Από μικρή θυμάμαι κάθε απόγευμα Κυριακής την ατμόσφαιρα να «βαραίνει».
«Ποιος πάει τώρα αύριο σχολείο;», έλεγαν οι μικροί. «Ποιος πάει τώρα αύριο για δουλειά;» έλεγαν οι μεγάλοι. Και περνώντας τα χρόνια, η διάθεση παρατηρώ πως παρέμεινε ίδια απέναντι στην Δευτέρα, με τη μόνη διαφορά να την αντιπαθούν και να το εκφράζουν στα social media.
Είναι το ξεκίνημα της νέας εβδομάδας που δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει, που κάνει τη Δευτέρα αντιπαθητική; Είναι η γλυκιά τεμπελιά του σαββατοκύριακου που αγαπάμε όλοι και παραδινόμαστε ολόψυχα; Είναι αυτές οι δίαιτες που υποσχόμαστε πάντα στον εαυτό μας ότι τις ξεκινάμε Δευτέρα ή απλά μας αρέσει να γκρινιάζουμε, γιατί έτσι μάθαμε από μικροί κάθε απόγευμα Κυριακής;
Τις Δευτέρες τις αγαπούσα από παιδί. Το ίδιο μου συμβαίνει ακόμα. Κάθε πρωινό της Δευτέρας, νιώθω ότι ξεκινάω από την αρχή, γεμίζω ενέργεια, δύναμη, θάρρος και φοράω το πιο ζωηρό χαμόγελό μου. Τις περισσότερες φορές φοράω αντίστοιχα ζωηρά χρώματα και μετατρέπω τη Δευτέρα σε γιορτή, όπως θα έπρεπε να γιορτάζουμε κάθε νέα αρχή.
Χρωματιστή και όμορφη Δευτέρα! Καλή και δημιουργική εβδομάδα σε όλους! Η Δευτέρα είναι μια καλή μας φίλη που λέει «πάμε ξανά παιδιά»…
