Τα σκοτεινά μυστικά των Ρόλινγκ Στόουνς μέσα από την ταινία «Crossfire Hurricane».
Κάποιοι το έχουν χαρακτηρίσει ημερολόγιο, άλλοι κάνουν λόγο για ντοκιμαντέρ, ενώ κάποιοι άλλοι για εορταστική κινηματογραφική ταινία. Στην πραγματικότητα όμως το «Crossfire Hurricane» είναι τίποτα ή και όλα αυτά μαζί. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα συμπυκνωμένο αφιέρωμα στο τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας της ροκ μουσικής, που λέγεται Ρόλινγκ Στόουνς. Μια ταινία που γεννήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση των πενήντα χρόνων από την ίδρυση του συγκροτήματος και η οποία ήρθε να παρουσιάσει όλα τα μυστικά του. Φαίνεται ότι η χρυσή επέτειος της μπάντας, που εορτάστηκε με την κυκλοφορία μιας ανθολογίας, δεν θα μπορούσε να μη συνοδευτεί και με μία κινηματογραφική ταινία.
Η ταινία, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο στο Λονδίνο, ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Με σκηνοθέτη τον Μπρετ Μόργκεν και παραγωγό τον ίδιο τον Μικ Τζάγκερ, το «Crossfire Hurricane» αποτελεί την «επίσημη ιστορία» του συγκροτήματος. Ολοι οι «γερόλυκοι της ροκ» περνάνε μπροστά από την κάμερα και εξομολογούνται με το χέρι στην καρδιά. «Θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει όπως οι Μπιτλς και να είχαμε γυρίσει μία ολόκληρη τηλεοπτική σειρά-αφιέρωμα» είπε ο Μόργκεν, ο οποίος είναι γνωστός λάτρης της ροκ μουσικής. «Ο Μικ Τζάγκερ όμως σκέφτηκε αμέσως ένα διαφορετικό έργο, λιγότερο ορθόδοξο, όχι ένα ντοκιμαντέρ, αλλά έναν εορτασμό ή μία ταινία αναμνήσεων. Μου άρεσε και μένα η ιδέα να διηγηθώ τους Στόουνς με διαφορετικό τρόπο και εύχομαι να τα κατάφερα».
Η διαφορετικότητα έγκειται πρώτα απ’ όλα στο ιδιαίτερο σκηνοθετικό στιλ του Μόργκεν, ο οποίος έχει σκηνοθετήσει και το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Κερτ Κομπέιν των Nirvana και έχει αποσπάσει υποψηφιότητα για Οσκαρ για το ντοκιμαντέρ «On the Ropes». «Τα πρώτα δεκαπέντε λεπτά της ταινίας θυμίζουν περισσότερο πειραματικό κινηματογράφο παρά ροκ ντοκιμαντέρ», υπογράμμισε ο ίδιος.
Μάλιστα, ο Τζάγκερ και ο σκηνοθέτης επέλεξαν να μην αναφερθούν αναλυτικά και στα πενήντα χρόνια ιστορίας της μπάντας, αλλά να επικεντρωθούν στα χρόνια μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και να περιγράψουν εν συντομία τα τελευταία τριάντα. «Ηταν αδύνατο να διηγηθούμε τα πάντα μέσα σε δύο ώρες. Θα ήταν όλα πολύ συμπυκνωμένα και υπερβολικά γρήγορα δοσμένα. Επιλέξαμε λοιπόν να εξιστορήσουμε με μεγάλη λεπτομέρεια τα πρώτα είκοσι χρόνια, γιατί είναι αυτά στα οποία οι Στόουνς, με απίστευτη αθωότητα, έγιναν αυτό που είναι. Εχουμε επικεντρωθεί ιδιαίτερα στην περίοδο που εκτείνεται από τη σύλληψη του Τζάγκερ και του Ρίτσαρντς το 1967, τότε που μετατρέπονται κυριολεκτικά σε “κακά παιδιά”, μέχρι το 1977, όταν ο Κιθ συλλαμβάνεται στον Καναδά και το συγκρότημα κινδυνεύει να διαλυθεί. Είναι η καθοριστική στιγμή που αποφασίζει τελικά να ακολουθήσει τον δρόμο της απεξάρτησης και έτσι ξεκινάει για όλους τους μια νέα καριέρα».
Οι ουσίες, το αλκοόλ, οι συναυλίες και οι συλλήψεις
Οι πρώτες κριτικές κάνουν λόγο για μια όμορφη ταινία, καλά δομημένη, γεμάτη μουσική, με ιδιαίτερα στιγμιότυπα από το προσωπικό αρχείο των καλλιτεχνών, κάποια γνωστά και άλλα ανέκδοτα, και πάνω από όλα με τις εξομολογήσεις του Μικ Τζάγκερ, του Κιθ Ρίτσαρντς, του Τσάρλι Γουάτς, του Ρον Γουντ, αλλά και του Μπιλ Γουάιμαν και του Μικ Τέιλορ, που ακροβατούν ανάμεσα στα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τις ακρότητες, τους θαυμαστές, τις συναυλίες, τις συλλήψεις… Τους πλαισιώνει φυσικά ένα συνονθύλευμα από ήχους, χρώματα και συναισθήματα του κόσμου της ροκ εν ρολ. «Γνώριζα τους Ρόλινγκ Στόουνς, αλλά δεν είχα δει ποτέ την ιστορία τους όλη μαζί», σχολίασε ο Μόργκεν. «Για μένα ήταν μία πραγματική αποκάλυψη. Ιδιαίτερα η απίστευτη σχέση ανάμεσα στον Μικ και τον Κιθ, που γνωρίζουν να λειτουργούν συμπληρωματικά και να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό ο ένας του άλλου, παρά το γεγονός ότι μοιάζουν πάντα να βρίσκονται λίγο πριν την έκρηξη».
Οπως τονίζει ο Μόργκεν, το «Crossfire Hurricane» (τίτλος δανεισμένος από τον πρώτο στίχο της μεγάλης επιτυχίας του συγκροτήματος, «Jumpin’ Jack Flash») είναι μία ευκαιρία να καταλάβουν οι απανταχού φαν της μπάντας γιατί οι Ρόλινγκ Στόουνς υπήρξαν και παραμένουν μεγάλοι και, κυρίως, πώς κατάφεραν να επιβιώσουν από το ντελίριο των δεκαετιών του ’60 και του ’70 και να φτάσουν μέχρι σήμερα με την πραγματικά αμίμητη ενέργειά τους.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ