Θάνατος από αγάπη δεν υπάρχει, τουλάχιστον για τους γιατρούς. Στην πράξη όμως αυτή είναι η αιτία που ο Νίκος Μαρκογιαννάκης άφησε την τελευταία του πνοή. Ο ομογενής από την Αυστραλία δεν άντεξε τον χαμό της αγαπημένης του συζύγου και ξεψύχησε λίγη ώρα αφότου εκείνη είχε «σβήσει».
Το φινάλε της ζωής του αγαπημένου ζευγαριού από τα Χανιά της Κρήτης γράφτηκε πριν από σχεδόν είκοσι ημέρες, ωστόσο οι συγκλονιστικές λεπτομέρειες έγιναν γνωστές από τον γιο τους Νικόλα που μίλησε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος». Ο Νίκος Μαρκογιαννάκης, μόλις ξεψύχησε η αγαπημένη του σύζυγος Μαρία, την έσφιξε στην αγκαλιά του με τον δικό του, τρυφερό και δυνατό τρόπο, και βγήκε να καπνίσει ένα τσιγάρο, όπως έκανε όταν η καρδιά του είχε φουρτούνες.
«Ετρεξα, μόλις μου τηλεφώνησαν, 5.00 η ώρα το πρωί, από τη «Θαλπωρή» (σ.σ.: το κέντρο όπου ζούσε η Μαρία Μαρκογιαννάκη, χτυπημένη από Αλτσχάιμερ). Βρήκα τον πατέρα έξω, να καπνίζει. Εκανε φοβερό κρύο, του είπα να πάμε μέσα, αλλά ήταν σαν να βρισκόταν ήδη σε άλλο κόσμο» θυμάται ο Νικόλας Μαρκογιαννάκης και συνεχίζει: «Με κοίταξε μ’ ένα βλέμμα που δεν θυμάμαι να με είχε κοιτάξει ποτέ πριν. «Είσαι καλά, παιδί μου;» με ρώτησε. «Ναι, πατέρα, αλλά πάμε μέσα», του είπα όσο πιο μαλακά μπορούσα. Εβλεπα ότι ο πόνος τον είχε τσακίσει. Μου έδωσε το πακέτο τα τσιγάρα του, πράγμα που εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ηταν σαν να μου έλεγε “δεν τα χρειάζομαι πια”. »Γονάτισα μπροστά του, όπως καθόταν στο παγκάκι, αμίλητος, και ξαφνικά είδα το μισοτελειωμένο τσιγάρο που κρατούσε να πέφτει από το χέρι του. Εγειρε το κεφάλι του και νόμισα ότι τον πήρε ο ύπνος. Δεν έκανα λάθος. Ηταν όμως ο αιώνιος ύπνος. Αυτός που θα τον έφερνε πάλι κοντά στη μητέρα μου, στον άνθρωπο που λάτρεψε σε όλη του τη ζωή και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει ούτε τον θάνατο να τους χωρίσει».
