Το ανακαινισμένο και ιστορικό Δημοτικό Θέατρο με τη μοναδική σκηνή παραδίδεται σήμερα στο κοινό σε μια λαμπρή τελετή. – Η «Espresso» παρουσιάζει αποκλειστικές φωτογραφίες του ανακαινισμένου Δημοτικού Θεάτρου που παραδίδεται σήμερα στο κοινό.
Επειτα από μακρόχρονη απουσία από τη θεατρική σκηνή του τόπου, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο θεατρικό αρχιτεκτόνημα της νεότερης Ελλάδας ανοίγει ξανά τις πύλες του. Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το οποίο παραπάνω από δεκατέσσερα χρόνια παρέμενε κλειστό, παραδίδεται και πάλι σήμερα στο κοινό, με μια λαμπρή τελετή εγκαινίων, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Η «Espresso» σας δίνει μια πρώτη γεύση από το εσωτερικό του μοναδικής κομψότητας φουαγέ και τον χώρο της ιστορικής σκηνής, με τις πρώτες φωτογραφίες που παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα, λίγες ώρες πριν από την τελετή που επιμελείται ο χορογράφος Φωκάς Ευαγγελινός, ενώ η σκηνογράφος Εύα Νάθενα έχει αναλάβει την εικαστική επιμέλεια και θα ακολουθήσουν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις τριήμερης διάρκειας.
Το έργο της ανακαίνισης στο διαμάντι του Πειραιά είχε αναλάβει η Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού. Το συνολικό κόστος ανήλθε στα 39.000.000 ευρώ και καλύφθηκε από το Γ’ ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ.
Μνημείο
Κατά τη διάρκεια των έργων αποκαλύφθηκε η μοναδική σκηνή του θεάτρου, που κηρύχθηκε διατηρητέα από το υπουργείο Πολιτισμού, ως μνημείο της ιστορίας της τεχνολογίας. Διασώθηκε σχεδόν αλώβητη και αναδύθηκε σε όλο το παλιό της μεγαλείο. Θεωρείται ένα από τα ελάχιστα δείγματα της εποχής στην Ευρώπη, καθώς διασώζονται άλλες δύο παρόμοιες, στην Τσεχία και την Ιταλία. Από τους πρώτους που επισήμαναν την αξία της και που προχώρησε στον σχεδιασμό της σκηνής και των μηχανισμών της ήταν ο σκηνογράφος και αρχιτέκτων θεάτρων Νίκος Πετρόπουλος που διαθέτει μεγάλη πείρα από θεατρικές σκηνές ιστορικών ευρωπαϊκών θεάτρων. Περίτεχνη είναι και η διακόσμησή της που αποκαλύφθηκε κατά τις εργασίες.
Διασώθηκαν η ζωγραφιστή αυλαία της σκηνής και ο διάκοσμος στα στηθαία των θεωρείων, ενώ οι παραστάσεις στην ψευδοροφή της κυρίως αίθουσας με γεωμετρικό και φυτικό διάκοσμο, αν και αλλοιώθηκαν από νεότερες επεμβάσεις, θα είναι ορατές. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Γιάννης Τσαρούχης είχε προσφερθεί να τις ζωγραφίσει πάλι, αλλά η πρότασή του δεν αξιοποιήθηκε από την τότε δημοτική αρχή.
Σώζεται πάντως ο τεράστιος επιβλητικός πολυέλαιος της πλατείας, ο οποίος άναβε παλιά με γκάζι. Κυρίαρχο χρώμα στο θέατρο είναι το βαθύ κόκκινο, ενώ διαθέτει δύο φουαγέ με ισάριθμα καφενεία, 600 καθίσματα, σύγχρονα καμαρίνια με δικό τους κυλικείο, είκοσι τρία θεωρεία, ενώ στον ξύλινο θόλο-μνημείο της οροφής θα λειτουργήσουν μικρό αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη. Από τα είκοσι πέντε καταστήματα, θα διατηρηθούν τέσσερα που θα δοθούν προς εκμετάλλευση.
Γνώρισε μεγάλες στιγμές με όλους τους σημαντικούς θεατράνθρωπους
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ανήκει στα αξιολογότερα μνημεία της δημόσιας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα του 19ου αιώνα. Σχεδιάστηκε από τον Πειραιώτη με υδραίικες ρίζες αρχιτέκτονα Ιωάννη Λαζαρίμο που σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και στο Πολυτεχνείο Βερολίνου και έχει υπογράψει και τους μεγαλοπρεπείς ναούς των Αγίων Κωνσταντίνου και Νικολάου. Χτίστηκε μεταξύ 1884 και 1895, αποπνέει γαλλικό άρωμα και θυμίζει σε πολλά σημεία το περίφημο «Οντεόν» της γαλλικής πρωτεύουσας. Μάλιστα, δανείζεται και κάποια διακοσμητικά στοιχεία από το Εθνικό Θέατρο του Μονάχου. Γνώρισε μέρες δόξας, καθώς από τη σκηνή του παρέλασαν σημαντικοί άνθρωποι του θεάτρου, μεταξύ των οποίων οι Δημήτρης Ροντήρης, Αιμίλιος Βεάκης, Μαρίκα Κοτοπούλη, Αλέξης Σολομός, Κάρολος Κουν, Μάνος Κατράκης, Βασίλης Διαμαντόπουλος και Αλέκος Αλεξανδράκης. Την περίοδο της δικτατορίας φιλοξένησε καλλιστεία και ομαδικούς γάμους, ενώ τα τελευταία χρόνια υποδέχτηκε θιάσους «δευτέρας διαλογής», όπως χαρακτηρίστηκαν.
ΘΑΝΟΣ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ
