Η μοναδική σχέση που έχει αναπτύξει εδώ και χρόνια με τα υπερήφανα αυτά ζώα ο Νίκος Αναγνωσταράς, που, όπως λέει, τον ηρεμούν.
Μοιάζει με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, μόνο που εκείνος δεν είναι ηθοποιός και τον ρόλο του ανθρώπου που τιθασεύει τους φόβους των πιο περήφανων ζώων τον υποδύεται στην πραγματική του ζωή από μικρό παιδί. Ο Νίκος Αναγνωσταράς είναι ένας από τους μεγαλύτερους γητευτές αλόγων στον κόσμο. Ο ίδιος έμαθε από μικρός ότι την καλύτερη επικοινωνία με ένα πλάσμα μπορεί να την αποκτήσει κανείς μόνο μέσα από μια σχέση στοργής και εμπιστοσύνης. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας ο Ελληνας γητευτής έχει δημιουργήσει τον τελευταίο χρόνο ένα μικρό σαλέ, όπου… κρύβεται από τη ρουτίνα της καθημερινότητας συντροφιά με τα άλογα και τα πόνυ του.
«Εδώ ηρεμώ! Τα άλογα αντιλαμβάνονται τα πάντα. Ολα τα συναισθήματα. Είναι μοναδική εμπειρία να ζεις κοντά τους» λέει ο κύριος Αναγνωσταράς και μας αποκαλύπτει πως ήταν αυτός που ίδρυσε τον Ιππικό Ομιλο Εκάλης, έφερε στην Ελλάδα το Polo, ενώ δημιούργησε και τον ιππικό όμιλο στο Κορωπί: «Δυστυχώς, στη χώρα μας η ιππασία είναι πολύ πίσω. Ασχολούνται μόνο γόνοι πλούσιων οικογενειών. Το Polo δεν κατάφερε να διατηρηθεί. Εγώ δεν ζούσα εδώ. Η βάση μου ήταν στην Αμερική, όπου δούλευα, και στη Γαλλία, όπου διατηρούσα το ιπποφορβείο μου».
Αν και χαμηλών τόνων, ο κύριος Αναγνωσταράς είναι ένας γνήσιος bon viveur που παρά το γεγονός ότι έχει συναναστραφεί με μερικούς από τους πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, του αρέσει να ζει απλά. «Ξεκίνησα ιππασία όχι για να γίνω αθλητής, αλλά από την αγάπη μου για τα άλογα, που μου τη μετέφερε η γιαγιά μου, η οποία ζούσε σε ένα μικρό χωριό κάτω από τον Ταύγετο» εξηγεί ο κύριος Αναγνωσταράς, ενώ μας ξεναγεί στους χώρους του μικρού σαλέ στη Βαρυμπόμπη. «Εδώ είναι οι μινιατούρες μου. Τα πόνυ μου. Υπέροχα πλάσματα» λέει κι ενώ τα φωνάζει, μαζεύονται γύρω του για να τα χαϊδέψει: «Τα πόνυ μπορούν να γίνουν η καλύτερη συντροφιά για ένα παιδί».
Με τους ανθρώπους δυσκολεύεται περισσότερο στην επικοινωνία. Αλλωστε είναι συνήθως εκείνοι που περιχαρακώνονται, που γίνονται «στρείδια» δίπλα στους άλλους, είναι αυτοί που νομίζουν ότι απειλούνται όταν καμιά φορά το μόνο που θέλεις να τους δώσεις είναι αγάπη. Τα άλογα όμως τη δέχονται την αγάπη, δεν την αμφισβητούν, την παίρνουν και την εκτιμούν τόσο που αποφασίζουν τελικά να σου υποταχθούν και να κάνουν μαζί σου τα πιο όμορφα πράγματα! «Μόνο όταν τα πληγώσεις φοβούνται πολύ κι επειδή δεν μπορούν να σου μιλήσουν, δείχνουν με το σώμα τους τον τρόμο τους με τις κινήσεις και τα χλιμιντρίσματά τους. Επίσης διαθέτουν φοβερό ένστικτο. Αν κάποιος δεν τους αρέσει, βάζουν τα αυτιά τους προς τα πίσω και γυρίζουν τα μάτια τους» περιγράφει ο κύριος Αναγνωσταράς.
Ενώ περνάμε έξω από τον χώρο που κοιμούνται τα άλογα, αυτά βγάζουν σαν περίεργοι γείτονες το πανέμορφο κεφάλι τους έξω από την πόρτα. «Ο Παπιγιόν είναι πολύ γλυκός. Εχουμε πολύ καλή σχέση. Εχει τύχει να πάρω στα χέρια μου άλογα που δεν μπορούσε να τα ιππεύσει κανείς και σιγά-σιγά τα έκανα να με δεχτούν. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ζητάμε υποταγή. Είμαι κατά της βίας. Τα άλογα γνωρίζουν αν τα αγαπάς. Μόνο αν κερδίσεις την αγάπη τους μπορείς να τα κάνεις δικά σου» τονίζει ο κύριος Αναγνωσταράς, ενώ ιππεύει τον Πάπι. «Εχω πάρει μέρος σε περισσότερους από χίλιους αγώνες και στους περισσότερους έχω βραβευτεί. Ποτέ δεν με ενδιέφερε ο τίτλος του πρωταθλητή. Ιππεύω από τη λατρεία που έχω σε αυτά τα πλάσματα. Να φανταστείτε, πήγα ένα εξάμηνο σε πανεπιστήμιο στην Αμερική προκειμένου να αποκτήσω γνώσεις κτηνιατρικής για τα άλογα. Τελικά όχι μόνο μου χρησίμευσαν, αλλά κατάφερα να σώσω και αρκετά άλογα».
Ευγένεια
Ενας ψίθυρος, μια λέξη με κατευναστική χροιά, χωρίς απότομες κινήσεις και φωνές, μπορεί να κάνει ένα άλογο να αλλάξει εντελώς συμπεριφορά. Θεωρητικά είναι αυτός που τα μαθαίνει, αλλά στην πραγματικότητα, εξομολογείται, είναι αυτά που του εμπνέουν την ευγένεια, τη χάρη και την αρχοντιά. Γι’ αυτό και στη σύγχρονη εποχή οι γητευτές δεν αναλαμβάνουν μόνο να δαμάζουν άγρια άλογα, αλλά και να θεραπεύουν άλογα με προβλήματα συμπεριφοράς, επιθετικότητας, νευρικότητας ή αυτά που έχουν μειωμένη αθλητική απόδοση: «Ξέρετε αρκετοί αθλητές είναι βίαιοι με τα άλογα. Τα κακοποιούν προκειμένου να αποδώσουν καλύτερα. Το μυστικό όμως είναι να μάθει το άλογο πως είστε ομάδα και πως αγωνίζεστε μαζί».
Ο κύριος Αναγνωσταράς εργαζόταν ως μηχανολόγος σε μεγάλες εταιρείες στο εξωτερικό: «Εχω δουλέψει για τεράστια έργα. Αυτή ήταν η κύρια δουλειά μου. Το ιπποφορβείο μου στη Γαλλία το είχα απλώς για να εκτρέφω καλά άλογα και να τα δίνω σε ανθρώπους που τα αγαπάνε, πάνω από όλα». Η μεγαλύτερη αγάπη του κυρίου Αναγνωσταρά ήταν ένα εξαιρετικό μαύρο άλογο που τελικά το έχασε πριν από περίπου ένα χρόνο: «Ηταν υπέροχος. Τον είχα στη Γαλλία, στον πύργο όπου ζούσα. Οταν έφυγε από τη ζωή, δεν είχα κέφι για τίποτα. Είναι απίστευτο πόσο μπορεί να δεθεί ένας άνθρωπος με αυτά τα ζωντανά».
Οι γητευτές είναι άνθρωποι με ιδιαίτερη ευαισθησία στο να κατανοούν τη γλώσσα του σώματος και να επικοινωνούν. Ο Μέγας Αλέξανδρος πιστεύεται ότι είχε το χάρισμα να γητεύει τα άλογά του. Μάλιστα κατάφερε να δαμάσει τον ατίθασο Βουκεφάλα! Τα άλογα, λέει ο «δικός μας» γητευτής, είναι πολύ έξυπνα και μαθαίνουν γρήγορα. Αυτό άλλωστε φαίνεται και στις κινηματογραφικές ταινίες.
Αυτό τον καιρό ο κύριος Αναγνωσταράς μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνας και το Πόρτο Χέλι. Αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα άλογα. «Ηρθε η ώρα να ξεκουραστώ. Δημιούργησα αυτό τον χώρο εδώ για να είμαι κοντά στα άλογα και σκέφτομαι να επαναλειτουργήσω τον ιππικό όμιλο που είχα στο Κορωπί» λέει και συμπληρώνει: «Προς το παρόν εδώ μπορούν να έρχονται παιδιά να χαζέψουν και να ιππεύσουν τα πόνυ χωρίς να πληρώσουν κάτι. Ο κόσμος δεν έχει χρήματα για τα βασικά, καταλαβαίνω πως δεν μπορεί να διαθέσει έστω και 5 ευρώ για ιππασία. Πάντως πολύ σύντομα θα λειτουργήσει και ο ιππικός όμιλος στο Κορωπί για όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την ιππασία και τα άλογα».
Ασπίδα της ψυχής ένα χάδι στη χαίτη
Πολλές μελέτες έχουν δείξει πως η συναναστροφή με τα άλογα μπορεί να γίνει βάλσαμο για την ψυχική υγεία των ανθρώπων, καθώς βοηθάνε στην ηρεμία του νου και της ψυχής. «Ιππεύοντας κανείς μπορεί να χαλαρώσει, να έρθει σε επαφή με αυτά τα υπέροχα πλάσματα και να ξεφύγει το μυαλό του» λέει ο κύριος Αναγνωσταράς και προσθέτει: «Ακόμη και ένα χάδι στη χαίτη του αλόγου μπορεί να πάρει την αρνητική ενέργεια από πάνω μας».