Οι γονείς δώρισαν τα όργανα της 23χρονης που έχασε τη ζωή της στο ΚΤΕΛ του θανάτου στα Μάλγαρα.
Με τα μάτια της 23χρονης Ειρήνης Τριανταφύλλου, που βρήκε τον θάνατο στο δυστύχημα των Μαλγάρων, θα βλέπουν από σήμερα ένας 29χρονος από τη Λάρισα και από τη Δευτέρα μία 30χρονη. Η άτυχη φοιτήτρια από το Μεσολόγγι δίνει φως με τον θάνατό της σε δύο νέους ανθρώπους, οι οποίοι πάσχουν από κερατόκωνο, μία σοβαρή ασθένεια του κερατοειδούς που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τύφλωση. Την ίδια ώρα στο Αγρίνιο επικρατούσε θρήνος και σπαραγμός στην κηδεία της 21χρονης Αγγελικής Γρανίτσα, της δεύτερης κοπέλας που βρήκε τον θάνατο στο τραγικό τροχαίο.
Η οικογένεια, μέσω του αδελφού της φοιτήτριας, ήταν εκείνη που εξέφρασε στους γιατρούς την πρόθεση της οικογένειας να δωρίσει τα όργανα της αγαπημένης τους Ειρήνης, από την οποία τελικά ελήφθησαν οι κερατοειδείς. Μιλώντας στην «Espresso» ο διευθυντής της Α’ Οφθαλμολογικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, καθηγητής Παναγιώτης Οικονομίδης, τόνισε ότι θα γίνει μεταμόσχευση κερατοειδούς σε δύο νέους ανθρώπους οι οποίοι είχαν κερατόκωνο, μία πάθηση τους κερατοειδούς που είναι στα τελικά στάδια: «Στο ΑΧΕΠΑ έχουμε τη μοναδική Τράπεζα Οφθαλμών που υπάρχει στην Ελλάδα και έχουμε τη δυνατότητα σε ειδικές συνθήκες να κρατήσουμε τα μοσχεύματα μέχρι και 10 μέρες. Για τον λόγο αυτό μπορούμε να κάνουμε τις μεταμοσχεύσεις όχι άμεσα, όπως γινόταν παλιά, αλλά έχουμε περιθώριο ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος λήπτης. Ο λήπτης, πάντως, δεν χρειάζεται να κάνει προηγουμένως εξετάσεις» τόνισε ο κ. Οικονομίδης, ο οποίος επισήμανε ότι «επειδή στην Ιατρική ένα κι ένα δεν κάνουν πάντα δύο, η μεταμόσχευση έχει συνήθως ποσοστό επιτυχίας 90%».
Σύμφωνα με τον κ. Οικονομίδη, που διευθύνει την Κλινική από την 1η Σεπτεμβρίου του 2011, προχθές έγιναν άλλες δύο μεταμοσχεύσεις κερατοειδούς σε νέους ηλικίας 22 και 21 ετών, με μοσχεύματα που πήραν από έναν 21χρονο ο οποίος έχασε τη ζωή του από ρήξη ανευρύσματος και εγκεφαλική αιμορραγία. Μέσα στο 2013, στην Α’ Οφθαλμολογική Κλινική του ΑΧΕΠΑ έγιναν 70 μεταμοσχεύσεις κερατοειδούς, ενώ το 2012 είχαν γίνει 100. Ο καθηγητής, εξηγώντας τους λόγους της μείωσης των μεταμοσχεύσεων από 100 σε 70, ανέφερε ότι η «ενώ η Εκκλησία τάσσεται υπέρ των μεταμοσχεύσεων, όταν κάνουμε ενημερωτικές εκδηλώσεις για τη δωρεά οργάνων έρχονται άτομα από παραθρησκευτικές οργανώσεις και μοιράζουν φυλλάδια κατά της δωρεάς οργάνων αποτρέποντας τον κόσμο». Ο καθηγητής δεν παρέλειψε να τονίσει ότι το ιατρικό προσωπικό του ΑΧΕΠΑ επιθυμεί να ευαισθητοποιηθούν οι άνθρωποι και να γίνουν δωρητές οργάνων.
Τελευταίο αντίο και στην Αγγελική
Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» στον Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου για να αποχαιρετήσει την άτυχη 21χρονη Αγγελική Γρανίτσα. Η σορός έφτασε στην εκκλησία συνοδεία της Φιλαρμονικής του δήμου που παιάνιζε πένθιμα εμβατήρια. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε παρουσία του μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά σε κλίμα οδύνης, με τραγικές φιγούρες τους γονείς και την αδερφή της Αγγελικής. Στο ίδιο κλίμα οδύνης τελέστηκε προχθές και η κηδεία της Ειρήνης Τριανταφύλλου στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα Μεσολογγίου.
Τα όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα για το χαμογελαστό κορίτσι από το Μεσολόγγι
Ρίγη συγκίνησης προκαλούν τα όσα γράφει στη συγκλονιστική επιστολή της με αφορμή την ‘ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων, στις 15 Οκτωβρίου 2008, η άτυχη Ειρήνη Τριανταφύλλου που έχασε τόσο άδικα τη ζωή της στο δυστύχημα των Μαλγάρων. Τα όνειρα και οι προσδοκίες του χαμογελαστού κοριτσιού από το Μεσολόγγι έμειναν δυστυχώς ανεκπλήρωτα, αφού πέντε χρόνια μετά τη δημοσιοποίηση του άρθρου της το νήμα της ζωής της κόπηκε βίαια.
Στην επιστολή της, που είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα «Αιχμή», ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Ονειρεύομαι “να μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος”, όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ’ αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο. Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ’ αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να “φιλήσω κατουρημένες ποδιές” ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευομένων, γραμματέων και γραμματικών».
Τελειώνοντας σημείωνε: «Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ’ αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου. Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ’ ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας. Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω “τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη”, και όχι να “κρύβω λόγια”.
Ονειρεύομαι μ’ αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω τον δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα. Εχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω – δουλεύω για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Η επανάστασή μου έχει αρχίσει… Την ακούτε;»
ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ