Τι γράφει ο «Μιχάλης» της 17Ν στο βιβλίο του για τα VIP κελιά και τις «σουίτες» στον Κορυδαλλό.
Μια ανάγλυφη εικόνα του «κόσμου πίσω από τα κάγκελα» δίνει ο Σάββας Ξηρός σκιαγραφώντας όσα συμβαίνουν στις φυλακές Κορυδαλλού, μέσα από τις συνεντεύξεις του που χρησιμοποιήθηκαν στο βιβλίο «Πολιτική ευθύνη».
Ο καταδικασμένος για συμμετοχή στη 17Ν κρατούμενος απομυθοποιεί την ύπαρξη ειδικής πτέρυγας με «λουξ» κελιά για φυλακισμένους όπως ο Ακης Τσοχατζόπουλος, ο εξάδελφός του Νίκος Ζήγρας και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι από την υπόθεση μαύρου πολιτικού χρήματος, ή ο πρώην διευθύνων σύμβουλος του τηλεοπτικού σταθμού Alter Κώστας Γιαννίκος. Μιας πτέρυγας στην οποία είχαν φιλοξενηθεί αρχικά και τα μέλη της 17Ν.
«Σήμερα λένε πάλι για σουίτες και VIP κελιά, αλλά ο Τσοχατζόπουλος, παρά την ηλικία του, είναι με άλλα τρία άτομα στο κελί του. Η 6η πτέρυγα Κορυδαλλού δεν είναι VIP, έχει θαλάμους κανονικούς και είναι μέσα όλοι μαζί. Μπορεί να τους έχουν επιτρέψει ματάκια στον διάδρομο γιατί δεν κάνουν τσίπουρα, αλλά από κει και πέρα είναι ο ένας πάνω στον άλλον. Οι συνθήκες δεν είναι αυτά. Αν έχει φυσικά ο άλλος χρήματα θα παραγγείλει από την καντίνα, θα του φέρουν φαγητό οι δικοί του, θα τον κοιτάνε με σεβασμό ή με φόβο οι φύλακες.
Οσο για τις κουρτίνες και τις τηλεοράσεις που λένε, μέχρι κι έξω στην κοινωνία, αν πάει κάποιος σε ένα υπόγειο που μένει ένας μετανάστης, για παράδειγμα, θα έχει κουρτίνες και μία τηλεόραση. Αυτά είναι VIP; Τι λέμε τώρα; Σκέψου να σε έχουν κλεισμένο κάπου με κάποιον που να μην τον έχεις διαλέξει για συγκάτοικο, ούτε καν για φίλο. Δεν είναι απλό πράγμα» αναφέρει.
Με την εμπειρία δώδεκα ετών παραμονής στα κελιά του Κορυδαλλού, ο «Μιχάλης» της 17Ν μιλάει για μια κοινωνία που δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτήν του «έξω κόσμου», αν και δεν εξηγεί πώς απέκτησε αυτήν τη γνώση όντας στα περιβόητα «λευκά κελιά», χωρίς επαφή με κρατουμένους από άλλες πτέρυγες.
«Κυριαρχεί η συναλλαγή και η ιδιοτέλεια, η δουλοπρέπεια κι ο ατομισμός, το ψεύδος και η απάτη, η συκοφαντία και η εκδικητικότητα, ο αυταρχισμός και η απαξίωση, η εξαθλίωση, ο εξευτελισμός. Πρόκειται για μια κοινωνία σε πλήρη παρακμή και αποσύνθεση, χωρίς να αποκλείονται και οι φωτεινές εξαιρέσεις».
Ο Σάββας Ξηρός επισημαίνει ότι στα κελιά δίνουν και παίρνουν οι συναλλαγές, τις οποίες συχνά εξυπηρετούν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι ή κάνουν τα στραβά μάτια. «Η προσωπικότητα του φύλακα διχάζεται, γιατί από τη μία είναι ο δυνάστης και από την άλλη γίνεται ο υπηρέτης του έγκλειστου-αδύνατου κρατουμένου.
Παρ’ όλα αυτά, ο γενικός κανόνας στις φυλακές είναι η συναλλαγή». Σε μια κοινωνία όπως αυτή των φυλακών, τα επεισόδια, οι συμπλοκές, οι τραυματισμοί, ακόμη και οι αυτοκτονίες ή οι ανθρωποκτονίες αποτελούν καθημερινά φαινόμενα. Οι εχθρότητες δίνουν και παίρνουν και επικρατεί ο νόμος του ισχυρού μεταξύ των κρατουμένων.
«Η τάξη σε μια τέτοια κοινωνία επιβάλλεται με τη βία, την απειλή βίας, την απάτη, τη συκοφαντία, την κατάδοση και τη διασπορά ψευδών ειδήσεων». Ομως δεν αντιμετωπίζονται όλοι οι κρατούμενοι με τον ίδιο τρόπο… Κάποιοι απολαμβάνουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης έχοντας εξασφαλίσει την εύνοια της διεύθυνσης και των σωφρονιστικών υπαλλήλων.
«Κάποιος που δυνητικά μπορεί να ξεσηκώσει τους κρατουμένους, κάποιος που έχει σχέση με δημοσιογράφους, κάποιος που ανήκει σε κυκλώματα της νύχτας, κάποιος που προέρχεται ή γνωρίζει ανθρώπους της εξουσίας και βέβαια γενικά όποιος έχει μια οικονομική επιφάνεια. Ολους αυτούς, άλλους από φόβο, άλλους από εκτίμηση, άλλους από συμφέρον για τυχόν μια όποια εκδούλευση, τους μεταχειρίζεται η φυλακή με το γάντι…» αναφέρει ο Σάββας Ξηρός.
«Κουμάντο κάνουν οι οργανωμένες συμμορίες»
Οπως λέει, κυρίαρχοι στα κελιά είναι οι διακινητές ναρκωτικών που, αν και φυλακισμένοι οι ίδιοι, εξασφαλίζουν κάθε λογής έσοδα από τους συγκρατούμενούς τους, οι οποίοι είτε ήδη είναι χρήστες είτε πέφτουν στην παγίδα των ναρκωτικών μέσα στα κελιά τους και προσφέρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δόση τους.
«Τα τσιγάρα, τα ψυχοφάρμακα, οι τηλεκάρτες, σαν μέσα μιας ανταλλακτικής οικονομίας, συνιστούν ταυτόχρονα και σκληρό νόμισμα για τους εμπόρους ναρκωτικών που δεν περιφρονούν και άλλα τιμαλφή…» Κουμάντο στις φυλακές -λέει ο Ξηρός- κάνουν οι οργανωμένες συμμορίες, όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και των αλλοδαπών φυλακισμένων.
«Υπάρχουν άνθρωποι που η κοινωνία τούς έχει περιθωριοποιήσει και όταν μπουν στη φυλακή απλά συνεχίζουν το ίδιο. Αυτό που γίνεται εδώ είναι ότι βρίσκουν τις ανάλογες γνωριμίες. Οταν βγαίνουν κάνουν και μικτές συμμορίες, από διαφορετικές εθνότητες. Αυτό συμβαίνει γιατί αποκτούν διασυνδέσεις στη φυλακή».