Η θρυλική Αννα Χρυσάφη που ερμήνευσε τεράστιες επιτυχίες έφυγε πλήρης ημερών και αθόρυβα.
Λαϊκή φωνή από… χρυσάφι και γνήσια ρεμπέτισσα! Η θρυλική Αννα Χρυσάφη, από τις πρώτες γυναίκες που μπήκαν δυναμικά στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι στα μέσα του περασμένου αιώνα, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών σε ηλικία 92 χρόνων.
Αθόρυβα, όπως ζούσε εδώ και πολλά χρόνια λόγω γήρατος, η Αννα Χρυσάφη κηδεύτηκε προχτές στα Καλύβια Αττικής. Το όνομά της έχει μπει στο πάνθεον των καλλιτεχνών που δημιούργησαν το λεγόμενο ρεμπέτικο ή αυθεντικό λαϊκό τραγούδι και αναμφισβήτητα συγκαταλέγεται στις μεγάλες γυναικείες φωνές επιπέδου Ιωάννας Γεωργακοπούλου, Μαρίκας Νίνου, Σωτηρίας Μπέλλου κ.ά. Η Αννα Χρυσάφη, γεννημένη στις 6 Δεκεμβρίου του 1921 από οικογένεια Μικρασιατών μουσικών, μπήκε στη δισκογραφία σε νεαρή ηλικία, στα τέλη της δεκαετίας του ’40, με τη βοήθεια του Μανώλη Χιώτη, ο οποίος της έδωσε ένα από τα πρώτα μεγάλα σουξέ της, «Τα πεταλάκια». Μάλιστα είναι και η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ταινία τραγουδώντας το κλασικό κομμάτι «Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» του Γιώργου Μητσάκη. Πρόκειται για τη γνωστή σκηνή της αγαπημένη ταινίας «Ο πύργος των ιπποτών», του 1952, στην οποία τη βλέπουμε να εισβάλλει με μια παρέα μουσικών σε μια δεξίωση πλουσίων κάνοντας τον Ντίνο Ηλιόπουλο να χορεύει ένα αυτοσχέδιο ζεϊμπέκικο με… φράκο! 
Η αλήθεια είναι ότι η Αννα Χρυσάφη και ο στενός συνεργάτης της Γιώργος Μητσάκης κατάφεραν με τις κοινές ζωντανές εμφανίσεις τους να… κατεβάσουν τη λεγόμενη καλή κοινωνία των βορείων προαστίων και όχι μόνο στο περίφημο λαϊκό κέντρο της εποχής, το Ροσινιόλ, που βρισκόταν στα δυτικά προάστια της Αθήνας. Η Αννα Χρυσάφη ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο γλέντι μπουζουκιών που έστησε το 1960 ο Γιώργος Ζαμπέτας μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Μελίνα Μερκούρη στο 13ο Φεστιβάλ Καννών, στην αίθουσα του ξενοδοχείου «Κάρλτον» για το βραβευμένο «Ποτέ την Κυριακή». Αλλωστε με τον Χατζιδάκι είχε κάνει ήδη μια μεγάλη επιτυχία, το «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει», στην ταινία «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος». Η αείμνηστη τραγουδίστρια άφησε εποχή με το ζωντανό στιλ της (τραγουδούσε όρθια) στα κέντρα Φαληρικόν και Λουζιτάνια, ενώ διασκέδασε και τον Ελληνισμό της Αμερικής με τη συνοδεία του μπουζουξή Δημήτρη Στεργίου, του γνωστού με το υποκoριστικό «Μπέμπης».
Η συνεργασία της με τη δισκογραφική εταιρία του Μίνωα Μάτσα απέδωσε καρπούς, αφού ηχογράφησε 400 τραγούδια μεγάλων λαϊκών συνθετών, πολλά από τα οποία έγιναν τεράστιες επιτυχίες: «Το παρελθόν θυμήθηκα», «Στο Τούνεζι, στην Μπαρμπαριά» και «Ανάθεμά σε θάλασσα» (ντουέτο με τη Μαρίκα Νίνου με την υπογραφή του Βασίλη Τσιτσάνη), «Μες στης Πόλης το χαμάμ», «Πολλά ν’ ακούς, λίγα να λες» (απ’ όπου και το κλισέ «τουμπεκί ψιλοκομμένο»), «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Οπου Γιώργος και μάλαμα», «Πάλιωσε το σακάκι μου» του Μητσάκη, «Ο μήνας έχει δεκατρείς», «Το τραγούδι της Αθήνας», «Το κορίτσι απόψε θέλει», «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» κ.ά. Λέγεται ότι προοριζόταν για πρώτη ερμηνεύτρια του «Επιτάφιου» του Μίκη Θεοδωράκη.
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ