Η «εξ απορρήτων» Αντα Αγοραστού ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών της
Ηταν ένα από τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η Αντα Αγοραστού, που σήμερα βρίσκεται στο πλευρό της Αννας Φόνσου κρατώντας επίσης τον ίδιο ρόλο, της «εξ απορρήτων» της ηθοποιού, μοιράστηκε επί είκοσι οκτώ χρόνια προσωπικές και επαγγελματικές στιγμές με την αείμνηστη «εθνική» μας σταρ.
«Τι να πρωτοθυμηθώ από τις μοναδικές στιγμές που έζησα μια ζωή στο πλευρό της Αλίκης!» λέει στην «Espresso» η Αντα και ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών της με το μεγαλύτερο είδωλο όλων των εποχών στη χώρα μας. «Μου έχουν μείνει αξέχαστες οι μέρες που ζούσαμε στο εξοχικό, στον Θεολόγο. Πηγαίναμε με τον οδηγό με μια κούτα σοκολατούχα γάλατα και με τα τσουρέκια που σταματούσαμε και τα αγοράζαμε από το ζαχαροπλαστείο του Βάρσου. Εκείνη έτρωγε πολύ λίγο. Μόνο μια φορά, θυμάμαι, αγοράσαμε ένα τσουρέκι και το φάγαμε μισό μισό.
»Στο σπίτι στον Θεολόγο η Αλίκη ξέδινε κι εκεί έκανε πολλές πλάκες με τους φίλους που φιλοξενούσε. Θυμάμαι μια φορά -ήταν τότε που έπαιζε τη Λυσιστράτη με τη Νόρα Βαλσάμη- έβαλε όλους τους προσκεκλημένους στο σπίτι να πέφτουν ένας ένας με τα ρούχα στην πισίνα. Είχε πολύ χιούμορ και σε αυτά που έλεγε και σε αυτά που έκανε. Μάλιστα όταν είχε λαϊκή απογευματινή στο θέατρο, πολλές φορές μάς έλεγε (για τις ηλικιωμένες κυρίες) “πάω να δω τις συμμαθήτριές μου”».
Πώς γνωρίστηκε όμως η Αντα Αγοραστού με τη σταρ; Ηταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν η Αλίκη μεσουρανούσε κι εκείνη ως φανατική θαυμάστριά της ξημεροβραδιαζόταν στα σινεμά που παίζονταν οι ταινίες της, αλλά και στο θέατρό της παρακολουθώντας τις παραστάσεις της. «Πήγα να τη δω στο θέατρο, θυμάμαι τότε έπαιζε στο έργο “Ναταλί, ήρθα και θα μείνω”, και όταν τελείωσε η παράσταση, θέλησα να τη συναντήσω στο καμαρίνι της για να πάρω αυτόγραφο. Οταν βρέθηκα δίπλα της, δεν το πίστευα. Ηταν ουρές ο κόσμος που περίμενε για αυτόγραφο, αλλά εκείνη μόλις με είδε, μου είπε “εσύ θα μείνεις στο τέλος”. Αφού γνωριστήκαμε, έδωσε εντολή να μπαίνω στο θέατρο χωρίς να πληρώνω εισιτήριο. ετσι κι έγινε. Πήγαινα κάθε Τετάρτη, που ήταν η λαϊκή απογευματινή παράσταση και την έβλεπα και στη σκηνή και μετά στο καμαρίνι της. Υστερα από καιρό μού πρότεινε να συνεργαστούμε κι έτσι βρέθηκα να δουλεύω για εκείνη, για ό,τι χρειαζόταν εκτός του σπιτιού της -γιατί εκεί ήταν άλλοι οι συνεργάτες της- αλλά και στο θέατρό της, όπου υπήρχε ανάγκη, στο ταμείο και στα καμαρίνια.» Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η Αλίκη ήταν πολύ καλή εργοδότρια, μας συμπεριφερόταν τέλεια και από πλευράς χρημάτων μάς έδινε και πιο πολλά από ό,τι είχαμε κανονίσει. Επίσης θέλω να πω ότι, παρότι ήταν μεγάλο είδωλο και σούπερ σταρ, σε εμάς -τους δικούς της ανθρώπους- φερόταν με απλότητα και καλοσύνη. Απλώς ήταν επαγγελματίας και τα ήθελε όλα στην εντέλεια».
Στην ώρα τους
«Οι πρόβες, τα ρούχα, τα πάντα έπρεπε να είναι στην ώρα τους. Γι’ αυτό και όλες τις υπερπαραγωγές που ανέβαζε ο κόσμος τις τιμούσε και συνωστιζόταν για να τη χαιρετήσει και να πάρει το αυτόγραφό της, που κάποιες φορές ήταν το κόκκινο φιλί της πάνω σε μια χαρτοπετσέτα».
Η Αντα ήταν επίσης παρούσα στα γυρίσματα των ταινιών της, αλλά και στις τηλεοπτικές δουλειές της (μάλιστα σε κάποια από τα φιλμ συμμετείχε ως κομπάρσος) και έμεινε στο πλευρό της μέχρι το 1996, όταν το «πιο λαμπρό αστέρι» έφυγε από τη ζωή. Ηταν άλλωστε ένα από τα πιο αγαπημένο της «παιδιά» του στενού περιβάλλοντός της. «Το 1980 η Αλίκη ήθελε να με υιοθετήσει, γιατί με αγαπούσε πολύ. Μου στάθηκε σαν πραγματική μητέρα. Ο θάνατός της μου άφησε ένα μεγάλο κενό. Σαν να έχασα τη μάνα μου» τονίζει.
Από τη Βουγιουκλάκη δεξί χέρι της Αννας Φόνσου
Μετά την Αλίκη Βουγιουκλάκη η Αντα βρέθηκε στο πλευρό της Αννας Φόνσου, η οποία, όπως μας λέει το δεξί χέρι της, της έσωσε τη ζωή, όταν το 2003 διαγνώστηκε με καρκίνο. «Εκτός από χρήματα που έδωσε για τους γιατρούς, με φρόντισε για να γίνω καλά προσφέροντάς μου τα πάντα» λέει η Αντα.
Τα καλύτερα έχει να λέει και η Αννα Φόνσου για την «ψυχοκόρη» της.
«Εγώ τώρα πια χωρίς την Αντα δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω. Μου το έλεγε τότε η Βουγιουκλάκη και δεν τον πίστευα. Οταν την πρωτογνώρισα δίπλα στην Αλίκη, μπορώ να σου πω ότι δεν τη χώνευα, γιατί επενέβαινε στη συζήτηση, και η συνάδελφός μου μου έλεγε “όχι μωρέ, είναι ωραίο πλάσμα!”.
»Πραγματικά, είμαστε μαζί δεκαεπτά χρόνια και μπορώ να σου πω ότι παρά το γεγονός ότι επεμβαίνει στην ιδιωτική μου ζωή και τη δημόσια, έχει πάρα πολλά χαρίσματα. Τώρα δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς την Αντα κι αν τη χάσω, θα είναι σαν να μου έχεις κόψει το χέρι. Μάλιστα μια φορά είχα πάει διακοπές στην Κέρκυρα με έναν φίλο μου και ήμουν μελαγχολική. Εκείνος κατάλαβε ότι μου έλειπε η Αντα, της τηλεφώνησε, της έστειλε τα εισιτήρια και ήρθε θριαμβεύτρια κοντά μας».
Στην τελευταία παράσταση της Αννας Φόνσου με τον τίτλο «Μανόλη!», που ανέβηκε στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», η Αντα πλαισίωνε στη σκηνή την πρωταγωνίστρια τραγουδώντας με τη ζεστή φωνή της ένα όμορφο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι.
Αλκίνοος Μπουνιάς
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Μασιάς
