Γιατί ο Τρινκέρι πήρε (αλλά δεν αξιοποίησε) τους Πρίντεζη, Καϊμακόγλου και Φώτση στην αποστολή της εθνικής ομάδας.
Οι αγωνιστικές εμμονές, ακόμη και αν καλυφθούν κάτω από το χαλάκι, στην πορεία, μέσα στο παρκέ, λογίζονται πλέον ως τρανταχτά λάθη. Κοιτώντας λοιπόν προς τα πίσω και στο εφιαλτικό -όπως αποδείχθηκε- πέρασμα της Εθνικής από το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, αναμφίβολα οι παραλείψεις, κόστισαν. Και αφού προσπεράσουμε το γεγονός πως οι δύο 30+ γκαρντ Ζήσης και Σπανούλης είχαν ως μπακ απ μόνο τον Σλούκα και αφού αφήσουμε στην άκρη ότι ο Μπουρούσης δεν γέμιζε το μάτι του Αντρέα Τρινκέρι, εστιάζουμε στους φόργουορντ. Τον Καϊμακόγλου «έπρεπε» να τον έχει στην αποστολή, καθώς θα συνυπάρξουν και στην Ούνιξ. Τον Φώτση «έπρεπε» να τον έχει μαζί, καθότι αρχηγός, και ας μην τον υπολόγιζε. Τον Πρίντεζη «έπρεπε» να τον ξεκινάει βασικό στη θέση «4», μια και προέρχεται από δημιουργικές σεζόν με τον Ολυμπιακό. Μα ούτε κι έτσι αν το δει κανείς δεν βγαίνουν οι αριθμοί και δεν ταιριάζουν με ό,τι είδαμε από τον Τρινκέρι. Ο κόουτς κόπηκε στην απλή… εξίσωση των τριών, με λίγα λόγια στα μαθηματικά.
Και ιδού η απόδειξη: Ο παίκτης τον οποίο εμπιστευόταν περισσότερο, ο Πρίντεζης δηλαδή, μέτρησε μ.ό. 12 λεπτά συμμετοχής! Γιατί; Μα, φυσικά, διότι μετά τις ξαφνικές απουσίες των τραυματιών Παπανικολάου και Μαυροκεφαλίδη, ο Φώτσης «έπρεπε» να επιστρατευτεί ακόμη και σε θέση σέντερ, για πρώτη φορά, στα 32 του χρόνια. Τι χρόνο συμμετοχής είχε ο «Μπάτμαν», που… σκούπιζε στα πρώτα έξι (από τα οκτώ) ματς τον πάγκο; Δεκαπέντε λεπτά. Και τα περισσότερα είπαμε. Αναγκαστικά και σε θέση ξένη για εκείνον. Το ένα λάθος λοιπόν του προπονητή, από την προετοιμασία κιόλας, διαδεχόταν το άλλο, με αποτέλεσμα οι παίκτες να χάσουν την μπάλα. Και να μη θέλουν να βλέπουν μπροστά τους τον Ιταλό. Ο Καϊμακόγλου, για να ολοκληρώσουμε την αναφορά στην τριάδα των φόργουορντ, μέτρησε 21 λεπτά συμμετοχής. Τα περισσότερα από τους τρεις. Λογικό. Χρήσιμος παίκτης, μαχητής (ακόμη και με μάσκα) και επαναλαμβάνουμε: σύντομα μαζί με τον Τρινκέρι στην Ούνιξ, όπως και ο ηρωικός Ζήσης, όπως και ο «κομμένος» από τον προπονητή Βουγιούκας, αντί του οποίου προτιμήθηκε ο άπειρος Καββαδάς. Οι επιλογές και τα μπερδέματα έχουν και το τίμημά τους, όταν η συνταγή χαλάει.
