Η σύγχρονη Οδύσσεια της Σοφίας Παπαδοπούλου και της Δήμητρας Παγίδα προκειμένου να μπορέσουν να φτάσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016
Ο πηγαιμός για τη δική τους Ιθάκη είναι δρόμος μακρύς, γεμάτος περιπέτειες αλλά και γνώσεις. Δαμάζουν τη θάλασσα με ένα παλιό και φθαρμένο σκαρί, αντιμετωπίζοντας το κύμα και τις δυσκολίες.
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΤΖΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
Η «πολυμήχανη» ολυμπιονίκης στο Πεκίνο Σοφία Παπαδοπούλου ξέρει να αναγνωρίζει τα εμπόδια και να βρίσκει τρόπους να τα ξεπερνά. Μαζί με την πεισματάρα Δήμητρα Παγίδα, που ακολουθεί το όνειρό της, ζουν τη σύγχρονη Οδύσσειά τους. Μια «περιπλάνηση» που διαρκεί πολλά χρόνια και εύχονται σύντομα να ολοκληρωθεί με την κατάκτηση της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
Ωστόσο, χωρίς την απαραίτητη στήριξη από το κράτος, τα κορίτσια της ιστιοπλοΐας δίνουν έναν άνισο αγώνα σε σχέση με τις αθλήτριες άλλων χωρών, ώστε να επιτύχουν τον στόχο τους. Ελλείψει χρημάτων μάλιστα δεν κατάφεραν να βρίσκονται αυτόν τον μήνα στο test event της Βραζιλίας προκειμένου να «δοκιμάσουν τα νερά» εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων. «Οι περισσότεροι Ελληνες αθλητές ό,τι κάνουμε, το κάνουμε με τον σταυρό στο χέρι και την αγάπη που έχουμε γι’ αυτό που κάνουμε» αναφέρει στην «Espresso» η Σοφία Παπαδοπούλου. «Η τελική εικόνα του να ανέβεις σε ένα βάθρο κρύβει μεγάλο κόπο, δύσκολη προετοιμασία και τεράστια αποθέματα αντοχής, ψυχικής και σωματικής. Αν μάλιστα δεν διαθέτεις χρήματα, τότε είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Και εμείς έχουμε ανάγκη ακόμη και από τα βασικά, όπως σκάφος, πανιά και κατάρτι»!
Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα συνεχίζει κανονικά την προετοιμασία της. Τον Ιούνιο πήγανε στη Γερμανία και τη Δανία με το αυτοκίνητο της Σοφίας και συμμετείχαν στον διεθνή αγώνα του Κιέλου όπου κατέλαβαν την 3η και την 26η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Open. Προηγήθηκαν αγώνες και προετοιμασία σε Ισπανία και Γαλλία, και πάλι με δικά τους έξοδα. Οσα αναφέρει στην «Espresso» η Ολυμπιονίκης Σοφία Παπαδοπούλου δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.
Ούτε πανιά
«Χρέωσα την πιστωτική κάρτα μου 6.000 ευρώ για να καλύψουμε βενζίνη, διόδια, διαμονή, διατροφή, ακόμη και τη χρηματική συμμετοχή μας στους αγώνες! Δεν αναφέρω καν ότι χρειάστηκε να αγοράσουμε καινούργια πανιά, ούτε τη φθορά του σκάφους, το οποίο το αγόρασα πριν από έξι χρόνια από τα χρήματα του πριμ των Ολυμπιακών. Με αυτό ανταγωνιζόμαστε αντίστοιχες ομάδες του εξωτερικού, που αλλάζουν σκάφος κάθε χρόνο».
Στη Γαλλία έζησαν μια περιπέτεια με το βαν που είχε διαθέσει η Ομοσπονδία για τη μεταφορά τους. «Το βαν δόθηκε σε άλλους συναθλητές, με τους οποίους συνδυάσαμε το πρόγραμμά μας για να μπορέσουμε να φτάσουμε έως εκεί. Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Γαλλία έσβηνε κάθε τρεις και λίγο και αναγκαζόμασταν να περπατάμε ακόμη και μισή ώρα με τα βαριά σακίδιά μας προκειμένου να προλάβουμε τους αγώνες! Υπάρχουν φορές που ερχόμαστε σε συνεννόηση με τα πληρώματα άλλων χωρών, ώστε να μας πάρουν μαζί τους!» λέει με πικρία η Σοφία.
Την περασμένη Τρίτη η Ομοσπονδία έδωσε στα κορίτσια της ιστιοπλοΐας μια επιταγή ύψους 2.800 ευρώ προκειμένου να καλύψουν κάποια από τα έξοδά τους για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ισραήλ τον Οκτώβριο. Εκεί θα «παιχτεί» και η συμμετοχή της χώρας μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας. Ομως, όπως αναφέρουν οι αθλήτριες, τα χρήματα αυτά επαρκούν μόνο για τη μεταφορά του σκάφους. Και οι χορηγοί -όπως λένε- θα εμφανιστούν αφότου καταφέρουν να πάρουν την πρόκριση.
«Σε όλο το ενδιάμεσο διάστημα, κυρίως επειδή δεν έχουν πλέον φοροαπαλλαγή, οι χορηγίες είναι άφαντες. Ευτυχώς, έχουμε κάποιους υποστηρικτές που δίνουν κάποια χρήματα ή μας προσφέρουν πράγματα και τους ευχαριστούμε από καρδιάς». Εκείνο όμως που πληγώνει περισσότερο απ’ όλα τις δύο αθλήτριες είναι ότι δεν υπάρχει «νέο αίμα» στο άθλημα στο οποίο έχουν αφιερώσει όλη τη ζωή τους. Και αυτό διότι, όπως υποστηρίζουν, υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση να περάσεις στον πρωταθλητισμό, όχι μόνο οικονομικοί αλλά και ψυχολογικοί. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της Σοφίας: «Οσα παιδιά είχαν ταλέντο, τελικά τα παράτησαν. Ανάμεσά τους και ο αδερφός μου. Απλώς επειδή δεν τους πρόσεξε κανείς».