Σπανούλης και Διαμαντίδης ανανέωσαν τα συμβόλαιά τους και ανανεώνουν το ραντεβού τους στα παρκέ της Α1.
Ομολογώ πως το 2006, όταν ο Βασίλης Σπανούλης επέλεξε να δοκιμάσει το American dream πηγαίνοντας στο Χιούστον, κάτι με χάλασε μέσα μου ως Ελληνα fan του αθλήματος. Ηταν βέβαια όμορφο να βλέπεις έναν συμπατριώτη σου αθλητή να γίνεται… ρουκέτα στον μαγικό κόσμο του NBA, παρ’ όλα αυτά ένιωθα πραγματικά σαν να ξεκόλλησε ένα -ακόμη- κομμάτι του παζλ (είχαν προηγηθεί ο Παπαλουκάς στην ΤΣΣΚΑ, ο Ζήσης στην Τρεβίζο, ο Φώτσης σε Γκρίζλις και Ρεάλ κ.ά.). Βλέπετε, μας είχαν κακομάθει εκείνα τα χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα παίκτες όπως οι Διαμαντίδης, Σπανούλης, Παπαλουκάς, Φώτσης, Μπουρούσης, Τσαρτσαρής, Κακιούζης, Παπαδόπουλος, Ντικούδης, Ζήσης και διάφοροι ακόμα. Τα παιδιά δηλαδή που το 2005 πήραν το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου και μας γέμισαν τότε -ανέλπιστα, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους- εθνική υπερηφάνεια.
Ομολογώ επίσης πως όταν μπήκε στο αεροπλάνο της επιστροφής τον επόμενο χρόνο ο Σπανούλης και επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, τότε ξανά κάτι άλλαξε μέσα μου. Είναι απλά τα πράγματα: Το δίδυμο Διαμαντίδη – Σπανούλη θέλω να το βλέπω στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και νομίζω πως αυτή την εμμονή την έχουν και οι υπόλοιποι fans του αθλήματος στην Ελλάδα. Είτε συμπαίκτες είτε αντίπαλοι, οι δύο συγκεκριμένοι μπασκετμπολίστες υπήρξαν κάτι το διαφορετικό αυτή τη δεκαετία, οπότε παίζουν σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Και φτάνουμε εν έτη 2013. Με διαφορά λίγων ημερών ανακοινώθηκαν δύο ανανεώσεις συμβολαίων στους «αιωνίους». Ο μεν Παναθηναϊκός ενημέρωσε για ντιλ διετίας με τον 33χρονο πια Διαμαντίδη, ο δε Ολυμπιακός ενημέρωσε για τριετή συμφωνία με τον 31χρονο Σπανούλη. Σας διαβεβαιώ πως ένιωσα απέραντη ανακούφιση. Και με την πρώτη συμφωνία, που άλλο να τη θεωρείς δεδομένη (από το 2004, όταν υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο στο «τριφύλλι», δεν έχει αλλάξει φανέλα ο Μήτσος!) κι άλλο να επαληθεύεται κιόλας, αλλά και με τη δεύτερη, που με άγχωσε σαφώς περισσότερο.
Ομως και ο Σπανούλης απέδειξε με αυτό το ντιλ ότι δεν υπολογίζει μόνο τους αριθμούς στους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Αν ήταν έτσι, θα… έτρεχε στη Μόσχα για τα σχεδόν 10 εκατομμύρια ευρώ της ΤΣΣΚΑ σε βάθος τριετίας. Ανάλογα σπριντ θα μπορούσε να έχει κάνει άπειρα και ο Διαμαντίδης όλα αυτά τα χρόνια, αφού πραγματικά μπορούσε να αγωνιστεί σε όποια ομάδα ήθελε. Αλλά γι’ αυτό κάποιοι παίκτες ξεχωρίζουν από τους άλλους και από απλή… ιστορία στις ομάδες τους μετατρέπονται σε περήφανες… σημαίες!
Η καριέρα τους μέχρι να πέσουν στα χέρια του Ομπράντοβιτς!
Το «παραμύθι» των Σπανούλη και Διαμαντίδη θα λέγαμε πως εν πολλοίς είχε παρόμοια βήματα. Και οι δυο τους ξεκίνησαν από μικρές ομάδες, φτάνοντας κάποια στιγμή στον σπουδαίο Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και από εκεί η καριέρα τους εκτοξεύτηκε! Αλλαξαν επίπεδο, το ταλέντο τους έγινε ουσία μέσα στο γήπεδο και οι διακρίσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, τόσο σε επίπεδο συλλόγων όσο και εθνικής ομάδας.
Ο Διαμαντίδης πάντως είχε σαφώς πιο σταθερή πορεία. Το «χταπόδι» ξεκίνησε στην Καστοριά, σύλλογο στον οποίο πρόσφερε τις υπηρεσίες του από 1994 έως το 1999. Το ταλέντο του το διέκριναν οι άνθρωποι του Ηρακλή και τον έντυσαν στα μπλε το καλοκαίρι του 1999. Εκείνος τίμησε τη φανέλα του κλαμπ έως και το 2004. Τότε τον πήρε ο Παναθηναϊκός και μέχρι σήμερα δεν έχει αφήσει το «τριφύλλι». Πραγματικός αρχηγός, δεμένος με τον σύλλογό του όσο ελάχιστοι αθλητές στον πλανήτη.
Ο Σπανούλης, πάλι, υπήρξε πιο «ασταθής». Ο «V-Span» ξεκίνησε από τον Κεραυνό Λάρισας και έμεινε εκεί έως το 1998. Πήγε έπειτα στον Γ.Σ. Λάρισας, όπου έμεινε έως το 2001 και μετά στον Γ. Σ. Αμαρουσίου, έως το 2005. Τότε εμφανίστηκε μπροστά του το μεγάλο σκαλοπάτι που τον οδήγησε στον Παναθηναϊκό. Εμεινε μία σεζόν και έπειτα δοκίμασε στους Χιούστον Ρόκετς. Ενα χρόνο μετά επέστρεψε και πάλι στο «τριφύλλι» και έμεινε μέχρι το 2010, για να πάρει τότε τη μεταγραφή στον «αιώνιο» αντίπαλο, τον Ολυμπιακό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΑΖΙΩΤΗΣ
