Ο 50χρονος πρώην αξιωματικός της Αστυνομίας Χρήστος Τετριμίδας έτρεξε μέσα σε δώδεκα ημέρες από τις Θερμοπύλες μέχρι την πόλη του Λεωνίδα.
Είκοσι δύο πόλεις, 490 χιλιόμετρα, 12 ημέρες, ένας αγώνας και ένας άξιος αθλητής! Ο 50χρονος Χρήστος Τετριμίδας από τις Θερμοπύλες, απόστρατος αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας, εδώ και τρία χρόνια διανύει με τα πόδια μια απόσταση η οποία έχει αφετηρία τη γενέτειρά του και τόπο όπου ο Λεωνίδας με τους τριακόσιους του έδωσε τη μάχη εναντίον των 250.000 Περσών, και σημείο τερματισμού τη Σπάρτη.
Ο σπαρταθλητής πραγματοποίησε για τρίτη χρονιά τον αγώνα που έχει ονομάσει «Σπαρτιατών Πορεία» ακολουθώντας την αντίστροφη διαδρομή των ηρώων της πόλης, θέλοντας έτσι να αναδείξει τη θέληση και τη δύναμη της ελληνικής ψυχής, αλλά και να στείλει το μήνυμα εν μέσω κρίσης ότι «με υπομονή και επιμονή μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα».
Οι Θερμοπύλες για τον σπαρταθλητή -είναι πατέρας δύο αγοριών, ηλικίας 19 και 14 ετών- είναι τόπος ιερός και ένας ακόμη σημαντικός λόγος που αγωνίζεται για τρίτη συνεχή χρονιά είναι ακριβώς για να υποστηρίξει την περιοχή του. «Είναι μια προσπάθεια προκειμένου να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι και να ασχοληθούν πιο πολύ με τις Θερμοπύλες, κάτι το οποίο έχω πετύχει σε σημαντικό βαθμό, αφού με αφορμή την προσπάθειά μου έχουν γίνει πολλά πράγματα στην πόλη μου. Ηταν ούτως ή άλλως παγκοσμίως γνωστή, όμως πιστεύω πως συμβάλλω κι εγώ στο να ακούγεται λίγο περισσότερο και ακόμα συχνότερα» λέει μιλώντας στην «Espresso της Κυριακής» ο Χρήστος Τετριμίδας.
Από τις Θερμοπύλες στα Καμμένα Βούρλα, τον Αγιο Κωνσταντίνο, την Αταλάντη, τη Χαιρώνεια και τη Λιβαδειά και από κει στην Αλίαρτο, τη Θήβα, τα Βίλια, τη Μάνδρα, την Ελευσίνα, τα Μέγαρα και τον Ισθμό της Κορίνθου, η πορεία του 50χρονου δεν είναι εύκολη. Ο μακρύς δρόμος συνεχίζεται προς Κόρινθο, Δερβενάκια, Μυκήνες και Αργος, και στη συνέχεια, μέσω Νέας Κίου, Τρίπολης και Σελλασίας, ο Χρήστος Τετριμίδας τερματίζει στη Σπάρτη.
«Εκανα την πρώτη υπερμαραθώνια ιστορική πορεία τιμής από τις Θερμοπύλες μέχρι τη Σπάρτη το 2011 και τότε τη διάνυσα μόνος. Πέρυσι περπάτησαν μαζί μου σε κάποια κομμάτια του αγώνα περίπου δεκαπέντε άτομα και φέτος γύρω στους πενήντα με συνόδευσαν, πάλι σε κάποια σημεία της πορείας, που διαρκεί δώδεκα μέρες».
Οπως ξεκαθαρίζει ο 50χρονος σπαρταθλητής, η πορεία αυτή δεν είναι αγώνας πρωταθλητισμού, αλλά αγώνας συμβολισμού: «Δεν αγωνίζομαι ως επαγγελματίας αθλητής, ούτε είμαι. Αγωνίζομαι για ιδανικά, αξίες, αρχές. Πιστεύω ότι μπορούμε να κατορθώσουμε τα πάντα, αρκεί να πιστεύουμε στον στόχο μας κι αν ακόμα δεν τα καταφέρουμε, θα έχουμε την ικανοποίηση ότι παλέψαμε και δεν παραδώσαμε τα όπλα αμαχητί. Ο αγώνας αυτός είναι επίσης μια ελάχιστη απότιση φόρου τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν στις Θερμοπύλες, στον γενναίο Λεωνίδα και στους θαρραλέους τριακόσιους πολεμιστές του».
Ο κόσμος δίπλα του
Στη φετινή διαδρομή (διήρκεσε από τις 14 έως και τις 25 Οκτωβρίου) ο κόσμος τον υποστήριξε και τον αγκάλιασε περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά: «Την προσπάθειά μου υποστήριξαν οι δήμοι Λαμιέων και Σπαρτιατών και όλοι οι ενδιάμεσοι, οι οποίοι μάλιστα μου πρόσφεραν τα βράδια φιλοξενία. Φέτος ένα λεωφορείο με συγχωριανούς μου από τις Θερμοπύλες με περίμενε στον τερματισμό, κάτω από το άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη. Εκαναν 500 χιλιόμετρα για να πάνε και άλλα τόσα για να γυρίσουν, για να μου πουν ένα μπράβο, να με χειροκροτήσουν, να με καμαρώσουν. Αυτές οι στιγμές είναι όλο το μεγαλείο του αγώνα».
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ