Ο αδελφός του καθηγητή (που ανοίγει το σπίτι για τα 16 χρόνια εξαφάνισης) μιλάει στην «Espresso»
Οταν ο Δημήτρης Λιαντίνης εξαφανίστηκε στον Ταΰγετο, δεκάδες σενάρια γράφονταν επί χρόνια ολόκληρα για το θρίλερ της μυστηριώδους απόφασής του. Κάποιοι είπαν πως έφυγε, πως αποθεώθηκε, πως πέρασε σε μια άλλη διάσταση. Αλλοι, πως τον είχαν δει ζωντανό στους Δελφούς. Ελάχιστοι παρατήρησαν ότι η ημερομηνία εξαφάνισής του δεν ήταν τυχαία. Ηταν 56 ετών και ο διακεκριμένος καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είχε τα χρόνια του Εμπεδοκλή όταν πέθανε και είχε ζήσει όπως κι εκείνος 14 Ολυμπιάδες. Οπως και να έχει πάντως, η αλήθεια είναι πως ο καθηγητής Λιαντίνης έζησε εν θανάτω μέσα στο φιλοσοφικό του σύμπαν. Και πεθαίνοντας, θα ζει για πάντα.
Σήμερα, 16 ολόκληρα χρόνια από εκείνο το πρωινό της 1ης Ιουνίου του 1998 που ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», ο αδελφός του Γιώργος Νικολακάκος μιλά στην «Espresso» για τον άνθρωπο που συγκλόνισε με την υπόθεσή του το πανελλήνιο. Αφορμή για τη συνέντευξη στάθηκε το γεγονός ότι σήμερα ανοίγει το πατρικό σπίτι τους στο χωριό Λιαντίνα στη Λακωνία προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του αδελφού του.
Τι έγραφε
«Ο Δημήτρης στο τελευταίο βιβλίο του, στο “Γκέμμα”, έγραφε: “Ελληνας θα ειπεί όσο ζεις να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύονται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε”. Ετσι λοιπόν και φέτος, με αφορμή τη συμπλήρωση 16 ετών από την εξαφάνισή του και τον αυτοθέλητο θάνατό του, το σπίτι μας θα είναι όλη τη μέρα ανοιχτό για να υποδεχτεί τους φίλους του. Να ανταμώσουμε και να πιούμε ένα κρασί στη μνήμη του» λέει ο κ. Νικολακάκος και προσθέτει:
«Είναι επιθυμία όλων μας να αφιερώσουμε αυτή την ημέρα στον Δημήτρη Νικολακάκο ή Λιαντίνη, όπως είναι γνωστός. Ακόμη και άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν, αλλά έμαθαν γι’ αυτόν μέσα από την ιστορία του, έρχονται για να δουν το σπίτι, το δωμάτιο όπου μεγάλωσε, τον τόπο που αγαπούσε». Τι ήταν αυτό όμως που τελικά οδήγησε τον Δημήτρη Λιαντίνη στον θάνατο; Οπως μας αποκάλυψε ο αδελφός του, «αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι είχε προβλέψει ότι θα έρθει η στιγμή που η Πολιτεία θα τρώει τις σάρκες των νέων. Και αυτό δεν το ήθελε. Δεν το άντεχε. Είχε αφιερώσει τη ζωή του στους νέους» λέει και συνεχίζει: «Ετσι θέλησε να φύγει από τη ζωή για να μη ζήσει αυτή τη θλιβερή κατάσταση. Αλλωστε αυτό το ανέφερε και στο γράμμα που άφησε στην κόρη του Διοτίμα».
«Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα και τίμια, όπως σε δίδαξα. Να θυμάσαι ότι έρχονται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού. Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχονται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ενα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι΄ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει» έγραφε -μεταξύ άλλων- στη μοναχοκόρη του.
Το γράμμα στην κόρη του όπου έλεγε «να αφανισθεί αυτοθέλητα»
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Λιαντίνης ήταν πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Αλλαξε το επώνυμό του που ήταν Νικολακάκος, προκειμένου να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας. Ηταν συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Επίσης απέδωσε στην ελληνική το «Ιδε ο Ανθρωπος» του Νίτσε. Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικολίτσα Γεωργοπούλου. Από τον γάμο τους απέκτησαν μία κόρη, τη Διοτίμα. Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη και έτυχε ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ.
Τον Ιούλιο του 2005 ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολακάκος οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μια σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο πατέρας της.
Ερωτήματα
Οπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα βήμα μια ολόκληρη ζωή. Μετά την ανεύρεση του σκελετού έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις που κατέληξαν με απόλυτη βεβαιότητα στο πόρισμα ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης. Ομως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν βρέθηκε στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Αγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν, αν βρεθούν τα οστά του να μείνουν στον Ταΰγετο, τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχριών Κορινθίας.
Γιούλη Σταρίδα
