Ο ηθοποιός Νίκος Τσαχιρίδης άφησε την τελευταία του πνοή την περασμένη Δευτέρα σε ηλικία 82 ετών, ενώ έπασχε από Αλτσχάιμερ
Ενας «σκληρός» του ελληνικού σινεμά ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλων, αφού πρώτα ο ίδιος είχε… τραβήξει την κουρτίνα της ζωής του.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Ο 82χρονος Νίκος Τσαχιρίδης, που τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα άνοιας, «χτυπημένος» από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, άφησε την τελευταία του πνοή την περασμένη Δευτέρα και μία μέρα μετά κηδεύτηκε από το νεκροταφείο των Μελισσίων.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Espresso», ο γνωστός ηθοποιός, που ήταν και κασκαντέρ (μάλιστα από τους καλύτερους του είδους) αλλά και παλιός ποδοσφαιριστής, μέλος του ΠΣΑΠ, δεν ήταν παντρεμένος, ούτε είχε αποκτήσει παιδί. Ωστόσο έμενε σε μια ωραία μονοκατοικία στα Μελίσσια, σε ένα στρέμμα κατάφυτο από δέντρα και λαχανικά, τα οποία είχε φυτέψει ο ίδιος. Την περίοδο της ασθένειάς του, όταν ήταν χαμένος στις δαιδαλώδεις διαδρομές της αρρώστιας του, στο πλευρό του βρισκόταν μια γυναίκα, η οποία είχε αναλάβει τη φροντίδα του με την επίβλεψη των οικείων προσώπων του.
Για το δράμα που περνούσε είχε μιλήσει στην «Espresso» το 2012 ο συγγραφέας Κώστας Παπασπήλιος, που ήταν παλιός, καλός φίλος του ηθοποιού. «Τους τελευταίους μήνες κατέπεσε απότομα, λόγω Αλτσχάιμερ. Αδυνάτισε πολύ, δεν μπορεί να μιλήσει πια και αντιλαμβάνεται περιορισμένα, ενώ πολλές φορές δεν έχει καμία επαφή με το περιβάλλον. Είναι δύσκολη η κατάστασή του. Τις περισσότερες ώρες είναι ξαπλωμένος και δεν μπορεί να μετακινηθεί εύκολα, παρά μόνο με τη βοήθεια της γυναίκας που τον φροντίζει. Δίπλα του είναι οι αγαπημένες του ανιψιές, ενώ οι φίλοι του, που τον επισκέπτονται καθημερινά, τις περισσότερες φορές τον βλέπουν στο κρεβάτι, χαμένο στον δικό του κόσμο, με κλειστά τα μάτια και φεύγουν απογοητευμένοι» είχε πει μεταξύ άλλων.
Ο Νίκος Τσαχιρίδης γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1933 και είναι παιδί του ποντιακού ξεριζωμού. Ορφανός από πατέρα, βγήκε από πολύ μικρός στη σκληρή βιοπάλη (δούλευε στις οικοδομές), μέχρι που τον ανακάλυψε ο Νίκος Κούνδουρος και τον έχρισε ηθοποιό δίνοντας του ένα μικρό ρόλο στην ταινία του «Μαγική πόλη» (1954).
Στον «Δράκο»
Δύο χρόνια μετά ο νεόκοπος ηθοποιός συμμετείχε σε ακόμη μία λαμπρή ταινία του ίδιου σκηνοθέτη, τον «Δράκο», ενώ το 1960 ο Ζυλ Ντασέν τον επέλεξε για να εμφανιστεί στη θρυλική ταινία του «Ποτέ την Κυριακή» με τη Μελίνα Μερκούρη. Λόγω του σκληρού του φιζίκ, οι περισσότεροι σκηνοθέτες τού έδωσαν να υποδυθεί ρόλους κακοποιών στοιχείων. Μερικά από τα φιλμ στα οποία συμμετείχε ήταν τα «Κυνηγημένοι εραστές», «Φυλακές ανηλίκων», «Καμικάζι αγάπη μου», «Οι στιγματισμένοι», «Λούφα και παραλλαγή», «Αρπα κόλλα», «Κραυγή». Επίσης συμμετείχε σε ξένες ταινίες, όπως τα «Κανόνια του Ναβαρόνε». Μάλιστα ως κασκαντέρ σε μια διεθνή παραγωγή κινδύνευσε να σκοτωθεί.
Ο Τσαχιρίδης ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος. Απόδειξη, ότι επί 30 χρόνια και στο περιθώριο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων του, ψυχαγωγούσε ασθενείς σε νοσοκομεία και φυλακές με την κιθάρα του και τη φυσαρμόνικά του.
