Η Κ. Παπλιώρη μιλάει για τη σχέση ζωής με τον ΠΑΟΚ.
Νιώθει το γήπεδο του ΠΑΟΚ «σπίτι» της και την οικογένεια του «Δικεφάλου του Βορρά» οικογένειά της. Οσο θυμάται τον εαυτό της ζει και αναπνέει σε καθαρά… ασπρόμαυρο ρυθμό. Φίλαθλος, ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ, γραμματέας, υπεύθυνη μεταφράσεων και σήμερα διευθύντρια των γραφείων της ΚΑΕ, η Κατερίνα Παπλιώρη είναι μια από τις γυναίκες που κέρδισαν με το σπαθί τους την αναγνώριση και τον σεβασμό σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, όπως είναι μια μπασκετική ομάδα!
Για τη δουλειά της έχει μείνει ώρες ατελείωτες στα γραφεία. Υπήρχε μέρα που ξεκίνησε στις 9 το πρωί και έμεινε μέχρι τα ξημερώματα για να ολοκληρωθεί η αποστολή της.
Πότε άρχισε το «ταξίδι» με τον ΠΑΟΚ;
Αξέχαστη η στιγμή. Σαν να ήταν χθες, αλλά έχουν περάσει 24 ολόκληρα χρόνια. Ηταν Μάρτιος του 1990, όταν αποχώρησα από τα «Σπορ του Βορρά», έπειτα από αρκετά χρόνια που ήμουν μέλος των ρεπόρτερ του μπασκετικού ΠΑΟΚ και ήρθε η πρόταση από τον τότε πρόεδρο Νίκο Βεζυρτζή. Ηταν οι εποχές που έρχονταν πολλοί Αμερικανοί στο μπάσκετ, μιλούσα άπταιστα αγγλικά, μου δόθηκε η ευκαιρία και να που φτάσαμε μέχρι το σήμερα!
Η σχέση σας με τον ΠΑΟΚ ποια ήταν;
Μεγάλωσα με τον ΠΑΟΚ. Το πατρικό μας σπίτι ήταν στο Ιπποκράτειο, όπου έφταναν οι ιαχές από την Τούμπα. Ετριζαν τα… τζάμια. Ολοι στην οικογένειά μας είναι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και το «μικρόβιο» κόλλησε για τα καλά. Με τη δημοσιογραφία ξεκίνησα μόνο και μόνο για να είμαι κοντά στον ΠΑΟΚ, να ζω από κοντά την ομάδα, τους αγώνες, τις εκδηλώσεις της.
Προφανώς δύσκολο το έργο σας σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον;
Καθόλου. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα, ούτε μου συμπεριφέρθηκαν παράξενα. Κάθε άλλο. Από την πρώτη στιγμή δεν έδωσα δικαίωμα, ούτε αφορμές για να με αντιμετωπίσουν σαν το «κοριτσάκι». Ημουν επαγγελματίας που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της.
Στο «άλμπουμ» των αναμνήσεων ποιες εικόνες ξεχωρίζετε;
Πολλές οι εικόνες, δεν είναι και λίγα τα 24 χρόνια. Στην πρώτη σελίδα βάζω τα δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα. Το Κυπελλούχων στη Γενεύη και το Κόρατς στην Τεργέστη. Δεν ξεχνώ βέβαια κανέναν από τους άλλους ευρωπαϊκούς τελικούς, άσχετα εάν χάσαμε.
Συγκεκριμένες στιγμές;
Το κλάμα του Πρέλεβιτς στη Ναντ μετά τον χαμένο τελικό, αλλά και η συνεργασία με τον κομισάριο του ΝΒΑ Ντέιβιντ Στερν, μια πραγματική μορφή του παγκόσμιου αθλητισμού, στο φάιναλ φορ του 1993.
Ποιον θεωρείτε μεγαλύτερο καλαθοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ;
Τον Μπάνε Πρέλεβιτς. Δεν ήταν μόνο τα αγωνιστικά του χαρίσματα, άλλαξε τον ρου της ιστορίας του συλλόγου, μια ολόκληρη γενιά ταυτίστηκε με το πρόσωπό του.
Για τον ΠΑΟΚ τού σήμερα;
Και μόνο που έχει την πιο μπασκετική διοίκηση του πρωταθλήματος αυτό λέει πολλά. Κάνει μια τρομακτική προσπάθεια με δύσκολες συνθήκες να διορθώσει λάθη του παρελθόντος και να βάλει βάσεις για το μέλλον πατώντας στέρεα στο παρόν, προσπάθεια που μοιάζει με τίτλο στο πρωτάθλημα!
ΙNFO
OIKOΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Παντρεμένη, έχω έναν γιο 16 χρόνων.
ΧΟΜΠΙ: Ο,τι πέσει στα χέρια μου το διαβάζω. Λατρεύω το διάβασμα και βλέπω ταινίες, κυρίως αμερικανικές.
ΜΟΥΣΙΚΗ: Ελληνικά δεν ακούω. Προτίμηση στην ξένη ροκ σκηνή.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ: Να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο και φυσικά να ταξιδεύω.
ΟΜΑΔΑ: ΠΑΟΚ.
ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΙΝΔΑΛΜΑ: Από τον ΠΑΟΚ Πρέλεβιτς, αλλά και όλους τους αθλητές που σέβονται αυτό που κάνουν.