Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μιλά για τη θεατρική του συνύπαρξη με τον Πέτρο Φιλιππίδη σ’ ένα έργο που είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε αλλά και για το θολό τηλεοπτικό τοπίο.
Πρωταγωνιστεί σε μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες της φετινής σεζόν. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης είναι ο «Λεωνίδας», ο αντάρτης αδελφός του Πέτρου Φιλιππίδη στην παράσταση «Φον Δημητράκης» που ανεβαίνει στο θέατρο Μουσούρη. Η σπαρταριστή σάτιρα, που γράφτηκε από τον Δημήτρη Ψαθά το 1946 και καυτηριάζει το πάθος των πολιτικάντηδων για την καρέκλα, παραμένει βέβαια μέχρι σήμερα συγκλονιστικά επίκαιρη.
O Γεράσιμος Σκιαδαρέσης από την αρχή της συνομιλίας μας είναι ιδιαίτερα καυστικός: «Μη σας φαίνεται παράξενο που 67 χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει καθόλου αυτοί που κυβερνούν, αλλά ούτε κι εκείνοι που τους ψηφίζουν» σχολιάζει χαρακτηριστικά.
«Η διαχρονικότητα αυτού του κορυφαίου έργου δείχνει πως δεν έχουμε διδαχτεί απολύτως τίποτα. Δεν έχουμε καταφέρει να ξεφύγουμε από το σύνδρομο του “Φον Δημητράκη”, το σύνδρομο της εξουσίας και της ελληνικής λαμογιάς. Εξακολουθούμε και να τα κάνουμε και να τα δεχόμαστε, κι αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη τραγωδία» συνεχίζει ο δημοφιλής ηθοποιός.
Τι φταίει γι’ αυτό; «Δεν ξέρω, προσπαθώ να καταλήξω αν πρόκειται για λάθος DNA σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα που έχουμε ως έθνος. Μέσα στα καλά μας είναι λογικό να υπάρχουν και κάποια κακά. Δεν ξέρω δηλαδή αν θα μπορούσαμε να γίνουμε Γερμανοί σε πειθαρχία ή οργάνωση, σε ό,τι αφορά σχέση κράτους – πολίτη. Το σίγουρο είναι ότι με καλύτερη παιδεία και μόρφωση θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε καλύτερα τα προτερήματά μας, να μειώσουμε όσο γίνεται τα ελαττώματά μας και να γίνουμε πιο ανθρώπινοι».
Στην παράσταση, που εκτυλίσσεται την περίοδο της Κατοχής, ο Φον Δημητράκης, ένας κωμικοτραγικός πολιτικάντης που σε καιρό ειρήνης απέτυχε οικτρά και γελοιοποιήθηκε ζητώντας την ψήφο του λαού, βρίσκει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, να γίνει υπουργός, συνεργαζόμενος όμως με τους Γερμανούς. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να προδώσει ακόμη και τον ίδιο του τον αδελφό για να πετύχει τον στόχο του. «Δεν νιώθω μόνο προδομένος ως αδελφός στην παράσταση. Νιώθω προδομένος και ως Ελληνας από “Φον Δημητράκηδες της Βουλής”» λέει στην «Espresso της Κυριακής» ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.
Εντονα είναι τα συναισθήματα που προκαλεί το έργο και στους θεατές. «Υπάρχει μια αγανάκτηση κι ένα τυφλό μίσος προς τους πολιτικούς. Ναι, είμαστε όλοι αγανακτισμένοι, αλλά κανένας δεν έχει μια πρόταση. Ακούς “α, τα λαμόγια, δεν αλλάζουν”. Συμφωνώ, αλλά πιστεύω πως οι μισοί από αυτούς που τα λένε κάνουν κι οι ίδιοι λαμογιές. Το βλέπω και κάθε μέρα δηλαδή. Μπορεί να υπάρχουν μεμονωμένα φαινόμενα αλληλεγγύης μεταξύ μας, όμως ως σύνολο νομίζω ότι αυτός ο λαός δεν αλλάζει».
Ο «Φον Δημητράκης» σημειώνει εξαιρετική πορεία στο θεατρικό box office. Τόσο που κάποιοι το συγκρίνουν ήδη με μια άλλη, τεράστια επιτυχία του Πέτρου Φιλιππίδη, τον «Μπακαλόγατο». Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που τοποθετούνται επιπλέον καρέκλες στο θέατρο Μουσούρη, λόγω των sold out παραστάσεων. «Η αλήθεια είναι πως πάμε πολύ καλά και είμαστε όλοι χαρούμενοι γι’ αυτό. Για εμένα είναι και μια μορφή αντίστασης αυτή η παράσταση.
Μου δείχνει ότι αν προσπαθήσει ο καθένας στον τομέα του, κάτι μπορεί να δώσει. Τέτοιου είδους παραστάσεις συνεισφέρουν στην άνοδο του μορφωτικού επιπέδου του λαού μας, θυμίζουν στον κόσμο τα λάθη του παρελθόντος προσπαθώντας να τον διδάξουν κάτι. Είναι σημαντικό που αυτό δεν γίνεται μέσα από μια διδασκαλία με τρόπο δακτυλοδεικτούμενο, αλλά μέσα από την τέχνη, με τρόπο καθαρό και υγιή».
Οι εντυπώσεις του Γεράσιμου από τη συνεργασία του με τον Πέτρο Φιλιππίδη είναι άριστες. Οι δυο τους γνωρίζονται πολλά χρόνια και κάνουν παρέα εκτός δουλειάς, ενώ συνδέονται και με μια μορφή συγγενικής σχέσης, αφού ο Φιλιππίδης έχει βαφτίσει μία από τις δίδυμες κόρες του. «Οτι ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι καταπληκτικός ηθοποιός το ξέρετε. Δεν περιμένετε εμένα να σας το πω. Είναι όμως και εξαιρετικά ταλαντούχος σκηνοθέτης. Το είδα στην περσινή παράσταση του, το έζησα και φέτος. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ και εκτιμώ, και χαίρομαι πολύ που συνεργαζόμαστε».
Σε ό,τι αφορά τηλεοπτικά τώρα δρώμενα, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης έχει στο πρόγραμμα δύο guest στα σίριαλ «Διά ταύτα» και «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», και μια συμμετοχή στην κινηματογραφική ταινία «Μαριονέτες».
Ο ίδιος δηλώνει αισιόδοξος που έχουν αρχίσει να γίνονται σιγά σιγά καινούργιες ελληνικές παραγωγές. «Κάποιοι κατάλαβαν προφανώς πως δεν βγαίνει η δουλειά χωρίς ελληνικό πρόγραμμα. Δεν αντέχει ο κόσμος να βλέπει μόνο τουρκικά και σόου.
Θέλει να δει τους ηθοποιούς που αγαπάει. Μακάρι να γίνουν αυτά τα σίριαλ η αφετηρία για τη δημιουργία ενός σωστού και ισορροπημένου προγράμματος.
Κανείς δεν λέει να επιστρέψουμε στις σαράντα παραγωγές. Νομίζω όμως πως μπορεί να αντέξει η χώρα δύο-τρία σίριαλ σε κάθε κανάλι. Δεν είναι τόσο τραγικό».
Σχολιάζοντας το τηλεοπτικό τοπίο στην πρωινή ψυχαγωγική ζώνη, στην οποία είναι πλέον της μόδας τα ζευγάρια, ο Γεράσιμος δεν φαίνεται να ενθουσιάζεται στην ιδέα να βρεθεί ο ίδιος σε ανάλογο πόστο μαζί με τη σύζυγό του.
«Δεν θα έκανα πρωινό με την Μπέσυ. Οχι ότι δεν θέλω να κάνω εκπομπή με τη γυναίκα μου, απλώς αυτό το είδος δεν μου ταιριάζει και δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά μου. Θα μπορούσα να κάνω μια εκπομπή για την κηπουρική, με την οποία ασχολούμαι, ή με ταξίδια, που τα λατρεύω. Μια πρωινή εκπομπή όμως ούτε να τη χειριστώ ξέρω ούτε με ενδιαφέρει να μάθω» τονίζει.
Ως πατέρας δηλώνει «ανήσυχος», ειδικά για τα δύο κορίτσια του που διανύουν την περίοδο της εφηβείας. «Παρότι ξέρω ότι έχουμε χτίσει μια σωστή σχέση μεταξύ μας κι ότι είναι δύο κορίτσια υγιή και ολοκληρωμένα, με δυνατό χαρακτήρα, δεν γίνεται να μην είμαι ανήσυχος. Θα κληθούν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες και δεν θα είμαι πάντα δίπλα τους. Προσπάθησα λοιπόν να τις κάνω όσο γίνεται πιο ακέραιους ανθρώπους, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Θέλω να πιστεύω πως πάμε καλά.
Από κει και πέρα, δεν παύω να ανησυχώ για μέλλον τους στη χώρα όπου ζούμε, για τις σπουδές τους, για το αν θα βρουν δουλειά. Δυστυχώς αφήνουμε την Ελλάδα σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι την παραλάβαμε. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο αυτό, τουλάχιστον για τους γονείς».
Οπως λέει ο Γεράσιμος, παλιά υπήρχε ελπίδα και πηγαίναμε όλο και καλύτερα. «Εγιναν όμως πολλά και σοβαρά λάθη, κι είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Κακώς ή κακώς η γενιά μας τα έκανε χάλια. Εγινε ένα μπαμ και πήγαμε πίσω».
Τα ανάμεικτα συναισθήματα του «Αιμίλιου»
Η επιστροφή των «Βασιλιάδων» στην τηλεόραση προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα στον τηλεοπτικό Αιμίλιο, κατά κόσμον Γεράσιμο Σκιαδαρέση. «Δεν μετάνιωσα που έκανα το σίριαλ. Μετάνιωσα που δεν σταμάτησα νωρίτερα να δουλεύω τζάμπα. Πιθανόν να είχαμε ταλαιπωρηθεί λιγότερο με τους συναδέλφους» λέει.
«Βέβαια τώρα έχουμε πληρωθεί, αλλά δεν παύει να μην είναι μια ωραία ανάμνηση, παρότι η δουλειά ήταν εξαιρετικά ευχάριστη» σημειώνει. Το δυσάρεστο κλίμα λόγω των οικονομικών προβλημάτων και βέβαια το τραγικό δυστύχημα του Τόμας έχουν δημιουργήσει… αρνητική διάθεση στον ηθοποιό για τους «Βασιλιάδες».
Ισως αυτός είναι και ο λόγος που δεν παρακολουθεί τα άπαιχτα επεισόδια της σειράς, που προβάλλονται αυτόν τον καιρό. «Καταλαβαίνω ότι μια δουλειά πρέπει να παρουσιαστεί στο κοινό, αφού έχει γυριστεί, αλλά εγώ δεν μπορώ να τη δω, με χαλάει συναισθηματικά».
Οσο για το τηλεοπτικό μέλλον του σίριαλ; «Μας είπαν από το κανάλι ότι σχεδιάζουν να κάνουν τον επόμενο κύκλο από τον Μάρτιο. Εμείς έχουμε κάνει κάποια συμβόλαια, αλλά δεν ξέρω αν θα τηρηθούν. Αλλωστε ο Πέτρος Μπούτος έφυγε και πολλά έχουν αλλάξει».
Δεκαέξι χρόνια γάμου
Ο γάμος του Γεράσιμου με την Μπέσυ Μάλφα μετράει δεκαέξι συναπτά έτη και τρία υπέροχα παιδιά, τις 16χρονες Ολγα και Νικολίτσα, και τον 8χρονο Γιάγκο. Σε ερώτησή μας σχετικά με τη συνταγή για έναν επιτυχημένο γάμο, ο ηθοποιός απαντά πως δεν υπάρχει τέτοια συνταγή. «Εχω βαρεθεί να το λέω αυτό. Θα μας ματιάσετε στο τέλος…» σχολιάζει γελώντας.
«Αν κάθε τόσο θυμάσαι γιατί ερωτεύτηκες τον άλλον, τι ήταν αυτό που σε έκανε να τον αγαπήσεις, τα ξαναζωντανεύεις όλα. Δεν θα μπορούσα ν’ αφήσω κανέναν να χαλάσει τη σχέση μου με την Μπέσυ, γιατί είναι πολύ σημαντική. Εντάξει, υπάρχουν μικρά, καθημερινά πράγματα που μπορεί να κουράσουν ένα ζευγάρι, καθώς επίσης και η φυσιολογική φθορά που έρχεται με τον χρόνο, αλλά όταν τα βάζεις όλα στη ζυγαριά, βλέπεις αυτά που είναι πολύτιμα για εσένα. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου καλά χωρίς την Μπέσυ, δεν έχω κανέναν λόγο να τη χαλάσω ή να μη νικήσω μικροπροβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν στον δρόμο μας».
ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ
