωμένα κεραμίδια. Αγανακτούν με τις εικόνες στους τηλεοπτικούς σταθμούς, που παρουσιάζουν το νησί ισοπεδωμένο και επαναλαμβάνουν με επιμονή τη δήλωση του σεισμολόγου Ακη Τσελέντη «η Κεφαλλονιά άντεξε – η Κεφαλλονιά αντέχει 7άρια».
Στον Ανω Αθέρα (εκκενώθηκε μετά τον πρώτο σεισμό) καταστράφηκε από πτώση βράχου μόνο ένα σπίτι. Στους Σουλλάρους έπεσαν κτίρια του 1940, αν και αρκετά ακόμα (ίσως και οι δύο εκκλησίες του χωριού) ενδέχεται να χαρακτηριστούν «κόκκινα» στον επανέλεγχο των μηχανικών. Σε Μαντζαβινάτα, Χαβδάτα, Χαβριάτα και κοντά στην παραλία του Ξι οι περισσότερες ζημιές έγιναν στο οδικό δίκτυο, στις εκκλησίες και στα νεκροταφεία. Στο Λιβάδι των 150 μονίμων κατοίκων στα περισσότερα «κίτρινα» σπίτια ξεκόλλησαν μόνο κεραμίδια και σοβάδες. Υπάρχει όμως και μια γειτονιά που κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε. Είναι οι εργατικές κατοικίες στο Ληξούρι, όπου τουλάχιστον τριάντα οικογένειες έμειναν στον δρόμο.
Στο πλευρό της Παλικής
Η Κεφαλλονιά άντεξε, αλλά η Παλική μάτωσε. Και στον αγώνα της έχει συμπαραστάτες τους υπόλοιπους Κεφαλλονίτες, που σπεύδουν να βοηθήσουν και διαμηνύουν πως δεν θα δεχτούν ολιγωρίες από την πλευρά της Πολιτείας και από όσους παίρνουν αποφάσεις. Ο σεισμός του 1953, που τρομάζει ακόμα τους ηλικιωμένους, μοιάζει για τους νεότερους με οδηγό για την αναγέννηση του νησιού.
Αλλωστε είκοσι λεπτά μακριά από το Ληξούρι με το φεριμπότ, στο Αργοστόλι, αλλά και σε Φισκάρδο, Πόρο, Ασσο και Σκάλα, οι πληγές έχουν σχεδόν κλείσει και η ζωή έχει επιστρέψει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Με εξαίρεση τα σχολεία (θα ανοίξουν τις επόμενες ημέρες) και κάποια δημόσια κτίρια που χρειάζονται επισκευή, τα καταστήματα και οι υπηρεσίες λειτουργούν κανονικά, ενώ οι «τρελοκεφαλλονίτες» που βρίσκουν σιγά σιγά το κουράγιο τους έχουν τη διάθεση να αστειευτούν με τις υπερβολές που ακούν και να σατιρίσουν τις βαρύγδουπες δηλώσεις.
Φωτ.: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΣΙΑΣ
