Η «νομάς» της τέχνης Δελίνα Βασιλειάδη «πλημμύρισε» μ’ έργα το κτίριο Jean Monnet της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εντυπωσιάζει με την έκθεση της «Thesis-Antithesis».
Με εξαιρετικά έργα γεμάτα «άρωμα Ελλάδας» και εμπνευσμένα από τον λαμπερό καλοκαιρινό ήλιο όταν αντανακλάται στο πέλαγος, τον έναστρο ουρανό, τις φθινοπωρινές βροχές και το παιχνίδισμα του φωτός ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων έχει «πλημμυρίσει» το κτίριο Jean Monnet της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Λουξεμβούργο, που φιλοξενεί την ατομική έκθεση ζωγραφικής μιας Ελληνίδας.
Η Θεσσαλονικιά Δελίνα Βασιλειάδη με την έκθεση «Thesis-Antithesis», που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εντυπωσιάζει όχι μόνο με το έργο της, αλλά και με την προσωπικότητά της. Στην πραγματικότητα η Δελίνα είναι «νομάδα» της τέχνης, αφού οι καλλιτεχνικές της ανησυχίες δεν περιορίζονται στη ζωγραφική. Εχει σπουδάσει υποκριτική, σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου, ενώ έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις και ταινίες μικρού μήκους, έχει σκηνοθετήσει πειραματικές παραστάσεις και έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες, μεταξύ των οποίων το φιλμ μικρού μήκους «Theremin», που έχει πάει και στις Κάννες.
Αυτή την περίοδο συνεργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη με το ΚΘΒΕ στην παράσταση «Η μικρή μας πόλη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου, καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ, που ανεβαίνει πρώτη φορά από αυτό, ενώ ήταν βοηθός σκηνοθέτη του Γιάννη Βούρου και στην παράσταση «Οι τρεις σωματοφύλακες», που είχε ανέβει στις αρχές της σεζόν. Ωστόσο, όπως η ίδια εξομολογείται, προσπαθούσε -κι ακόμα προσπαθεί- να ανακαλύψει τον εαυτό της, αφού επιθυμία της ήταν ανέκαθεν να αποκτήσει ελευθερία – ό,τι και αν σημαίνει ή συνεπάγεται αυτό. Γι’ αυτό άλλωστε επέλεξε να εκφραστεί μέσα από την τέχνη, μέσα από τη ζωγραφική.
«Το ενδιαφέρον και την αγάπη μου για τη ζωγραφική και την τέχνη τα οφείλω κυρίως στη μητέρα μου Λιζέττα, που είναι ζωγράφος. Το να τη βλέπω να δουλεύει, να “χειρίζεται” το πινέλο, το χρώμα, τον καμβά, τα υλικά της και να πειραματίζομαι, να μαθαίνω και εγώ δίπλα της, είναι από τις πρώτες και πιο αγαπημένες μου αναμνήσεις» αναφέρει η ίδια μιλώντας για τα πρώτα της βήματα και συμπληρώνει: «Θα μπορούσα να πω πως έμαθα να ζωγραφίζω προτού μάθω να γράφω. Eπειτα από πειραματισμούς χρόνων, κατέληξα σε μια δική μου τεχνική, όπου όλα τα υλικά συνδυάζονται με μια δική μου ιδιαίτερη μέθοδο. Πιο σημαντικό όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο το υλικό μετατρέπεται, μεταμορφώνεται σε ζωή. Και αυτό επιτυγχάνεται μονάχα αν τολμήσεις και βάλεις την ψυχή σου στα μείγματα. Αν εκτεθείς. Αν ακυρώσεις την “πανοπλία” σου και αφεθείς ολοκληρωτικά ελεύθερος. Τότε και μόνο τότε το χρώμα θα πάψει να είναι μπογιά και θα γίνει ζωή».
Ελληνικά παντού
Πίνακες της Δελίνας Βασιλειάδη έχουν εκτεθεί σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά θεατρικά προγράμματα και εκθέσεις ζωγραφικής, εικονογράφησε ένα παραμύθι του βιβλίου «Παραμυθάδες και Ζωγράφοι», ενώ για χρόνια έγραφε θεατρικές κριτικές. Τα έργα της συμπεριλαμβάνονται σε βιβλία τέχνης και κάποια βρίσκονται σε συλλογές στην Ευρώπη και την Αμερική. Πιστεύω της είναι πως κάθε δράση προκαλεί αντίδραση, κάθε πράξη έχει συνέπειες και κάθε θέση έχει και την αντίθετή της. Είναι αξιοσημείωτο πως οι τίτλοι των 28 έργων, καθώς και ο τίτλος της ίδιας της έκθεσης, που θα διαρκέσει έως τις 8 Μαρτίου 2014, είναι ελληνικές λέξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται σχεδόν αυτούσιες και σε άλλες γλώσσες.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΞΙΩΤΗΣ
