Ο φακός του Γουέρνερ Σεγκάρα αποτυπώνει τον αναλλοίωτο τρόπο ζωής στη Χουασάμπα.
Οταν ο Γουέρνερ Σεγκάρα πάτησε πρώτη φορά στο Μεξικό, στο πλαίσιο προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών από την Αριζόνα, το 1981, ούτε που θα φανταζόταν ότι τα τοπία του και ο τρόπος ζωής των εγχώριων καουμπόηδων θα τον αιχμαλώτιζαν για πάντα.
Ως φοιτητής επισκέφτηκε τους Βακέρος, όπως ονομάζονται οι Μεξικανοί καουμπόηδες, και εντυπωσιάστηκε από τις σκληρά εργαζόμενες οικογένειές τους, στις οποίες αγόρια μικρότερης ηλικίας από τον ίδιο μπορούσαν ήδη να διαχειρίζονται το ράντσο. Λίγα χρόνια αργότερα επέστρεψε εκεί για να ζήσει με τη μικρή κοινότητα των 1.000 κατοίκων και να καταγράψει έναν τρόπο ζωής που έμοιαζε να έχει μείνει αναλλοίωτος στη διάρκεια των χρόνων.
«Καλλιέργησα μια στενή σχέση με την πόλη και τους κατοίκους της, που μου επέτρεψαν να τους φωτογραφίσω με έναν τρόπο που θα ήταν δύσκολος για κάποιον απλό περαστικό» εξηγεί ο Σεγκάρα, ο οποίος περιγράφει το λεύκωμά του ως «φωτογραφική έκθεση για τους Βακέρος του βόρειου Μεξικού, στη Χουασάμπας, μια μικρή πόλη στα όρη Σιέρα Μάντρε».
Ο φωτογραφικός φακός του κατάφερε να αποτυπώσει με άκρως ρομαντική ματιά την απλότητα της ζωής στο ράντσο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αλογα σηκώνουν άμμο με τις οπλές τους πάνω στην έρημο, κοπάδια βόσκουν ανάμεσα στα δέντρα και καουμπόηδες φορώντας ακόμα τα καπέλα τους πίνουν καφέ, ενώ ξεκουράζονται ύστερα από μια μέρα σκληρής δουλειάς πάνω στις σέλες τους, τη στιγμή που και οι γυναίκες συμμετέχουν ενεργά στις περισσότερες δουλειές.
«Αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν τόσο σκληρά και δεν παραπονιούνται ποτέ. Εργάζονται έτσι από μικρή ηλικία. Βλέποντάς τους έγινα κι εγώ δουλευταράς» λέει εξηγώντας πώς μέσα από τη στενή συναναστροφή και φιλία που δημιούργησε μαζί τους έμαθε να τους βοηθάει στο χτίσιμο φραχτών και στη βοσκή των κοπαδιών. Με μεγάλη του απογοήτευση επομένως βλέπει τα τελευταία δύο χρόνια μια αλλαγή στα μέλη της νεότερης γενιάς, που τώρα χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα και ονειρεύονται να γίνουν ράπερ αντί για καουμπόηδες.
Στις εκθέσεις των φωτογραφιών του το κοινό μπορεί να ταξιδέψει στην πόλη των Βακέρος μέσα από τις μουσικές συνθέσεις του Λίο Λόπεζ, ο οποίος δημιούργησε μουσική σε ύφος Musica Nortena.
ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΒΟΚΙΔΗ
