Είναι ο μικρότερος κάτοικος γέννημα θρέμμα ανάμεσα στους υπερήλικους συγχωριανούς του στο Αμάρι Ρεθύμνου.
Υπάρχει ένα χωριό στους πρόποδες του Ψηλορείτη, όπου ο μικρότερος κάτοικος γέννημα θρέμμα του είναι 61 Μαΐων! Στον αντίποδα, ο μεγαλύτερος είχε συμπληρώσει τα 108 έτη και έφυγε από τη ζωή μόλις την περασμένη Τετάρτη, έχοντας δει και ζήσει πολλά, όπως πολέμους, δικτατορία, τη δύση ενός αιώνα και την αυγή ενός νέου.
Το ορεινό χωριουδάκι Νευς Αμάρι Ρεθύμνου, πέρα από τον αιωνόβιο Χαράλαμπο Κούνουπα που μας άφησε… χρόνους πλήρης ημερών, έχει κι άλλους αιωνόβιους και υπερήλικες κατοίκους, κάνοντας τον 61χρονο κτηνοτρόφο Χαράλαμπο Πρικάκη να μοιάζει μπροστά τους… πιτσιρικάς! Μιλώντας στην «Espresso» ο 61χρονος και η σύζυγός του Ελένη τόνισαν ότι τα παιδικά γέλια και το παιχνίδι στην εξοχή ακούγονται πού και πού αλλά από τα παιδιά των πέντε οικογενειών αλλοδαπών που ζουν στο χωριό τα τελευταία χρόνια: «Παιδί νέας οικογένειας αμαριώτικης δεν υπάρχει ούτε για δείγμα» λένε με πίκρα και προσθέτουν: «Τώρα που είναι ακόμα ο καιρός καλός δεν υπάρχει πρόβλημα, αφού πηγαινοέρχονται επισκέπτες, αλλά όταν πέσει ο βαρύς χειμώνας, το χωριό σκοτεινιάζει ξανά και τα πράγματα γίνονται πάλι μια απ’ τα ίδια». Παρ’ όλα αυτά, σπεύδουν να επισημάνουν ότι πουθενά δεν είναι σαν το Αμάρι.
Ο κ. Χαράλαμπος δεν άλλαξε ποτέ τόπο. Οπως μας λέει η 52χρονη γυναίκα του, «εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε και εδώ γνώρισε εμένα όταν είχα έρθει από την Αμερική όπου ζούσα από τα 10 μου χρόνια. Ημουν 20 όταν γνώρισαν τον άνδρα μου σε ένα γλέντι και από τότε έκανα πατρίδα μου τον τόπο του. Κάναμε τέσσερα παιδιά και έχουμε αποκτήσει επτά εγγόνια» σημείωσε η κυρία Ελένη, δηλώνοντας απόλυτα ευτυχισμένη στο πλευρό του κυρ Χαράλαμπου, έπειτα από τρεις δεκαετίες γάμου.
Η 52χρονη πρόσθεσε ότι εκείνο που τους στενοχωρεί είναι ότι, αντί στο όμορφο ορεινό χωριό τους να ζουν ντόπιοι με τις οικογένειές τους, έχουν ανοίξει σπίτια ξένοι: «Δεν έχουμε πρόβλημα μαζί τους, αντιθέτως είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Ομως λείπουν οι Αμαριώτες. Είμαστε συνολικά 55 άτομα, 25 ντόπιοι και 30 αλλοδαποί».
Κάτοικος του χωριού είναι και ο γιατρός Μανώλης Καλομενόπουλος, όμως αναγκάζεται να κάνει αμέτρητα πέρα δώθε εξαιτίας των ιατρικών του καθηκόντων στο νοσοκομείο του Ρεθύμνου και σε Κέντρα Υγείας. Ο κ. Καλομενόπουλος είναι συνομήλικος με τον κ. Χαράλαμπο, ίσως να είναι μεγαλύτερος κατά έναν μήνα!
Ο κ. Πρικάκης νιώθει ευτυχισμένος που έδωσε όλα του τα χρόνια στο χωριό, στο βουνό και στο κοπάδι και δεν μετανιώνει που δεν έμαθε γράμματα. Ακόμα κι όταν πάει στην πόλη του Ρεθύμνου δεν βλέπει την ώρα να φύγει και να γυρίσει στη… βάση του. Οπως λέει, κάποιοι συγχωριανοί του που ξενιτεύτηκαν τον ζηλεύουν για την επιλογή του να παραμείνει στο χωριό και δεν κρύβουν πως, αν μπορούσαν, θα επέστρεφαν για να ζήσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους. Η οικονομική κρίση, όπως αναφέρει το madeincreta.gr, ίσως φέρει τους νέους πίσω στον τόπο τους, όπως στην περίπτωση ενός νεαρού που δεν βρήκε δουλειά στην πόλη και σκέφτεται πολύ σοβαρά να επιστρέψει στο Αμάρι ανοίγοντας ένα μαγαζάκι κοντά στην πλατεία.
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
