Θλίψη στην οικογένεια του Ολυμπιακού αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα με τον θάνατο του Σταύρου Νταϊφά, που έφυγε σε ηλικία 87 ετών.
Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς προέδρους της (89χρονης) ιστορίας του Ολυμπιακού. Ο Σταύρος Νταϊφάς, ο αυτοδημιούργητος πλοιοκτήτης που συνέβαλε στην αλματώδη άνοδο της ελληνικής ναυτιλίας κατά τη δεκαετία 1971-1981, δεν βρίσκεται στη ζωή. Απεβίωσε προχθές στο σπίτι του, σε ηλικία 87 ετών.
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στους οικείους του αλλά και μέσα στους κόλπους της «ερυθρόλευκης» οικογένειας. Ηταν άλλωστε ένας από τους πιο επιτυχημένους ηγέτες του Ολυμπιακού και συνέδεσε το όνομά του με σημαντικές στιγμές της ιστορίας του πειραϊκού συλλόγου. Στα τέλη του 1979, όταν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα γύριζε σελίδα και αποκτούσε επαγγελματική διάσταση, ο Μεσσήνιος εφοπλιστής ανέλαβε τα ηνία και μαζί με μια διοικητική ομάδα ισχυρών επιχειρηματιών έφερε ξανά τους Πειραιώτες στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Στην πρώτη του «θητεία» στον προεδρικό θώκο, από το 1979 έως το 1985, πανηγύρισε με την ομάδα τέσσερα συνεχή πρωταθλήματα (1980-1983), ένα Κύπελλο (1981) και ένα Σούπερ Καπ (1980). Επίσης ήταν ο πρόεδρος της ομάδας που κατέκτησε τον τίτλο το 1987, ενώ ενεπλάκη ξανά με τη διοίκηση της πειραϊκής ΠΑΕ λίγα χρόνια αργότερα (από το 1992 έως το 1994), πριν περάσει στην ιδιοκτησία του Σωκράτη Κόκκαλη.
Ο μύθος με το τάβλι
Ο αστικός μύθος ήθελε τον Σταύρο Νταϊφά και τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να παίζουν σε μια παρτίδα… τάβλι τη συμμετοχή τους σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Οι δυο τους υπήρξαν φίλοι και κουμπάροι, συνήθιζαν να παίζουν τάβλι, όμως δεν προέκυψε τόσο απλά η ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο.
Οταν η Πολιτεία αποφάσισε να κάνει το ποδόσφαιρο επαγγελματικό, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Σταύρος Νταϊφάς εξέφρασε ενδιαφέρον και ηγήθηκε μιας ομάδας εφοπλιστών, η οποία απέκτησε (έναντι 110.000.000 δραχμών) το πακέτο των μετοχών του Ολυμπιακού. Ως πρόεδρος υπήρξε πάντα μαχητικός για τα συμφέροντα της ομάδας και δεν δίστασε να συγκρουστεί ακόμη και με τον φίλο του στην περίπτωση της ελληνοποίησης του Χουάν Ραμόν Ρότσα καταθέτοντας ένσταση πλαστοπροσωπίας πριν από ντέρμπι «αιωνίων» στο Καραϊσκάκη.
«Ο Σταύρος Νταϊφάς μου έμαθε κάτι πολύ σημαντικό. Κάτι που έκανε εκείνος όταν ήταν πρόεδρος του Ολυμπιακού μας. Χωρίς να έχει κανένα άλλο συμφέρον, παρά μόνο από αγνή αγάπη για τον σύλλογο και για να υπερασπιστεί το δίκαιο και τα συμφέροντα του Ολυμπιακού, ήταν ικανός να σταθεί μόνος, αντιμέτωπος με όλους, αδιαφορώντας για το προσωπικό κόστος. Και αυτό είναι ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ» τόνισε χαρακτηριστικά -μεταξύ άλλων- ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο μήνυμα που έστειλε για τον χαμό του «ερυθρόλευκου» ηγέτη, τον οποίο εξάλλου έζησε από κοντά από τα παιδικά του χρόνια, όταν ο πατέρας του, που ήταν μέλος της τότε διοίκησης, τον είχε μαζί του στο γήπεδο.
Το τελευταίο «αντίο» στον σπουδαίο παράγοντα της «ερυθρόλευκης» οικογένειας -αξίζει να σημειωθεί ότι βρισκόταν σχεδόν πάντα τα μεσημέρια στο αγαπημένο του στέκι, τη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά- θα δοθεί αύριο το μεσημέρι στην εκκλησία της Παναγίτσας, στο Παλαιό Φάληρο. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του εξέφρασαν πολλοί γνωστοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου.
Μίτσελ: Καταιγιστικός ο Αστέρας στο παιχνίδι του
«Είναι ένα παιχνίδι που θα μας δυσκολέψει» υποστήριξε ο Μίτσελ για τη σημερινή (19.30, NS3) αναμέτρηση της Τρίπολης. Ο «ερυθρόλευκος» τεχνικός μιλώντας στο συνδρομητικό κανάλι χαρακτήρισε τον Αστέρα «μια επιθετική και καταιγιστική ομάδα στο παιχνίδι της».
Η αποστολή των πρωταθλητών αναχωρεί σήμερα το πρωί για την πρωτεύουσα της Αρκαδίας χωρίς τους Φουστέρ και Πέρες. Ο Μίτσελ επέλεξε να τους ξεκουράσει, ενώ φυσικά δεν υπολογίζει ακόμη τους Ιμπαγάσα, Σαβιόλα και Σιόβα που συνεχίζουν τα προγράμματά τους στου Ρέντη. Ο Ισπανός κόουτς παραδέχτηκε ότι θα διατηρήσει κάτω από τα γκολπόστ τον Μέγερι. «Δεν πρέπει να τιμούμε μόνο την καλή δουλειά που έχει κάνει ο Ρομπέρτο, αλλά και του Μέγερι επίσης» υπογράμμισε χαρακτηριστικά, ενώ αναφέρθηκε και στην απώλεια του Σταύρου Νταϊφά λέγοντας: «Συμφωνώ πως ο Ολυμπιακός αποτελεί μια ιδέα. Και όχι μόνο μια ιδέα, αλλά και μια οικογένεια. Γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε λυπημένοι που πλέον ο παππούς της οικογένειας αυτής δεν είναι πια μαζί μας».
