Πολιτιστικό μαγκαζίνο από την ΕΡΤ3 απόψε (22.00) και κάθε Παρασκευή με γερές δόσεις αισιοδοξίας
Πολιτιστικό μαγκαζίνο από την ΕΡΤ3 απόψε (22.00) και κάθε Παρασκευή με γερές δόσεις αισιοδοξίας
Ανοίγει η αυλαία για το πρώτο πολιτιστικό μαγκαζίνο της ΕΡΤ3 με τον πρωτότυπο τίτλο «Κοντραπούντο» απόψε και κάθε Παρασκευή στις 22.00. Τι σημαίνει «Κοντραπούντο»; «Πρόκειται για μουσικό όρο, που σημαίνει αντίστιξη. Ο τίτλος με λίγα λόγια είναι συμβολικός. Είμαστε μια εκπομπή ενάντια σε όσα μας κάνουν να μένουμε στάσιμοι, σε εκείνα που μας στεναχωρούν ή δεν μας εξελίσσουν και δεν μας δίνουν αισιοδοξία. Καθώς ευφορία και ανάταση ψυχής προσφέρουν στο πνεύμα και στην καρδιά μόνο η τέχνη και η δημιουργία» αναφέρει στην «Εspresso» ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσολακίδης και συνεχίζει: «Μαζί με τον εξαιρετικό μουσικό Πάρι Παρασχόπουλο -με δωδεκάχρονη καριέρα στη Γαλλία – φτιάξαμε μια παραγωγή για την ψυχαγωγία, για τα μικρά και τα μεγάλα γεγονότα της τέχνης και τις εκδηλώσεις που δίνουν τον τόνο στον πολιτισμό της καθημερινότητας».
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσολακίδης καλύπτει το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ πάνω από 27 χρόνια, ενώ έχει γράψει ιστορία στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ3, στο οποίο έχει αναλάβει αυτή την περίοδο και καθήκοντα προσωρινού συντονιστή.
«Σκοπός μας μέσα από το “Κοντραπούντο” είναι να συνδεθούν οι πολιτιστικοί θεσμοί της πόλης με τις δράσεις αλληλεγγύης. Με την οικονομική κρίση οι άνθρωποι που έχουν το ταλέντο να δημιουργούν πολιτισμό (μουσική, θέατρο, χορό) μπορούν να βοηθούν ποικιλοτρόπως με τις εκδηλώσεις τους, ώστε να ενισχυθούν τα Κοινωνικά Παντοπωλεία για τους απόρους αλλά και τα Κοινωνικά Ιατρεία».
Για τον παραγωγό, η τέχνη είναι παρηγοριά στις δύσκολες εποχές που περνάμε: «Φανταστείτε λίγο τη ζωή σας. Οταν βρίσκεστε σε ένα ταβερνάκι με φίλους, σε ένα μπαράκι, σε ένα σπίτι. Τι είναι αυτό που ενώνει; Μια μελωδία, ένα τραγούδι, μια κιθάρα. Λίγο κρασί και οι στίχοι σού έρχονται στο μυαλό και διώχνουν τον καημό, τον φόβο, τις μαύρες σκέψεις. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια φράση του Οσκαρ Ουάιλντ που την έχω και ως πυξίδα ζωής: “Ενας χάρτης του κόσμου δίχως τη χώρα της ουτοπίας είναι ένας χάρτης που δεν αξίζει ούτε να τον κοιτάξει κανείς, γιατί του λείπει η μόνη χώρα προς την οποία η ανθρωπότητα πορεύεται πάντοτε».
