Ο ορθοπεδικός Νίκος Πισκοπάκης μιλάει για τον Ατρόμητο.
Τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει το ιατρικό επιτελείο σε έναν επαγγελματικό σύλλογο με υψηλούς στόχους «καθρεφτίζει» η παρουσία του Νίκου Πισκοπάκη στον Ατρόμητο.
Ο γνωστός ορθοπεδικός (διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών) είναι επικεφαλής του ιατρικού επιτελείου της «κυανόλευκης» ομάδας έχει σημαντικό μερίδιο πίσω από τις κουρτίνες στην πετυχημένη της πορεία τα τελευταία χρόνια. Μιλώντας στην «Espresso» αποκαλύπτει το μυστικό της επιτυχίας, αλλά και τη συνεργασία που έχει με τον σύλλογο του Περιστερίου.
– Κύριε Πισκοπάκη, πότε ξεκινήσατε τη συνεργασία σας με τον Ατρόμητο;
Βρίσκομαι από το καλοκαίρι του 2005, όταν έγινε η συγχώνευση με τη Χαλκηδόνα και ειλικρινά, εκτός από γιατρός της ομάδας, έχω γίνει και φανατικός της οπαδός. Δεν χάνω παιχνίδι της ομάδας.
– Ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος του επικεφαλής της ιατρικής ομάδας;
Εχω τον συντονισμό του ιατρικού επιτελείου και των υπόλοιπων στελεχών του τεχνικού επιτελείου. Είναι ένας γενικότερος συντονισμός δέκα ανθρώπων, φυσικοθεραπευτών, εργοφυσιολόγου, προπονητή αποκατάστασης, γιατρού, και συμμετέχουμε όλοι μαζί στη δημιουργία ενός προγράμματος όταν έχουμε να κάνουμε με τον τραυματισμό ενός ποδοσφαιριστή και την επανένταξή του στην ομάδα.
– Ο Ατρόμητος είναι ομάδα που έχει παρουσιάσει μικρό αριθμό από θλάσεις τα τελευταία χρόνια. Πού οφείλεται αυτό;
Αποτελεί συνάρτηση όλων των παραγόντων που εμπλέκονται σε μια ομάδα. Ξεκινάει από τη διοίκηση που δίνει τη φιλοσοφία της και διαχέεται σε όλους τους υπολοίπους. Με σωστό συντονισμό και καλή συνεργασία με τους προπονητές και τους φυσικοθεραπευτές έρχονται και τα καλά αποτελέσματα. Επιπλέον, υπάρχει στον σύλλογο η κατάλληλη υποδομή ώστε έπειτα από κάθε παιχνίδι οι παίκτες να έχουν στη διάθεσή τους πλήρες φυσικοθεραπευτήριο αλλά και spa για να κάνουν την αποθεραπεία τους.
– Μιλήσατε για «φιλοσοφία διοίκησης». Στον Ατρόμητο ποια είναι δηλαδή;
Ως επικεφαλής της ιατρικής ομάδας έχω τον τελευταίο λόγο για το πότε θα μπει ο ποδοσφαιριστής μέσα στην ομάδα. Βάζουμε πρώτα απ’ όλα την υγεία του και μετά την ομάδα. Είναι διαπιστωμένο ότι ο αθλητής χάνει περισσότερες ώρες σε περίπτωση υποτροπής του τραυματισμού από το αν τον αφήσεις να ολοκληρώσει την αποθεραπεία του. Κι εμείς στον Ατρόμητο το έχουμε ως βασικό κανόνα. Δεν βιαζόμαστε να βάλουμε τον παίκτη, άμα δεν είναι απόλυτα έτοιμος.
– Ταυτόχρονα πρέπει να έχετε καλή συνεργασία με τους εκάστοτε προπονητές της ομάδας, σωστά;
Εχω συνεργαστεί με όλους τους προπονητές που πέρασαν από τον Ατρόμητο. Εχεις να κάνει με διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά -όπως σας είπα- τα πάντα εξαρτώνται από τη φιλοσοφία που έχει περάσει ο πρόεδρος. Προσέχουμε την πρώτη ομάδα ως κόρην οφθαλμού. Το καλό είναι ότι ο Ατρόμητος δεν μπαίνει συχνά στη διαδικασία αλλαγής προπονητή, εκτός και αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό οι χρόνιες συνεργασίες φέρνουν καλύτερα αποτελέσματα.
– Το πιο βαρύ περιστατικό που σας έχει τύχει όλα αυτά τα χρόνια;
Γενικά δεν είχαμε βαριά περιστατικά. Ξέρετε όταν μια ομάδα έχει το προπονητικό της κέντρο, το φυσικοθεραπευτήριό της και δεν επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες, περιορίζει τους σοβαρούς τραυματισμούς. Θυμάμαι πριν από τρία χρόνια πάντως τον Πολωνό διεθνή Μάρτσιν Μπαζίνσκι που είχε έρθει τραυματίας από μια σοβαρή επέμβαση και αναγκάστηκα να τον βάλω ξανά στο χειρουργείο για να τον φτιάξω.
– Η θέση σας απέναντι στο ντόπινγκ ποια είναι;
Δυστυχώς, το ντόπινγκ έχει μπει στη ζωή μας. Είναι έγκλημα κάποιων γιατρών, γιατί υπάρχουν άλλες μέθοδοι να αυξήσεις την απόδοση ενός αθλητή. Εμείς δεν βλέπουμε τους ποδοσφαιριστές ως εργαλεία για να κάνουμε τώρα τη δουλειά μας αδιαφορώντας για την υγεία τους.
ΙNFO
Οικογενειακή κατάσταση: Παντρεμένος με τη Φεβρωνία. Ο γιος μου Ανδρέας πήρε πτυχίο Ιατρικής. Η κόρη μου Αντωνία έχει σπουδάσει Οικονομικά Υγείας και είναι μάνατζερ σε νοσοκομείο της Αγγλίας. Εχω δύο εγγόνια, τον Κωνσταντίνο και τον Νικόλα.
Χόμπι: Το τένις και το διάβασμα.
Μουσική: Το καλό λαϊκό τραγούδι.
Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω: «Τίποτε άλλο. Αμα αγαπήσεις την ιατρική, είναι καταπληκτική δουλειά.
Ομάδα: Ατρόμητος.
Αθλητικό ίνδαλμα: Ο Φεντερέρ.
Π.ΚΑΤΩΝΗΣ
