Η ομάδα «Urban Avengers» στη Θεσσαλονίκη ανέλαβε δράση και στήνει στον… τοίχο του facebook όσους παρκάρουν παράνομα
Περπατούν στο πεζοδρόμιο και «σκοντάφτουν» σε παρκαρισμένα δίκυκλα, αγανακτούν βλέποντας αυτοκίνητα να κλείνουν τις διαβάσεις των ΑμεΑ και τους ποδηλατοδρόμους και δεν διστάζουν να βγάλουν στη φόρα όλους όσοι παρατούν τα οχήματά τους όπου βρουν, αδιαφορώντας για τη διέλευση των πεζών και καταπατώντας τους δημόσιους χώρους. Ο λόγος για τα μέλη της νεοσύστατης ομάδας «Urban Avengers» της Θεσσαλονίκης ή αλλιώς τους «εκδικητές» της πόλης που χτυπούν μέσω facebook και αγωνίζονται με τις καυστικές αναρτήσεις προκειμένου οι ελεύθεροι χώροι να επιστρέψουν εκεί όπου πραγματικά ανήκουν: στους πολίτες!
Οι «Urban Avengers» δεν θέλουν να «προσωποποιήσουν» την ομάδα, αφού, όπως λένε, «είμαστε ένα ανοιχτό γκρουπ που δέχεται τους πάντες». Οι ίδιοι γράφουν σε μία από τις αναρτήσεις τους που συνοδεύεται από φωτογραφίες με… αποκλεισμένους δρόμους ή και ολόκληρες πλατείες (!) από οχήματα ή τραπεζοκαθίσματα: «Ο δημόσιος χώρος παραβιάζεται συστηματικά. Αυτοκίνητα, τραπεζοκαθίσματα, μηχανάκια, παράνομες κατασκευές».
Καταγραφή
«Δυστυχώς, κανένας δεν ενδιαφέρεται να λύσει το πρόβλημα και το μόνο που μας έμεινε είναι η προσπάθεια αυτο-οργάνωσης, ώστε να βοηθήσουμε όλοι, όπως μπορούμε, να ελευθερωθεί ο δημόσιος χώρος και να επιστρέψει στους κατοίκους της πόλης. Πρώτο βήμα η συστηματική καταγραφή όσων εμποδίζουν την πρόσβασή μας σε αυτόν».
Τι θεωρείται όμως δημόσιος χώρος; Οι «εκδικητές» της Θεσσαλονίκης είναι ξεκάθαροι και σημειώνουν σε διαδικτυακή παρέμβασή τους: «Δημόσιοι χώροι είναι αυτοί που προορίζονται κατά την κείμενη πολεοδομική νομοθεσία και τον Αστικό Κώδικα για κοινή χρήση. Περαιτέρω δημόσιος χώρος θεωρείται και κάθε άλλος, ανοιχτός και ελευθέρως προσβάσιμος σε απροσδιόριστο αριθμό προσώπων, χώρος ο οποίος με οποιοδήποτε νόμιμο τρόπο (π.χ. οικοδομική άδεια) έχει τεθεί σε κοινή χρήση. 
Στην τελευταία περίπτωση μπορεί να ανήκουν μεγάλα εμπορικά κέντρα, ειδικά πάρκα, χώροι αναψυχής. Στους δημόσιους χώρους συγκαταλέγονται και οι σταθμοί διακίνησης επιβατών με μέσα μαζικής μεταφοράς, χώροι δηλαδή προσβάσιμοι σε απεριόριστο αριθμό ατόμων, που μπορεί όμως να είναι και κλειστοί και η είσοδος σε αυτούς ελεγχόμενη».
Ανδρέας Αξιώτης
