«Εφυγε» ο σπουδαίος σκηνοθέτης Κώστας Κουτσομύτης σε ηλικία 77 ετών στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου είχε εισαχθεί με βαρύ πνευμονικό οίδημα
Ηταν ο πιο σπουδαίος σκηνοθέτης που πέρασε από τη μικρή οθόνη, αφήνοντας παρακαταθήκη σειρές με κινηματογραφικό άρωμα και λογοτεχνική αύρα. Ο,τι και αν έκανε αποτελούσε 
εγγυημένη επιτυχία. Από τις σελίδες κάθε βιβλίου που επέλεγε να μεταφέρει στο «γυαλί» δημιουργούσε εικόνες, οι οποίες χάρη στην αισθητική τους θα παραμείνουν «μικρά διαμάντια» στον χρόνο.
Ο Κώστας Κουτσομύτης, κορυφαίος στο είδος του, ήταν ο άνθρωπος που δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις, έφερε τους τηλεθεατές πιο κοντά στην ελληνική λογοτεχνία και έδωσε με τη δουλειά του αίγλη και πολιτισμό στο μέσο που λέγεται τηλεόραση, γι’ αυτό η χθεσινή είδηση του θανάτου του συγκλόνισε τον κόσμο της τέχνης.
Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης άφησε την τελευταία του πνοή χθες το μεσημέρι στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, όπου είχε εισαχθεί το βράδυ της περασμένης Τετάρτης με βαρύ πνευμονικό οίδημα. Διασωληνώθηκε ευθύς 
και νοσηλεύθηκε στη ΜΕΘ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή. Την είδηση επιβεβαίωσε και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο γιος του Γιάννης, ο οποίος τον αποχαιρέτησε με συγκινητικό τρόπο. «Αντίο πατέρα, υπήρξες μεγάλος».
Ο Κώστας Κουτσομύτης είχε γεννηθεί στα Γρεβενά Μακεδονίας το 1938, ενώ είχε σπουδάσει σινεμά στην Ανωτάτη Σχολή Κινηματογράφου της Βιένης.
Το 1965 γύρισε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία με τίτλο «Το δωμάτιο», ενώ έναν χρόνο μετά σε συνεργασία με τον Βασίλη Βασιλικό υπέγραψε το σενάριο του φιλμ «Θύματα ειρήνης», το οποίο ήταν βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα. Στα παρθενικά του κινηματογραφικά βήματα είχε εργαστεί στη Φίνος Φιλμ ως βοηθός σκηνοθέτη. Εκεί, στο πλευρό γνωστών δημιουργών αλλά και των «γιγάντων» της υποκριτικής, διδάχθηκε τα «μυστικά» της κάμερας και έβαλε τα πρώτα λιθαράκια για τη δική του μεγάλη καλλιτεχνική διαδρομή.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη έγινε με την εμβληματική σειρά «Ο Αγνωστος Πόλεμος», η οποία προβλήθηκε από την ΥΕΝΕΔ το 1971. Ο Κώστας Κουτσομύτης είχε μοιραστεί την «καρέκλα» του σκηνοθέτη με τον Νίκο Φώσκολο, ο οποίος είχε υπογράψει και το σενάριο της θρυλικής παραγωγής.
Η αγάπη του για την ελληνική λογοτεχνία και για τους Ελληνες συγγραφείς τον ώθησε να μεταφέρει στη μικρή οθόνη γνωστά και αγαπημένα μυθιστορήματα. «Είμαι Ελλην και το καυχώμαι» είχε πει ο ίδιος, ερωτηθείς για την επιμονή του να ασχολείται με την ελληνική συγγραφική σοδειά. Ποιος θα ξεχάσει τη σκηνοθετική του ματιά στο σίριαλ της ΕΡΤ1 «Εκείνος κι εκείνος», (βασισμένο σε βιβλίο του Κώστα Μουρσελά) το 1989, με πρωταγωνιστές τους Βασίλη Διαμαντόπουλο και Γιώργο Μιχαλακόπουλο, αλλά και την καταλυτική συμβολή του σε ένα από τα πρώτα σίριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης, που κατάφεραν να αφήσουν εποχή: τον «Κίτρινο Φάκελο» (βιβλίο του Μ. Καραγάτση), που προβλήθηκε από την συχνότητα του ΑΝΤ1 το 1990, με πρωταγωνιστές την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, τον Γιώργο Κιμούλη και τον Ηλία Λογοθέτη.
«Βαμμένα κόκκινα μαλλιά»
Ακολούθησε το αλησμόνητο σίριαλ «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» (ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του Κώστα Μουρσελά), το οποίο ο ταλαντούχος σκηνοθέτης «ζωντάνεψε» στη μικρή οθόνη το 1992 ξανά με πρωταγωνίστρια την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σίριαλ που ανέδειξε την ερμηνευτική δύναμη της γοητευτικής ηθοποιού και την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό. Μάλιστα, για τη συγκεκριμένη σειρά ο Κουτσομύτης είχε αποσπάσει και βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Τηλεοπτικών παραγωγών.
Αμέσως μετά ήρθε η τηλεοπτική σειρά «Η εκτέλεση» (1993), που βασιζόταν στο ομώνυμο ιστορικό βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού για τη ζωή του Ιωνα Δραγούμη (έπαιζαν ο Κώστας Αρζόγλου και η Πέγκυ Σταθακοπούλου).
Από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες του ήταν και η περίφημη σειρά του ANT1 «Πρόβα νυφικού», η οποία προβλήθηκε από τους τηλεοπτικούς δέκτες το 1995, με τους Γρηγόρη Βαλτινό, Φίλιππο Σοφιανό, Αντζελα Γκερέκου και Αλεξανδριανή Σικελιανού να συνεπαίρνουν τους θεατές με τα πάθη τους στη μικρή οθόνη. Μάλιστα, αυτό δεν ήταν το μοναδικό βιβλίο της Ντόρας Γιαννακοπούλου που μετέφερε στην τηλεόραση, αφού μερικά χρόνια αργότερα ο Κουτσομύτης καταπιάστηκε και με τον «Μεγάλο θυμό» αλλά και τις «Τρεις χήρες» (2001), με τη Νόρα Βαλσάμη, την Ταμίλα Κουλίεβα και την Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους.
Το 1997 ο διακεκριμένος σκηνοθέτης ασχολήθηκε με ένα από τα ωραιότερα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, εκείνο της Λιλής Ζωγράφου «Η αγάπη άργησε μια μέρα», ενώ το 2000 γνώρισε στο τηλεοπτικό κοινό την απαράμιλλη πένα του Γιάννη Ξανθούλη μέσα από τη σειρά «…ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», με πρωταγωνίστρια τη μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού Μαρινέλλα.
Σειρά είχαν μετά «Τα παιδιά της Νιόβης» με τον Γρηγόρη Βαλτινό, ενώ το 2005 ο σκηνοθέτης μας «ταξίδεψε» στον εξωτικό κόσμο της Ανατολής μέσα από το βιβλίο της Μάρας Μεϊμαρίδη «Οι μάγισσες της Σμύρνης», με τη Φιλαρέτη Κομνηνού και τη Μαρία Τζομπανάκη.
Τα «Ματωμένα χώματα» ήταν το έργο της ζωής του
Η τελευταία του τηλεοπτική δουλειά ήταν η σειρά «Τα ματωμένα χώματα», η οποία ήταν βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.
Οπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, η δουλειά αυτή ήταν για εκείνον ένα έργο ζωής. «Οταν έκανα τον “Κίτρινο φάκελο” όλοι με κοίταζαν εκεί μέσα σαν παράξενο ον» είχε αναφέρει ο ίδιος. «Πήγα ενσυνείδητα. Να ανοίξω μία τρύπα. Να χτυπήσω τα μεταδιδόμενα κονσερβοποιημένα μηνύματα. Εγώ τους πήγα τον Καραγάτση, την κουλτούρα. Στην αρχή ταρακούνησε τα νερά, αλλά έπιασε στον κόσμο» είχε πει.
Η σύζυγός του Ρένα ήταν στο πλευρό του στηρίζοντας κάθε καλλιτεχνικό του βήμα, ενώ ο γιος του Γιάννης ασχολείται με τη σκηνοθεσία και την παραγωγή ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, και έχει έντονη άποψη περί πολιτικής, την οποία εκφράζει δημοσίως.
