Ο Δημήτρης Κυταίας, προπονητής του παγκόσμιου πρωταθλητή Κώστα Φιλιππίδη, καλεί την Πολιτεία να επιλύσει τα προβλήματα του ελληνικού αθλητισμού.
Ενας από τους σημαντικότερους ανθρώπους πίσω από την επιτυχημένη πορεία του Κώστα Φιλιππίδη τα τελευταία χρόνια (με αποκορύφωμα την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου την προηγούμενη εβδομάδα στο Σόποτ, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου) αναμφίβολα είναι ο προπονητής του, ο Δημήτρης Κυταίας. Ο ίδιος μίλησε στην «Espresso της Κυριακής» και αναφέρθηκε στην επιτυχία του Ελληνα πρωταθλητή, αλλά και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αθλητισμός στη χώρα μας.
Πόσα χρόνια είστε μαζί με τον Κώστα;
Δεκαπέντε. Από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε κλασικό αθλητισμό στον Πανελλήνιο.
Πρώην πρωταθλητής στο αγώνισμα κι εσείς, είστε ο ιδανικός άνθρωπος για να περιγράψει τον βαθμό δυσκολίας της επιτυχίας του Κώστα…
Αυτό που κατάφερε είναι δύσκολο, λόγω των συνθηκών με τις οποίες δουλεύουμε. Δεν έχουμε τις συνθήκες ενός Αγγλου, Γάλλου, Γερμανού αθλητή κ.λπ. Εμείς είμαστε αναγκασμένοι να προπονούμαστε σε ένα κρύο στάδιο, σε εγκαταστάσεις που όταν βρέχει πλημμυρίζουν, χωρίς κλειστά γυμναστήρια αξιόπιστα για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις μεγάλων αθλητών. Ολα αυτά μας αναγκάζουν να ταξιδεύουμε συνεχώς στο εξωτερικό κάνοντας μεγάλα έξοδα.
Περιμένατε ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή η επιτυχία ενός χρυσού σε Παγκόσμιο;
Και αργήσαμε κιόλας! Αλλά αυτό καθυστέρησε, γιατί μας… αργήσανε. Το ταλέντο είναι μια λέξη που δεν ταιριάζει στον Κώστα. Ο Κώστας είναι πρωταθλητής. Δουλεύει σκληρά και έχει πλήρη επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Γι’ αυτό άλλωστε σπουδάζει και δεν αφήνει τα μαθήματά του. Οταν σταματήσει την καριέρα του, οι πολιτικοί θα τον ξεχάσουν, μόνο ο κόσμος και η κοινωνία θα τον θυμάται και θα τον αγαπάει.
Πιστεύω ότι πλέον θα αισθάνεστε κι εσείς, όπως και ο Κώστας, δικαιωμένος ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια προσπάθειας…
Οχι, δεν αισθανόμαστε πως δικαιωθήκαμε από κάτι. Κάνουμε αυτό που κάνουμε, επιλέξαμε κάποια πράγματα, μας βγήκαν και αυτό ήταν. Ο Κώστας πάντοτε πλέον θα συγκαταλέγεται στους καλύτερους του κόσμου.
Πόσο δύσκολο είναι να επαναληφθεί από αθλητές μας μια τέτοια επιτυχία, δεδομένων των συνθηκών στη χώρα;
Αν θέλουμε να έχουμε υψηλό επίπεδο αθλητισμού, σαν αυτό του Κώστα, θα πρέπει ή οι αθλητές μας να πάρουν τις ίδιες αποφάσεις που πήραμε εμείς ή η Πολιτεία να λύσει τα προβλήματα για να δώσει τη δυνατότητα να έχουν οι αθλητές καλύτερες επιδόσεις. Οι αθλητές πρέπει να έχουν σάουνες, φυσικοθεραπευτήρια, γιατρούς, όλες δηλαδή τις απαραίτητες παροχές. Αλλά, δυστυχώς, δεν υπάρχει τίποτε από αυτά. Η Ελλάδα στον αθλητισμό είναι ένα νεκροταφείο. Δεν λέω πως είμαι απογοητευμένος, γιατί αν ήμουν, δεν θα είχαμε φτάσει μέχρι εδώ. Απλώς έχω πλήρη επίγνωση της κατάστασης.
Τι φταίει;
Η κακή πολιτική, η μισαλλοδοξία, το ότι ξεχνάνε τα πάντα οι πολιτικοί όταν αναλαμβάνουν θέσεις και κοιτάνε άλλα πράγματα. Σκέφτονται τους εαυτούς τους και είναι αδιάφοροι για όλα τα υπόλοιπα.
Ποια τα σχέδια και οι στόχοι για το μέλλον;
Είναι πολύ μεγάλο το μέλλον ακόμα. Εχουμε δύο Ολυμπιάδες, παγκόσμια, πανευρωπαϊκά… Υγεία να έχουμε και ο Θεός βοηθός. Αν δεν έχεις πίστη στον Θεό, δεν προχωράς.
Μπορεί να έρθει μια τέτοια επιτυχία και σε Ολυμπιακούς;
Βεβαίως. Στους προηγούμενους ο Κώστας ήταν έβδομος. Χρειάζεται και τύχη βέβαια, αλλά την τύχη τη διαμορφώνεις και ο ίδιος.
Πώς πανηγυρίσατε αυτό το χρυσό μετάλλιο;
Το βράδυ βγήκαμε έξω και κεράσαμε κάποιους ανθρώπους πίτσες και μπίρες, και μετά κοιμηθήκαμε. Ετσι, απλά πράγματα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΑΖΙΩΤΗΣ
