Πάρτι στην καρδιά της Αθήνας με πάνω από 2.000 ανήλικους εκτός ελέγχου!
Ξημερώματα 25ης Μαρτίου εκατοντάδες αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα σε ένα δρομάκι του Βοτανικού, που συνήθως δεν έχει τόσο ζωή και το μόνο που βλέπει κανείς είναι φορτηγά ή λεωφορεία τις ώρες αιχμής. Η καθαρά βιομηχανική περιοχή αποτελεί έδρα για εταιρίες μεταφοράς και εργοστάσια εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Το ρολόι δείχνει 2.30 (μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης) και οι security των γύρω κτιρίων αναγκάζονται να φυλάνε τις εισόδους από όσους προσπαθούν να στριμώξουν όπως όπως τα οχήματά τους. Κάποιοι από αυτούς, ανυπομονώντας να τρέξουν στο πάρτι (αιτία της ασυνήθιστης κοσμοσυρροής), τα παρατούν σχεδόν καταμεσής του στενού δρόμου και γίνονται καπνός! Ενας δυνατός, μπάσος ήχος κατευθύνει τα μπουλούκια… ανηλίκων και 25άρηδων στο βάθος της σχεδόν απροσπέλαστης από τον συνωστισμό οδού Ορφέως. Χιλιάδες άτομα με κουτάκια μπίρα και μπουκάλια με χύμα κρασί στα χέρια προσπαθούν (σαν τρελοί) να πλησιάσουν την «πύλη» μιας παλιάς αποθήκης και να μπουν στο πάρτι.
Για… εκδηλώσεις
Με αρκετό σπρώξιμο και… ιώβεια υπομονή έφτανε κανείς στην αυλόπορτα του οικοπέδου που φιλοξενεί έναν αρκετά πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα συναυλιακό χώρο. Η αποθήκη λειτουργεί εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο στην καρδιά της Αθήνας και διατίθεται προς ενοικίαση -σύμφωνα με τους διαχειριστές της- για κάθε είδους μουσικής ή κοινωνικής εκδήλωσης.
Οι τοίχοι δονούνται στους φρενήρεις ρυθμούς της ηλεκτρονικής μουσικής! Τρεις νεαροί βρίσκονται στην είσοδο και προσπαθούν -σε ρόλο τροχονόμου- να ρυθμίσουν την κίνηση των πελατών, που διαρκώς πληθαίνουν. Η είσοδος στο πάρτι είναι ελεύθερη. Η έξοδος, δύσκολη. Οση προσπάθεια καταβάλλουν αυτοί που εισέρχονται στον χώρο άλλη τόση χρειάζονται αυτοί που προσπαθούν να βγουν. Ξαφνικά ένας από τους τρεις άντρες φωνάζει έντονα στο πλήθος να ανοίξει χώρο, ώστε να μπορέσει να βγει -υποβασταζόμενη από τους φίλους της- μια κοπέλα σε ημιλιπόθυμη κατάσταση!
Προχωρώντας στο εσωτερικό της παλιάς αποθήκης συναντάς έναν πάγκο απ’ όπου μπορείς να προμηθευτείς μικρά κίτρινα χαρτάκια σημειώσεων ως «μάρκες» για την αγορά μπίρας ή ποτού. Λίγα μέτρα απέναντι βρίσκεται ένας δεύτερος αυτοσχέδιος ξύλινος πάγκος, κάτι σαν… μπαρ. Το αλκοόλ ρέει άφθονο για όλες τις ηλικίες.
Ανάμεσα στο πλήθος έχουν καταφέρει να τρυπώσουν -εκμεταλλευόμενοι προφανώς την πολυκοσμία- και πάρα πολλοί ανήλικοι που πιθανότατα το πρωί θα έπρεπε να συμμετάσχουν στην παρέλαση με το σχολείο τους!
Ενα αγόρι φωνάζει στην παρέα του αν θα πιουν «κάνα ουίσκι» ή θα πρέπει να ψάξουν κάποιον να τους δώσει κανένα «μαύρο»! Οι περισσότεροι είναι εφοδιασμένοι με τσάντες πλάτης (σαν αυτές που χρησιμοποιεί ο Βαρουφάκης), ώστε να… περάσουν τις μπίρες που έχουν φέρει από το σπίτι. Αλλοι έχουν μέχρι και ειδικά εξαρτήματα (!) για να… τρίβουν την κάνναβη που κουβάλησαν μέσα στον καπνό.
Ο χώρος μυρίζει έντονα «λιβάνι» και οι περισσότεροι τηρούν το σλόγκαν «ό,τι μυρίζει γυρίζει» και μοιράζονται τα τσιγαριλίκια ακόμα και σε παρέες που θύμιζαν πενθήμερη εκδρομή λυκείου! Κάποιοι έχουν τα γυαλιά ηλίου πάνω στο κεφάλι (βραδιάτικα!), καθώς είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν ζωντανό το γλέντι μέχρι πρωίας.
Δεν πέφτει καρφίτσα. Τα περίπου 900 τετραγωνικά της παλιάς αποθήκης δεν αρκούν για τα περισσότερα από 2.000 άτομα που βρίσκονται στριμωγμένα στο εσωτερικό της.
Προφανώς δεν αρκούν ούτε και οι υποδομές της, όπως οι έξοδοι κινδύνου ή οι τουαλέτες, που δεν έχουν σχεδιαστεί για να φιλοξενούν τόσο πολύ κόσμο. Το μαύρο που κυριαρχεί στον χώρο «σπάει» από φωτεινά σύμβολα πυρηνικής ενέργειας που βρίσκονται περιμετρικά, σε κόκκινο και πράσινο χρώμα.
Τα δόντια και τα μάτια «αστράφτουν» υπό το φως των κρεμασμένων από το το ταβάνι φωτιστικών τύπου Black Light. Στο βάθος κυριαρχεί μια σκηνή με τον dj και μια μεγάλη οθόνη προτζέκτορα.
«Χαμένα» βλέμματα
Η μουσική είναι εκκωφαντική και εκατοντάδες ακολουθούν τον ρυθμό της με το βλέμμα «χαμένο». Μια παρέα κοριτσιών κοντά στα 20 προσπαθεί να στρίψει ένα τσιγάρο λίγο μεγαλύτερο από τα… συνηθισμένα. Τα καταφέρνουν, το ανάβουν και αρχίζουν να το μοιράζονται. Δίπλα τους πέντε αγόρια που είναι δεν έχουν κλείσει καν τα 18 με γουρλωμένα μάτια παρακολουθούν την κατάσταση που έχει αρχίσει να ξεφεύγει. Αρκετοί αποχωρούν σε τραγική κατάσταση.
Αλλοι, εξαντλημένοι από τις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ που έχουν καταναλώσει, ψάχνουν απεγνωσμένοι και ζαλισμένοι, με εμφανή τάση για εμετό, να εντοπίσουν τις τουαλέτες. Η επιθυμία τους φαντάζει ακατόρθωτη με τόσο κόσμο. Πέφτουν κάτω και «ξαλαφρώνουν» επιτόπου! Απίστευτες εικόνες…
Η ώρα περνάει και πάνω που πιστεύεις ότι το πλήθος αρχίζει να «σπάει» και η παλαιά αποθήκη αρχίζει να αραιώνει, νέα γκρουπ νεαρών, αποφασισμένων να μπουν μέσα πάση θυσία, κάνουν την εμφάνισή τους. Οι «τροχονόμοι» της εισόδου αναγκάζονται εκνευρισμένοι να σκαρφαλώσουν στα κάγκελα της μάντρας για να… οργανώσουν τη μαζική είσοδο των καινούργιων.
Το άγνωστο και το παράνομο παραμένει μεγάλος πειρασμός για αρκετούς ανηλίκους που προσπαθούν να εισβάλουν ακόμα στον συναυλιακό χώρο. Προφανώς ακολουθώντας τον αφορισμό του Ιρλανδού συγγραφέα Οσκαρ Γουάιλντ, που λέει ότι «ο καλύτερος τρόπος ν’ αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό είναι να υποκύπτεις σ’ αυτόν».
Για να παραμείνει κάποιος στο πάρτι θέλει γερό στομάχι. Μια τελευταία μάχη για να καταφέρεις να εξέλθεις από την παλιά αποθήκη. Η οδός Ορφέως παραμένει κατάμεστη. Οσοι δεν άντεχαν την αποπνικτική ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του χώρου συνεχίζουν το ξέφρενο πάρτι στη μέση του δρόμου. Και οι γύρω μαντρότοιχοι των γειτονικών κτιρίων έχουν μετατραπεί σε δημόσια ουρητήρια.
«Παιδιά της γενιάς των ντραγκιών»
Ενδεικτικά της κατάστασης που επικράτησε είναι και κάποια σχόλια ατόμων που συμμετείχαν στο πάρτι στη σελίδα του facebook που φιλοξενούσε την εκδήλωση και κατέβηκαν από τους διαχειριστές της ύστερα από λίγες ώρες. «Μπορεί να ήταν σάπια η μουσική, αλλά, μάγκες, μην πίνετε drugs» γράφει ένας νεαρός, ενώ του απαντούν στα Greeklish «ρε φίλε, τώρα πες μου, δημοκρατία οk, διαδίκτυο και ιστορίες, αλλά να βγαίνει καθένας έτσι να μιλάει απροκάλυπτα, λες και ξέρει από ντράγκια, να το παίζει καθαρός κι εμείς δηλαδή οι άλλοι τι είμαστε, ζώα; Κι έτσι τώρα, όπως και να γίνει, παιδιά της γενιάς των ντραγκιών είμαστε. Ζήτω ο θεός Τζιμ Μόρισον».
Τέλος, κάποιος άλλος γράφει -και πάλι στα Greeklish- για τα ναρκωτικά στο πάρτι: «Παίζει να είσαι και 5 χρόνων που μπαίνεις και γκρινιάζεις ότι είχε σε free πάρτι τύπους που πίνανε ιστορίες»!