Μεγαλομέτοχος πολυεθνικής που βάρεσε κανόνι αφηγείται την ιστορία του με αφορμή την πώληση του πολυτελούς ΤΤ του.
Με έναν απίθανο τρόπο αποκάλυψε τις αιτίες που τον οδήγησαν σταδιακά στο οικονομικό αδιέξοδο ο ιδιοκτήτης του σπορ διθέσιου αυτοκινήτου μάρκας Audi TT ’00 που πωλείται μέσω αγγελίας σε γνωστή σελίδα στο διαδίκτυο. Προκειμένου να προσεγγίσει αγοραστές για το πολυτελές αυτοκίνητο που τιμάται μόλις 4.999 ευρώ διηγήθηκε απολαυστικά την προσωπική του ιστορία.
Κάποτε υπήρξε μεγαλομέτοχος σε πολυεθνική και τα ευρώ τα γνώριζε μόνο ως χαρτονομίσματα, σαν την… Ντάλια του σίριαλ «Στο παρά πέντε». Σήμερα όμως υπολογίζει ακόμα και το πιο μικρό νόμισμα. Οπως αποκαλύπτει εκεί όπου θα έπρεπε να περιγράψει τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου του, από τότε που η εταιρία βάρεσε κανόνι είδε τη ζωή του να αλλάζει ριζικά:
«…Ξέρεις τι σημαίνει κρίση; Θα σου πω εγώ τι σημαίνει. Εχεις ακούσει αυτό που λένε μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες; Εεε, δες το τώρα και σε ανάλυση. Είχα την τέλεια ζωή… μεγαλομέτοχος σε πολυεθνική-κολοσσό. Δεν ήξερα σε ποια τσέπη είχα περισσότερα λεφτά, από παντού έβγαζα πράσινα, κίτρινα και μοβ χαρτονομίσματα, κάτι καφέ και μπλε σπάνια έβλεπα. Τα δε κέρματα ήταν σκόρπια στα αμάξια μου μέσα, κάτω από πατάκια και καθίσματα… Πήρα τρία σπίτια, ένα καταμαράν, ένα jet ski, τρία αμάξια (κλασική ανωμαλία Ελληνα, μην έχει ο γείτονας καλύτερο και πιο ακριβό αμάξι από εμένα, δεν πάει). Ενα για καθημερινές, ένα για ΣΚ και ένα για βουνό. Εκανα ζωάρα, δεν λέω, με άλλη γυναίκα κοιμόμουνα, με άλλη ξύπναγα, χαμός, κόλαση…
»Ωσπου λοιπόν ένα όμορφο πρωινό βαράει κανόνι ο κολοσσός. Πώς πέσανε οι δίδυμοι πύργοι σε μια στιγμή; Ετσι ακριβώς, σε μια στιγμή. Δεν ξέραμε σε ποιον και πόσα χρωστάγαμε. Πουλήσαμε σχεδόν τα πάντα για να ξεχρεώσουμε και να μην πάμε φυλακή. Εμεινα με ένα σπίτι και δεν μπορώ ούτε την πισίνα να συντηρήσω πλέον. Την έχω κλειστή και γεμίζω την μπανιέρα πού και πού για να παραμυθιάζομαι. Εχω διώξει τον κηπουρό και βλέπω τα δέντρα μου να μεγαλώνουν ανομοιόμορφα. Εδιωξα και την οικιακή βοηθό και την έστειλα πίσω στις Φιλιππίνες, στην οικογένειά της. Εκοψα τα πούρα και τώρα καπνίζω άφιλτρα τσιγάρα. Εκοψα και τα εστιατόρια και το χαβιάρι, και συμβιβάζομαι πλέον με πάστα ελιάς που του μοιάζει λίγο… Εκοψα και τα μπουζούκια και ακούω τώρα τους καλλιτέχνες μόνο στα CD και αυτά αγορασμένα από τους μαύρους. Εκοψα και άλλα, και άλλα πολλά, πούλησα πρόσφατα και την Carrera, γιατί έκαιγε βενζίνη ενώ ήταν και σταματημένη στο πάρκινγκ… Το άλλο το έχεις ακούσει (από τα σαλόνια στα αλώνια;); Ετσι ακριβώς.
»Πάντα θυμάμαι ότι περπάταγα με ψηλά το κεφάλι, καμαρωτός καμαρωτός, τώρα κοιτάω κάτω, μπας και βρω κατά λάθος τίποτα λεφτά. Δεν ντρέπομαι, θα πω και αυτό: Ναι, υπήρξαν στιγμές πρόσφατα που έψαξα τα αμάξια, να βρω από εκείνα που κορόιδευα κάποτε και τα πέταγα από τις τσέπες μου γιατί με βάραιναν. Τα ψιλά, τα κέρματα… Τι σας λέω κι εσάς τώρα, φύγαμε τελείως από το θέμα. Αλλά βλέπεις, δεν έχω ούτε λεφτά για ψυχανάλυση, κάπου έπρεπε να τα πω. Φουουου… μου έφυγε ένα βάρος, ξαλάφρωσα λίγο. Εν πάση περιπτώσει… Αυτό είναι το αμάξι, αυτός είμαι και εγώ…»