Νέα θεραπευτική προσέγγιση για το μετατραυματικό στρες των ασθενών.
Η ηλεκτροσπασμοθεραπεία, ευρύτερα γνωστή ως θεραπεία του ηλεκτροσόκ, φαίνεται ότι μπορεί να σβήσει τις κακές αναμνήσεις και δημιουργεί αυξημένες ελπίδες στους επιστήμονες για νέα θεραπευτική προσέγγιση της διαταραχής του μετατραυματικού στρες.
Συγκεκριμένα, έρευνα Ολλανδών έδειξε ότι είναι δυνατό να γίνει «ζάπινγκ» σε μερικές αναμνήσεις με τη βοήθεια της αμφιλεγόμενης ψυχιατρικής θεραπείας, που προβλέπει την τοποθέτηση στους κροτάφους των ασθενών ηλεκτροδίων οι οποίοι διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης. Ο δρ Μαριγίν Κρόες του Ινστιτούτου Donders στο Πανεπιστήμιο Nijmegen, που ήταν ο επικεφαλής της σχετικής έρευνας, υποστηρίζει ότι η θεραπεία φαίνεται να διακόπτει τη φυσιολογική διαδικασία αποθήκευσης αναμνήσεων στον εγκέφαλο.
«Οι αναμνήσεις αποθηκεύονται στις συνάψεις μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων» εξηγεί και διευκρινίζει ότι αυτές οι συνάψεις χρειάζονται χρόνο για να μονιμοποιηθούν. «Αν αυτή η διαδικασία διαταραχθεί, τότε χάνεται η σύνδεση μεταξύ των κυττάρων και έτσι χάνεται και η ανάμνηση» καταλήγει.
Η μέθοδος της ηλεκτροσπασμοθεραπείας εξακολουθεί να εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες ως λύση ανάγκης για την αντιμετώπιση της οξείας μορφής κατάθλιψης. Μια από τις πιο γνωστές παρενέργειές της είναι η απώλεια μνήμης, που είναι συνήθως πρόσκαιρη. Ωστόσο μερικοί ασθενείς έχουν παραπονεθεί για σοβαρή και μεγάλης διάρκειας απώλεια μνήμης μετά την ηλεκτροσπασμοθεραπεία.
Με την έρευνά του ο δρ Κρόες θέλησε να διαπιστώσει κατά πόσο αυτή η παρενέργεια μπορεί να περιοριστεί μόνο σε συγκεκριμένες αναμνήσεις.
Παρακολούθησε, λοιπόν, ασθενείς που υποβάλλονταν ήδη σε αυτήν τη θεραπεία επειδή έπασχαν από σοβαρή κατάθλιψη. Στην αρχή της έρευνας οι επιστήμονες τους έδειξαν δύο σετ από κάρτες με εικόνες και τους είπαν μια συγκινητική ιστορία για κάθε σετ. Δύο εβδομάδες μετά πριν από την ηλεκτροσπασμοθεραπεία τους έδειχναν μόνο το ένα σετ από τις κάρτες, ώστε να ενεργοποιηθεί η συγκεκριμένη ανάμνηση. Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα οι ασθενείς δεν θυμόνταν την ιστορία που τους έδειξαν πριν από την θεραπεία. Αντίθετα, η ιστορία που τους είχαν διηγηθεί στην αρχή της έρευνας ήταν ακόμα ζωντανή στο μυαλό τους.
