Ο Κώστας Τσάκωνας ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και μιλάει για το οριστικό αντίο στο θέατρο, τη σημερινή κατάσταση στον χώρο αλλά και τους συναδέλφους του την εποχή των μνημονίων.
Αντίθετα με τις φήμες που κυκλοφόρησαν πριν από μήνες ότι έβαλε τέλος στη ζωή του, ο Κώστας Τσάκωνας όχι μόνο… ζει, αλλά είναι και μες στην καλή χαρά! Ο δημοφιλής κωμικός έχει επιλέξει να απέχει από τα καλλιτεχνικά πράγματα γιατί «λόγω γήρατος δεν θέλω να με λυπούνται» και, εκτός από τα αγαπημένα του πρόσωπα, έχει για παρέα μία λατέρνα που έφτιαξε μόνος του, για να του θυμίζει την πολυαγαπημένη του μητέρα και τα παλιά όμορφα χρόνια. Ο Κώστας Τσάκωνας, εβδομήντα χρόνων σήμερα, ζει στην Αργυρούπολη μαζί με την οικογένειά του σε μια ιδιόκτητη τετραώροφη κατοικία. Από πλευράς υγείας δεν αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα και αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι το χιούμορ, με το οποίο ξεπερνάει πάντα όλα του τα προβλήματα. Το γεγονός ότι πλέον δεν εμφανίζεται στο θέατρο και έχει εξαφανιστεί από την επικαιρότητα δεν είναι τυχαίο, καθώς ο ίδιος αποφάσισε το 2009 να «κατεβάσει ρολά».
Τίτλοι τέλους
«Η τελευταία μου θεατρική εμφάνιση ήταν στην παράσταση “Τα πάντα όλα για τις γυναίκες”, που παίχτηκε στο θέατρο “Αυλαία” και υποδυόμουν έναν γέρο, ο οποίος είχε Αλτσχάιμερ, ένας ρόλος στα μέτρα μου, καθώς έλεγα ό,τι ήθελα» μας λέει ο αγαπημένος κωμικός. «Η αλήθεια είναι ότι και πέρυσι και φέτος είχα προτάσεις για να παίξω στο θέατρο, αλλά πλέον δεν με ενδιαφέρει να εμφανιστώ πουθενά! Αλλά εδώ που τα λέμε, πού να παίξω και με τι λεφτά; Σήμερα οι περισσότερες παραστάσεις κόβουν 17 και 20 εισιτήρια και οι περισσότεροι ηθοποιοί παίζουν τζάμπα. Εγώ δεν είμαι μαθημένος έτσι, γιατί -εκτός των άλλων- όταν δεν υπάρχει αρκετός κόσμος από κάτω, ο ηθοποιός δεν εισπράττει το περίφημο χειροκρότημα που είναι η καλλιτεχνική… τροφή του. Για να καταλάβεις, εγώ και ο Σωτήρης Μουστάκας γεμίζαμε το “Αλσος” με 5.000 άτομα και το Δελφινάριο 2.500 και, όταν είχε στην πλατεία 200 ανθρώπους, δεν παίζαμε». Τον ρωτάμε αν η απόφασή του να απέχει από τη σκηνή είναι οριστική και αμετάκλητη και η απάντηση του έρχεται… αστραπιαία. «Ο Θανάσης Βέγγος μου είπε κάποτε ότι το θέατρο είναι… χασίσι. Κάποια στιγμή πρέπει να ανεξαρτητοποιηθείς και να πεις “επειδή μεγάλωσα και γέρασα, από το να με βλέπει ο κόσμος και να με λυπάται, καλύτερα να μη με βλέπει”. Και η αλήθεια είναι πως αυτό το έζησα με τον Κώστα Χατζηχρήστο και με τη Μαίρη Χρονοπούλου, δούλεψα και με τους δύο και σερνόντουσαν στη σκηνή».
Χιλιάρικα
Η συζήτησή μας περιστρέφεται γύρω από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα πολλοί συνάδελφοί του και καταφεύγουν σε τιμητικές συντάξεις και κάθε είδους… βοήθεια. Ο ηθοποιός -που δεν μασάει τα λόγια του- μας δίνει την ακόλουθη απάντηση-καταπέλτη: «Οταν έβρεχε χιλιάρικα, αυτοί κρατούσαν ομπρέλα κι εγώ καλάθι. Τότε που έβγαζαν πολλά χρήματα τα χαλούσαν στα καζίνα, στα σκυλάδικα και σε διάφορες κοσμικές εμφανίσεις, ενώ εγώ, όταν δεν έπαιζα, ήμουνα στο εργαστήριό μου και δούλευα με τα κατσαβίδια μου». Ο Κώστας Τσάκωνας είχε όνειρο ζωής να φτιάξει μια λατέρνα, καθώς, όπως εξομολογείται με συγκίνηση, είναι παιδί της λατέρνας. «Στα Πετράλωνα όπου μεγάλωσα περνούσε ο λατερνατζής και μας έδινε η μάνα μου δύο δεκάρες για εκείνον. Πριν από λίγο καιρό λοιπόν κατάφερα και έφτιαξα μόνος μου μια λατέρνα, η οποία μάλιστα παίζει τα αυθεντικά κομμάτια του θρυλικού Αρμάου, τα οποία βρήκα με πάρα πολύ κόπο. Την έχω ντύσει με βελούδο, της έχω βάλει και τη φωτογραφία της μάνας μου και όταν την ακούω να παίζει πηγαίνω πίσω εξήντα χρόνια, τότε που ήμουνα παιδάκι».
Πήγε στην Ευρώπη και αγόραζε κατσαβίδια!
Ο Κώστας Τσάκωνας δεν έχει παράπονα και απωθημένα από το επάγγελμα του ηθοποιού. Αλλωστε ο ίδιος υποστηρίζει πως «είναι ηθοποιός εξ αμελείας και μάστορας εκ προμελέτης», θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τονίσει ότι έγινε ηθοποιός από… τύχη, ενώ η δουλειά που σπούδασε είναι μηχανικός εφαρμοστής. «Το σπίτι που έχω στην Αργυρούπολη το έχω φτιάξει με τα χέρια μου. Χτίσιμο, σοβάντισμα, ηλεκτρικά, υδραυλικά, πατώματα, κουφώματα, κάγκελα, όλα μόνος μου… Ετσι γλίτωσα πολλά λεφτά! Εχω στο σπίτι μου εργαλεία που θα ζήλευε και το μεγαλύτερο πολυκατάστημα τέτοιων ειδών. Το πάθος μου είναι η τεχνολογία. Πήγαμε με τη γυναίκα μου ένα ταξίδι στην Ευρώπη, εκείνη αγόραζε κολόνιες κι εγώ… κατσαβίδια» μας λέει και συμπληρώνει πως παίρνει δύο συντάξεις, μία από το ελληνικό κράτος και μία από το γερμανικό. «Το 1963 πήγα στη Γερμανία και δούλεψα εκεί για τριάμισι χρόνια. Οι Γερμανοί, γι’ αυτό το σύντομο διάστημα, μου στέλνουν σύνταξη 72 ευρώ, η οποία μάλιστα βγήκε σε δεκαπέντε μέρες, ενώ περίμενα δυόμισι χρόνια τη σύνταξη από το ΙΚΑ έχοντας 11.500 ένσημα! Και σε πληροφορώ ότι κάθε χρόνο μου ζητάνε απογραφή για να δούνε αν ζω, ενώ το ΙΚΑ “ξύπνησε” ύστερα από πενήντα χρόνια για να βρει τους… πεθαμένους».
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ – ΦΩΤ.: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΣΙΑΣ