Μια οικογένεια Μικρασιατών που βρέθηκαν πρόσφυγες στα Χανιά συνεχίζουν να δουλεύουν με την… κληρονομιά του παππού!
Εικόνες από μακρινές εποχές, περισσότερο ρομαντικές και λιγότερο αγχωτικές, φέρνουν στο νου οι άμαξες που σουλατσάρουν στους δρόμους των Χανίων.
Την παλιότερη άμαξα της πόλης (ηλικίας 160 ετών) έχει η οικογένεια Καλλιοντζή, την οποία απέκτησε το 1922 ο παππούς Δημήτρης, όταν ήρθε πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία!
Τότε είχε τον ρόλο του ταξί και η «ταρίφα» για τη διαδρομή ήταν μία οκά. Με αυτή την άμαξα και με άλλη μία έθρεψε την οικογένειά του. Σήμερα η τρίτη γενιά που ακολουθεί την οικογενειακή παράδοση έχει ακόμα την ίδια άμαξα του 1853.
Τα χνάρια του Δημήτρη Καλλιοντζή ακολούθησε ο γιος του Στέφανος και έπειτα από χρόνια και ο πρωτότοκος γιος του (συνονόματος του παππού). Μιλώντας στην «Espresso» ο 37χρονος μίλησε για το πάθος που έχει με τις άμαξες και για το πώς συνδυάζει εργασία και χόμπι:
«Από μικρός ακολουθούσα τον παππού και τον πατέρα μου στις βόλτες και είχα γοητευτεί από την άμαξα και τα άλογα.
Ο παππούς ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία και το 1922 που ήρθε εδώ αγόρασε αυτή την άμαξα, που έχω κι εγώ σήμερα. Ηταν από τους πρώτους αμαξάδες του ενετικού λιμανιού και μαζί με άλλους Μικρασιάτες ήταν οι… ταξιτζήδες της εποχής.
Οταν έφυγε από τη ζωή τα… ηνία πήρε ο πατέρας μου, αλλά δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους τα αυτοκίνητα. Ετσι το 1992 δεν είχε δουλειά πολύ, αφού είχαν μείνει μόνο δύο άμαξες και του ζήτησα να μου αγοράσει μία ακόμα για να αυξηθεί η δουλειά και να τον βοηθάω.
Οταν το καλοκαίρι έκλεινε το σχολείο, έπιανα δουλειά με τη δική μου άμαξα και γρήγορα άρχισαν κι άλλοι σε αυτό το επάγγελμα».
Οπως εξήγησε ο κ. Καλλιοντζής, το επάγγελμα αυτό συνεχίζει να επιβιώνει διότι βόλτα στην πόλη των Χανίων με άμαξες δεν κάνουν μόνο οι τουρίστες, αλλά και οι ντόπιοι (ιδίως οι νύφες, που επιλέγουν να πάνε στην εκκλησία με στολισμένες άμαξες τις οποίες σέρνουν άλογα).
Σήμερα ο 37χρονος, πατέρας ενός παιδιού (σε λίγους μήνες και δεύτερου), μπορεί ακόμα να κυκλοφορεί την αγαπημένη άμαξα του παππού του 1853, με την οποία του αρέσει να δουλεύει περισσότερο, όμως έχει ακόμα πέντε:
«Συνδυάζω τη δουλειά με το χόμπι. Λατρεύω τις άμαξες και έχω φέρει αρκετές και από το εξωτερικό, όπως και άλογα» λέει.
Η άδεια ηνιοχείας ζωήλατων οχημάτων
Κάθε χρόνο ο κ. Καλλιοντζής ανανεώνει μια παμπάλαια άδεια προκειμένου να κινεί την άμαξα:
«Πρόκειται για την άδεια οδήγησης ζωήλατων οχημάτων, την οποία ανανεώνω ετησίως για τον χρόνο που δουλεύω» τόνισε, προσθέτοντας όμως ότι η άμαξα έχει τα έξοδά της, αν και δεν παίρνει βενζίνη. Μάστορας για άμαξες στα Χανιά δεν υπάρχει με αποτέλεσμα, αν καταστεί ανάγκη, να τις επισκευάζουν μόνοι τους οι αμαξάδες.
Επίσης, η σίτιση του αλόγου κυμαίνεται στα 5 ευρώ ημερησίως και δίχως να λάβουμε υπόψιν την αλλαγή της ταπετσαρίας, που δεν γίνεται κάθε χρόνο, η συντήρηση μιας άμαξας κυμαίνεται στα 700 ευρώ. Τέλος, η τιμή για βόλτα διάρκειας ενός τετάρτου (ένα χιλιόμετρο) είναι 20 ευρώ, ενώ περίπατος διάρκειας μισής ώρας κοστίζει 30 ευρώ.
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
