Κοντά σε νέες θεραπείες για χρόνιες ηπατικές ασθένειες.
Σημαντικό βήμα για τη δημιουργία τεχνητού ήπατος πραγματοποίησαν οι επιστήμονες ανακαλύπτοντας ουσίες που βοηθούν την ανάπτυξη ηπατικών κυττάρων και εκτός οργανισμού. Ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜΙΤ αναφέρουν σε δημοσίευσή τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature Chemical Biology» ότι εντόπισαν περίπου δώδεκα χημικές ουσίες που μπορούν να βοηθήσουν τα ηπατικά κύτταρα όχι μόνο να διατηρήσουν την κανονική τους λειτουργία, ενώ αναπτύσσονται στο εργαστήριο, αλλά και να πολλαπλασιαστούν προκειμένου να παραγάγουν νέο ιστό.
Κύτταρα που θα αναπτυχθούν με αυτόν τον τρόπο εκτιμάται ότι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να αναπτύξουν τροποποιημένο ιστό, με τον οποίο θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν χρόνιες ηπατικές ασθένειες, όπως η ηπατίτιδα C. Η επικεφαλής της σχετικής έρευνας Σανγκίτα Μπχατία και η ομάδα της, αφού μελέτησαν χιλιάδες ηπατικά κύτταρα από οκτώ διαφορετικούς δότες ιστού, εντόπισαν τις δώδεκα ουσίες που, όπως ανακάλυψαν, βοήθησαν να κύτταρα να διατηρήσουν τις λειτουργίες τους, ενώ προήγαγαν και τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό. Δύο από αυτές τις ουσίες έδειξαν να έχουν ιδιαίτερα καλό αποτέλεσμα στα κύτταρα πιο νεαρών δοτών, οπότε οι ερευνητές τις δοκίμασαν και σε ηπατικά κύτταρα που είχαν προκύψει από πολυδύναμα βλαστοκύτταρα. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι αυτά τα ηπατικά κύτταρα, που συνήθως δεν ωριμάζουν πλήρως, με τη συμβολή των δύο συστατικών ωρίμασαν ολοκληρωτικά.
Σε μελλοντικές μελέτες της η ερευνητική ομάδα του ΜΙΤ σχεδιάζει να τοποθετήσει τα μεταλλαγμένα ηπατικά κύτταρα σε «σκελετούς» από πολυμερή και να τα εμφυτεύσει στη συνέχεια σε ποντίκια για να ελέγξουν κατά πόσο μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ανταλλακτικά ηπατικού ιστού. Θα επιχειρήσουν δε να βασίσουν σε αυτές τις ουσίες φάρμακα τα οποία ενδεχομένως θα είναι σε θέση να αναγεννούν τους ηπατικούς ιστούς του ίδιου του ασθενούς.
Τέλος, η Μπχατία και οι συνάδελφοί της έχουν να επιδείξουν πρόοδο και στην προσπάθειά τους να επιλύσουν ένα άλλο πρόβλημα στη δημιουργία τεχνητού ηπατικού ιστού, αυτό της τροφοδοσίας του με αίμα και οξυγόνο του λήπτη. Αυτό φαίνεται να είναι δυνατό με την ένταξη ενδοθηλιακών κυττάρων στον τεχνητό ιστό, τα οποία στη συνέχεια μετατρέπονται σε αιμοφόρα αγγεία που συνδέουν τον ιστό αυτό με τον οργανισμό του λήπτη.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
