Στη μνήμη της 19χρονης Αναστασίας από το Κορδελιό Θεσσαλονίκης, που άφησε την τελευταία της πνοή στις 5 Αυγούστου του 2000 χτυπημένη από την επάρατο νόσο, ιδρύθηκε το φιλανθρωπικό σωματείο Εθελοντική Ομάδα Φίλων Αναστασίας. Οι γονείς της μετέτρεψαν το σπίτι τους σε γραφεία και την αποθήκη τους σε χώρο συγκέντρωσης αγαθών για άτομα με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειές τους, για ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά που χρειάζονται αγάπη και φροντίδα. Φέτος συμπληρώνονται δεκατρία χρόνια από τον θάνατο της Αναστασίας, όνειρο της οποίας ήταν να γίνει εξειδικευμένη παιδαγωγός για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ομως το γλυκό κορίτσι από το Κορδελιό εξακολουθεί και ζει μέσα από τις καρδιές των μελών της Εθελοντικής Ομάδας Φίλων Αναστασίας (www.ofa-kids.com), η οποία ιδρύθηκε στη μνήμη της λίγο καιρό μετά τον χαμό της που βύθισε στο πένθος τους γονείς και την οικογένειά της.
Η ιστορία της 19χρονης Αναστασίας, η οποία υπήρξε άριστη μαθήτρια με επαίνους και υποτροφίες, εξακολουθεί να συγκινεί και να δίνει όραμα σε ανθρώπους που θέλουν να βοηθούν, όπως έκανε κι εκείνη προσφέροντας εθελοντικά τις υπηρεσίες της στα παιδιά του Ινστιτούτου Αναπτυξιακής Αποκατάστασης (πρώην Ψυχολογικό Κέντρο Βόρειας Ελλάδας), στο Φίλυρο της Θεσσαλονίκης. Για τον λόγο αυτό ιδρύθηκε η Εθελοντική Ομάδα Φίλων Αναστασίας (ΟΦΑ), ένα σωματείο φιλανθρωπικό, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ανεξάρτητο από οποιονδήποτε κρατικό φορέα, που στηρίζεται στην ιδέα του εθελοντισμού.
Πρόεδρος του φιλανθρωπικού σωματείου είναι η μητέρα της Αναστασίας, Ελεονώρα Καλαμπίδου, η οποία θυμάται πώς άρχισε η δημιουργία της εθελοντικής ομάδας. «Τον Αύγουστο του 2000 χάσαμε το παιδί μας. Ζητήσαμε από συγγενείς και φίλους να μην υπάρχουν στεφάνια στην κηδεία και συγκεντρώσαμε όλα τα χρήματα. Ξέραμε ότι η κόρη μας είχε ξεκινήσει πρακτική στο Ινστιτούτο Αναπτυξιακής Αποκατάστασης θέλοντας να προσφέρει αγάπη, αλλά μέχρι τότε ήμασταν στον “κόσμο” μας. Η πρακτική κράτησε μόλις δύο μήνες, καθώς στη συνέχεια διαγνώστηκε η ασθένεια» λέει η κυρία Καλαμπίδου και προσθέτει: «Μόλις καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας από την απώλεια, πήραμε τα χρήματα και πήγαμε στο Φίλυρο, στο οικοτροφείο που παρέχει ειδική αγωγή σε παιδιά με νοητική υστέρηση. Μας ήταν δύσκολο… Αγοράσαμε εσώρουχα για τα παιδιά και δώσαμε χρήματα για να φτιαχτούν τα παράθυρα στο ΙΝΑΑ. Δεθήκαμε αμέσως με τα παιδιά που ήταν εκεί και είχαν ανάγκη από μια αγκαλιά, καθώς οι γονείς τους δεν βρίσκονται στο πλευρό τους για να τα βοηθήσουν. Θυμήθηκαν και αυτά την κόρη μου…»
Αμέσως μετά οι γονείς της Αναστασίας σκέφτηκαν να κρατήσουν ζωντανό το όνειρο της κόρης τους και ίδρυσαν την Εθελοντική Ομάδα Φίλων Αναστασίας μετατρέποντας το σπίτι τους σε γραφεία της ομάδας και την αποθήκη τους σε χώρο συγκέντρωσης αγαθών για άτομα με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειές τους, για ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά που χρειάζονται αγάπη και φροντίδα. «Εχασα ένα παιδί, αλλά τώρα έχω δεκάδες άλλα. Εχω τον Γρηγόρη, τον Χρήστο, την Αλεξάνδρα, τη Δέσποινα, που δεν έχουν σημείο αναφοράς με τους γονείς τους. Είναι όλα παιδιά μου κι εγώ είμαι η μαμά τους!» λέει συγκινημένη η Ελεονώρα Καλαμπίδου.
